انتخابات غيرآزاد و غيرمنصفانه اخير ايران

واشينگتن تايمز ۳/۳/۹۶ : « بقلم کليفورد مي – اخبار بايستي جديد باشند اما نياز نيست سورپريز کننده باشد. اخبار غيرتعجب آوري که تصميم گيري شده بود و هفته گذشته از ايران بيرون آمد اين بود که برنده اين انتخابات حسن روحاني رئيس جمهور فعلي شده است.








او که يک روحاني نرم رفتار و لبخند به لب بنظر مي رسد به مدت 4سال ديگر اوضاع را دست مي گيرد. دوره يي از نقض فاحش حقوق بشر، کشتار در سوريه با پشتيباني ايران، گروگانگيري آمريکايي ها و حمايت فزاينده از تروريستها در خارج.
با اين وجود شما او را در عمده رسانه ها بعنوان مدره مي بينيد. او در نهايت يک پراگماتيست زيرک است به همان اندازه که ديپلوماتهاي غربي مي خواهند باشند.. اينبار حدود بيش از 99درصد کساني که اميدداشتند در رقابتها شرکت کنند خلع صلاحيت شدند.. زنان هم جدا شدند. در کل انقلاب اسلامي از 1979 ايران فقط دو رهبر عالي داشته است.
اولين ولي فقيه ايران روح الله خميني بود که دولت کارتر و رسانه هاي اصلي وقت به اشتباه فکر کردند او هم يک مدره است.
در حاليکه هر کس نوشته هاي او را خوانده بود از سالهاي 1940گفته بود که خود را يک جهادي مي داند که معتقد است اسلام بايستي جهان را فتح کند. بر اين اساس بايد روشن باشد که انتخابات ايران باز و آزاد نيست نه آزاد و نه منصفانه است و حتي وقتي هم بطور آشکار تقلبي نشده باشد که نمونه اش در 2009ديده شد. نيويورک تايمز ساختار حکومت ايران را يک دموکراسي غيردموکراتيک خوانده است.. من آن را يک ديکتاتوري تئوکراتيک مي خوانم که هوشمندانه براي ارائه تهيه شده تا اين فضا را ا يجاد کند که گويا يک دولت محبوب است که همه را نمايندگي مي کند.
شايد بتوان آن را با نظام اتحاد شوروي مقايسه کرد که در آن حزب کمونيست تصميم مي گرفت کدام کانديداها مي توانند در رقابتها شرکت کنند و مقامات منتخب چه کارهايي بايد بکنند. در ايران آخوندها را جايگزين کميسرها بکنيد ».