یک ــ مقاومت ایران با هر گونه مداخله نظامی خارجی برای حل مساله "جمهوری اسلامی در ایران" مخالف است!
دو ـــ مقاومت ایران و دیگر نیروهای آزادی خواه و مسؤل باید کشورهای موثر خارجی مانند آمریکا، فرانسه، انگلستان، آلمان و حتی روسیه و چین را که مماشاتشان با جمهوری اسلامی موجب تداوم و ماندگاری این نظام شده است، وادار کنند سیاست مماشات را کنار بگذارند! زیرا اینها و سیاست مماشاتشان سوخت و انرژی لازم را به ماشین جنایت و سرکوب و توسعه طلبی و تروریست پروری حاکم بر ایران می رسانند!
سه ـــ بر عکس کسانی که موضوع حمله نظامی خارجی به نظام جمهوری اسلامی را درست مانند خود جمهوری اسلامی در بوق می کنند و از آن بهانه برای حمله به نیروهای ضد رژیم آخوندی می تراشند، وقوع چنین حمله ای را بسیار بسیار بعید می دانم. اما اگر به احتمال بسیار بسیار اندک چنین اتفاقی بیفتد، مسؤلیتش صد درصد بر دوش حاکمان جنایتکار جمهوری اسلامی است که کار را به جائی رسانده اند که همان حامیان مماشاتگر برای مهارش ناگزیر به مداخله نظامی شده اند.
چهارـــ هیتلر تا وقتی در داخل آلمان شعارهای ناسیونال سوسیالیستی می داد و کمونیست ها و سوسیال دموکرات ها و دموکرات ها و اقلیت های قومی و یهودی ها را منگنه می کرد، کشورهای خارجی کاری به کارش نداشتد. اما وقتی با نیروی نظامی در کشورهای دیگر مداخله و آنها را اشغال کرد و در آنها حکومت های دست نشانده اش را تاسیس کرد، کشورهای دیگر نگفتند به آنها مربوط نیست، علیه او مداخله نظامی کردند. البته خسارت بزرگ را مردم آلمان و از جمله همان کمونیست ها و سوسیالیست ها و دموکرات هائی متحمل شدند که برای رفع فتنه ی جهانسوز هیتلری دست به دامان نیروهای خارجی شدند و همدوش و همپای آنان، گروه های مقاومت تشکیل دادند و علیه نیروهای مسلح هیتلر که اکثر قریب به اتفاقشان آلمانی بودند، جنگیدند.
پنج ـــ شعار مخالفت با جمهوری اسلامی دادن و وارد هیچ مبارزه ی جدّی با آن نشدن و امر سرنگونی و حذف این فسادِ ایران سوز را به نسل های بعد حواله دادن، اگر نشانه فرصت طلبی، بی عملی، و بی مسئولیتی و حتی همراهی با نظام جنایتکار جمهوری اسلامی نباشد، بیان نداشتن درک درست از مشکل و مساله ی خطرناک و ویرانگری است که جهان معاصر با آن چشم در چشم است: "جمهوری اسلامی حاکم برایران" به مثابه مرکز فعالِ بنیادگرائی و صدور تروریسم!
