پیش از ظهر روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت بر اثر انباشت گاز در معدن ذغال‌سنگ زمستان یورت در آزادشهر (استان گلستان) انفجاری صورت گرفت که موجب ریزش تونل این معدن بر سر معدنچیان شد. علی ربیعی وزیر کار جنایتکار رژیم اعتراف کرد که تمامی کارگران محبوس در زیر آوار کشته شدند. اما تعداد آنها را تنها ۳۵ تن اعلام کرد. در حالی که پیش از او دیگر کارگزاران رژیم شمار محبوسان در زیر آوار را تا ۹۰ تن اعلام کرده بودند. اما با گذشت ساعاتی چند از این انفجار کارگزاران رژیم تلاش کردند با اعلام آمار ضد و نقیض در مورد کشته شدگان و محبوس شدگان در زیر آوار بر واقعیت تکاندهنده مرگ تمامی معدنچیان سرپوش بگذارند. در حالی که به گفته امداد گران و معدنچیان جان به در برده هیچ امیدی به نجات جان کارگران مدفون در زیر آوار وجود نداشت.
معدن زمستانه یورت در فاصله ۹۰ کیلومتری شهرستان آزادشهر قرار دارد و ۵۰۰ کارگر در آن مشغول به کار هستند. جعفر سرقینی، از معاونان وزارت صنعت رژیم، گفت: «این معدن دارای تونلهای افقی می باشد که انفجار در انتهای تونلی به طول هزار متر رخ داده و محل انسداد با دهانه حدود هزار متر فاصله دارد». رمضان بهرامی، رئیس خانه صنعت و معدن رژیم در استان گلستان نیز به خبرگزاری حکومتی تسنیم گفت: مشکلات مالی باعث شده تا در معدن ذغال سنگ اقدامات ایمنی انجام نشود. کارگران حتی برای دریافت طلبهای خود نیز مدام در حال رایزنی بودند.
بنا بر گفته مجروحان، با وجود آن که بوی گاز از روز قبل در معدن استشمام می شد و این موضوع به اطلاع کارگزاران رژیم رسانده شد، هیچ اقدامی برای رفع این مشکل صورت نگرفت. این معدن فاقد هرگونه دستگاه سنجش گاز و سیستم تهویه و الزامات ایمنی بوده و تونل به صورت یک‌طرفه و محوطه بسته بوده و در مواقع وقوع انفجار همه موجودات زنده در تونل جان خود را از دست می‌دهند.
کارگران در حالی مجبور به ادامه کار در این شرایط طاقتفرسا هستند که ۱۸ ماه حقوق ناچیز آنها پرداخت نشده و از هر گونه بیمه محرومند .
کمیسیون کار شورای ملی مقاومت تأکید می کند تا استبداد دینی حاکم بر سر کار است و سرمایه های مردم ایران صرف صدور افراطی گری در منطقه و سلاحهای کشتار جمعی و سرکوب در داخل می شود یا به حسابهای بانکی سران رژیم سرازیر می شود، کارگران و زحمتکشان ایرانی هیچ نصیبی جز زنده به گور شدن و مرگ تدریجی از این نظام سرکوبگر و فاسد نخواهند داشت. و پاسخ دادخواهی ها و اعتراضات و اعتصابهای آنها نیز چیزی جز زندان و شلاق و اخراج نیست. تنها راه نجات اتحاد و همبستگی تمام اقشار برای ریشه کن کردن نظام ولایت فقیه و استقرار آزادی و حکومت مردمی در ایران است.
