فشارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی که حاکمیت آخوندی بر مردم وارد می‌کند تحمل مردم در مقابل این فشارها را به مرز هشدار رسانده است.
این فشارها مردم را در موقعیتی قرار داده که هر لحظه ممکن است مانند مردم لبنان و عراق با کوچکترین جرقه انبار باروت خشم آنها شعله‌ور شود و ارکان نظام را به لرزه در آورد.
گسترش اعتراضات اجتماعی ظرف ماه گذشته و اشکال مختلف این اعتراضات نمودی از نفرت و کینه مردم نسبت به رژیم است.
این اعتراضات به‌لحاظ کیفی خصوصاً خصلت رادیکال آن نسبت به ماه‌های گذشته بسیار بارز بود.
خیزش مردم لردگان در استان چهارمحال و بختیاری، حرکت‌های اعتراضی کارگران کارخانه هپکو و آذرآب در اراک و درگیری مردم لردگان و کارگران این کارخانه‌ها با مأموران سرکوب یکی از موارد بارز گسترش خشم و نفرت مردم نسبت به حاکمیت است.
مردمی که با دست خالی در برابر نیروهای وحشی و هار انتظامی و امنیتی مقاومت کردند و مردم دیگر را هم به ایستادگی فراخواندند، آن‌چنان که مردم لردگان گفتند: «نترسید نترسید ما همه با هم هستیم».
مردم لردگان در ابتدای حرکتشان نسبت به مبتلاشدن تعداد قابل توجهی از مردم روستای چنار محمودی به ویروس ایدز اعتراض داشتند، اما به فاصله چند دقیقه اعتراض آنها سیاسی شد به‌گونه‌ای که به مراکز حکومتی حمله‌ور شدند و خانه بهداشت و دفتر امام‌جمعه را به آتش کشیدند.
شعارهای م«رگ بر دیکتاتور»، «نترسید نترسید ما همه با هم هستیم»، «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» و دست‌نوشته‌ای با عنوان «بی‌بی مریم بیدار شو، تهران هوس فتح دوباره کرده» بیانگر خصلت انقلابی و سیاسی این حرکت دلیرانه مردم لردگان است.
به‌لحاظ کمی نیز اعتراضات اقشار مختلف نسبت به قبل افزایش یافت و جمعاً ۲۰۴حرکت اعتراضی در ۲۴استان کشور انجام گرفت.
آمار اعتراضی اقشار مختلف به شرح زیر است:
1– کارگران: ۱۰۳مورد
2– سایر اقشار: ۵۳مورد
3– دانشجویان: ۱۲مورد
4– کشاورزان: ۸مورد
5– زندانیان: ۷مورد
6– غارت‌شدگان: ۶مورد
– بازنشستگان: ۴مورد
7– فرهنگیان: ۳مورد
اعتصاب‌غذای زندانیان ۸مورد(۷مورد فردی، ۱مورد جمعی)
در روز ۲۳مهر تجمعات اعتراضی ۱۳مورد بود که ۳مورد از آنها کارگری، ۳مورد اعتراض دانشجویی، ۳مورد اعتراض بازاریان و کسبه، یک مورد مالباختگان و یک مورد اعتراض خانواده آتش‌نشانانی بود که در حادثه آتش‌سوزی پلاسکو در روز ۳۰دی ۹۵ جانشان را از دست دادند.
یکی از حرکات اعتراضی مهم در ماه گذشته اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران به حضور آخوند حسن روحانی در این دانشگاه بود.
اعتراض به شیخ شیاد در دانشگاه در شرایطی برگزار شد که نیروهای سرکوب کاملاً آمادگی برخود با دانشجویان را داشتند، اما دانشجویان مبارز با حرکت گسترده و یکپارچه مأموران را در وضعیتی قرار دادند که نتوانستند دست از پا خطا کنند و دانشجویان تجمع اعتراضی خود را با موفقیت به پایان رساندند.
هم‌چنان که در آمار بالا مشاهده می‌شود نیمی از حرکات اعتراضی مربوط به کارگران است که از ۲۰۴حرکت اعتراضی، ۱۰۳مورد آن مربوط به کارگران است.
رشد اعتراضات کارگری بیانگر شدت فشار بر طبقه کارگر و عمق شکاف طبقاتی در جامعه با شاخص گسترش خط فقر در میان اقشار مردم به‌ویژه کارگران است.
افزایش سبد معیشتی، گرانی، تورم و بیکاری خصوصاً بیکاری در میان آنان است که کمیت اعتراضات کارگری را وسعت و کیفیت آن را نیز عمق بخشیده است.
آنچه که اعتراضات کنونی اقشار مختلف مردم را نسبت به گذشته متمایز می‌کند، این است که ابتدا تجمعات عمدتاً با خواسته‌ها و مطالبات اقتصادی برگزار می‌شود، اما از آنجایی که مردم دریافته‌اند که این نظام اراده و توان پاسخگویی به مطالبات انباشته شده آنها را ندارد، اعتراضات به‌سرعت رنگ و بوی سیاسی به خود می‌گیرد.
در وحشت از این وضعیت است که مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی این روزها ریاکارانه سنگ مردم و معیشت آنها را به سینه می‌زنند.
زمان و مکان بسیاری از تجمعات از قبل مشخص است خصوصاً این‌که مانند تجمعات کارگری چند روز ادامه دارد. با این وجود نیروهای امنیتی و انتظامی نمی‌توانند مانع برگزاری آنها بشوند.
برخورد احتیاط‌آمیز حکومت آخوندی با این اعتراضات ناشی از ضعف آن است چرا که این نگرانی را دارد که هر گونه بی‌احتیاطی نسبت به آنها و این‌که بی‌گدار به آب بزند باعث انفجار خشم مردم شود، خصوصا که ظرف ۲سال گذشته تجربه قیامهای دیماه ۹۶ و مرداد ۹۷ را هم دارد.
استیصال رژیم و احتیاط آن در برخورد با جنبش اعتراضی مردم، در حالی است که در صحنه منطقه‌ای و بین‌المللی هم با دشواری مواجه است خصوصاً این‌که عمق استراتژیک آن در لبنان و عراق هم با چالش مواجه است.
بنابراین کاملاً محتاط است که نکند در برابر مردم دست از پا خطا کند و خواسته یا ناخواسته فیتیله انفجاری خشم مردم را به آتش بکشد.
در وحشت از انفجار خشم مردم است که این روزها مهره‌های حکومتی ازهر دو باند به‌ویژه اعضای مجلس ارتجاع ریاکارانه سنگ دفاع از مردم را به سینه می‌زنند و نسبت به لبریز شدن صبر آنها هشدار می‌دهند.
از جمله این‌که آخوند حسن روحانی روز ۷شهریور ۹۸ شیادانه سنگ مردم را به سینه زد و در این رابطه هشدار داد: «مردم ما البته سختی کشیدند و سختی می‌کشند مردم ما سال سختی را پارسال گذراندند خیلی سال، سال سختی بود امسال هم دارند سال سختی را می‌گذرانند توان دولت محدود است منابع دولت محدود است صبر مردم و تحمل مردم نامحدود است».(تلویزیون شبکه خبر ۷شهریور ۹۸)
این سخنان روحانی هشداری است در این زمینه که نارضایتی مردم به آخرین حد یعنی در آستانه انفجار رسیده است و ممکن است که انفجار خشم مردم هر آن کار دست نظام بدهد.
