احمدی نژاد در یک نامه سرگشاده به خامنه‌ای به او درباره وضعیت خطیر رژیم و خطراتی که حکومت آخوندی را احاطه کرده هشدار داد.
وی با اشاره تلویحی به خانواده لاریجانی، آنها را کسانی عنوان کرد که حکومت را انحصاری کرده‌اند.
در این نامه آمده است: «شرایط کشور بسیار خطیر و طراحی‌های دشمنان برای ضربه زدن به کیان ملت, بسیار پیچیده و عزم آنان برای خدشه به استقلال و عظمت کشور، بسیار جدی و توطئه های آنان یکی پس از دیگری در حال اجرا است.
بحران‌های رکود بی‌سابقه اقتصادی, نقدینگی, بانکی, بیکاری, فقر و فاصله طبقاتی و تولید به وضعیت حادی رسیده و هر لحظه ممکن است کشور و مردم را با شرایط غیر قابل پیش‌بینی و مدیریت مواجه سازد.
متاسفانه, شرایط جاری کشور, امید به تحقق آینده بهتر را، از رهگذر ساز و کارهای موجود، به حداقل رسانده است.
اعتماد عمومی به صداقت و توانایی برخی مدیران ارشد... مدتهاست از خطوط قرمز عبور کرده ملی نیز... از وضعیت مشابهی رنج می برد.
وی افزود: عدم ارائه راهبرد و برنامه روشن برای عبور از این وضعیت و شکست طرح‌های قبلی... مقامات قوه مجریه با امید و اعتناء بیش از اندازه به نتایج توافق موسوم به برجام و یا تمرکز بیش از حد بر آن تقریباً سایر امور کشور را رها کرده‌اند. اطلاعات و آمار واقعی نشان از حرکت به سوی بن‌بست در بخش‌های گوناگون دارد».
احمدی نژاد در نامه خود به خامنه‌ای می‌افزاید: صدها هزار نفر از مردمی که از ناحیه مدیریت بانک مرکزی و عملکرد موسسات مالی و اعتباری دارای مجوز از مراکز رسمی کشور دچار مشکلات فراوان و کمرشکن شده و به ستوه آمده اند... مایوس از مقامات دولتی, برای تظلم, بیش از سی روز در مقابل دستگاه قضایی تحصن می کنند.
در نامه احمدی‌نژاد به ولی فقیه رژیم آمده است: کارگرانی که با تحمل سختی و فقر, ماهها از دریافت همان حداقل حقوق ماهانه نیز محروم بوده و از پیگیری‌های مستمر از مسئولان مایوس شده و صدا به اعتراض بلند کرده‌اند, مورد ضرب و شتم و دستگیری و بازداشت قرار می گیرند.
آیا رفتاری بدتر از این هم قابل تصور است؟
وجود حدود ۱۷ میلیون پرونده که به معنای درگیر بودن اکثریت قاطع خانواده های ایرانی در دعواهای قضایی است، آیینه تمام نما و شفافی از وضع کشور است. و بر دامنه نگاه منفی به ساختارهای نظام می‌افزاید.
احمدی نژاد در نامه خود به خامنه‌ای هم‌چنین با اشاره به خانواده لاریجانی گفت: گروهی اندک و چند خانواده مشخص تلاش دارند تا قدرت و مناصب اصلی برآمده از انقلابِ ملت را به طور انحصاری در خدمت خود و تثبیت حاکمیت جناح‌ها و باندهای ثروت و قدرت به کار گیرند.
