آنها با پرتاب سنگ و کوبیدن مشت و چوب بر خودرو او، خشم و انزجار خود را نسبت به سران جنایتکار رژیم که کمترین توجهی به درد و رنج‌های بی‌شمار کارگران ندارند، به نمایش گذاشتند. روحانی درحالی‌که خودرویش آسیب دیده بود، مجبور شد به سرعت صحنه را ترک کند. خانواده یکی از قربانیان فریاد می‌زد: «چند روز پیش او کجا بود؟ آمده است رأی جمع کند؟ من برادرم را می‌خواهم، چند روز قبل او کجا بود؟».
یکی از کارگران خشمگین خطاب به روحانی گفت: «۴۰ معدنچی مردند، ۱۷۰ بچه بی‌پدر شدند، ۴۰ زن بیوه شدند، چند سال پیش آمدیم دادگاه آزادشهر شکایت کردیم ما را زدند ... پارسال آمدیم فرمانداری با خانمهایمان و بگوییم ۱۴ ماه است که حقوق نگرفته‌ایم، می‌خواستیم حقمان را بگیریم یعنی تو رئیس‌جمهور متوجه نشدی؟ من ۲۰ میلیون از این شرکت طلب دارم اما ۱۰ هزار تومان ندارم که فرزندم را دکتر ببرم... کارگر ۲۰ تا ۲۵ سال در معدن کار می‌کند و بعد از ۲۵ سال که بازنشسته می‌شود تنها یک‌میلیون و ۴۰۰ هزار تومان حقوق بازنشستگی می‌گیرند... رئیس‌جمهور اصلا می‌دانی معدنکار یعنی چه؟ یکسال کار می کنیم شش ماه بیمه می‌دهند، دست آخر هم بیمه آرایشگری و کتابداری می‌دهند ولی سقف بیمه کار زیان‌آور به ما نمی‌دهند».
بسیج سرکوبگر وابسته به سپاه پاسداران که سهامدار اصلی این معدن است با سکوت در صدد لاپوشانی نقش خود در این فاجعه است. مقامات دولت روحانی از ربیعی وزیر کار تا نعمت زاده وزیر صنایع و معاون به شیوه‌های مختلف سعی دارند بر ابعاد فاجعه سرپوش بگذارند.
