تلويزيون سي ان ان ۱۹/۲/۹۶ : « گزارش خبري، مجري: .. با فيلمي از داخل سوريه شروع مي کنيم، فيلمي که بايد به شما هشدار دهيم ديدنش فوق العاده ناراحت کننده است. شايد به ياد داريد حمله شوکه کننده شيميايي ماه گذشته به خان شيخون که منجر به اولين حمله نظامي آمريکا عليه رژيم بشار اسد شد.. خبرنگار: .. مي خواستم دوباره تاکيد کنم که ديدن اين فيلم فوق العاده ناراحت کننده است. اگر در خانه شما کودکاني داريد، ابتدا آنها را از اتاق خارج کنيد.
وقتي خان شيخون مورد حمله شيميايي قرار گرفت، شماري از خبرنگاران بسيار شجاع از مرکز رسانه اي حلب مستقيما و به قيمت ريسک شخصي فوق العاده اي، به صحنه رفتند. فيلمي که آنها گرفتند، نگاهي از نزديک به وحشت جنايت جنگي مي اندازد، جنايتي که ما احساس کرديم خيلي مهم است آن را به شما نشان دهيم.. آدام حسين، کسي که از اين صحنه فيلمبرداري مي کرد گفت هواپيماها دارند شهرک خان شيخون را هدف قرار مي دهند.. او از پشت بام خانه اش دريافت که اين يک حمله معمولي نيست. او گزارش کرد که آنها دارند از گاز شيميايي استفاده مي کنند. او مي گويد، 5 دقيقه بعد از حمله، از همه خواسته شد که هر کسي ماشين دارد به صحنه برود و کمک کند. من هم مستقيما به آنجا رفتم.. آنجا صحنه اي غيرقابل تصور از وحشت بود که بلافاصله بعد از اين حمله، رخ داد. تعداد قربانيان مرتبا افزايش مي يافت که در ميان آنها زنان و کودکان بسياري بودند. در اطراف او، کساني بودند که کف از دهانشان خارج مي شد. پيکرهاي آنها دچار تشنج شده بود و در همين حال امدادرسانان سعي مي کردند مواد شيميايي را از روي آنها بشويند. به اين کودکان در اينجا نگاه کنيد. بدنهاي کوچک اين کودکان در کنار آنهايي قرار داده شده اند که هنوز نفس مي کشند و کمک مي خواهند. مرگ اين بي گناهان دردآور و تدريجي است. دکتر هازم از اولين کساني است که واکنش نشان داد. او مي گويد، در تمامي موارد آنها دچار تشنج، خفگي، افزايش تعريق و مشکل در نفس کشيدن بودند. او گفت همه اينها ثابت مي کنند که ماده شيميايي استفاده شده است. من از امداد رسانان خواستم که اول قربانيان را با آب بشويند و لباسهاي آنها را دربياورند. اين تنها کمک اوليه اي بود که مي توانستيم به آنها بکنيم. محمد 19ساله روي زمين افتاده و به خود مي پيچد. او يکي از بازماندگاني است که بعدا لحظه اي که مورد اصابت گاز شيميايي قرار گرفت را شرح مي دهد.
محمد: من روي زمين افتادم و نمي توانستم چيزي احساس کنم. احساس مي کردم روي زمين افتاده ام و دستانم به زمين مي کوبيدند و بعد از حال رفتم درست مثل اين بود که داشتم خودم را مي زدم. هيچ کنترلي نداشتم، نمي توانستم چيزي ببينم.
خبرنگار: مجروحين به کلينيکي در آن نزديکي برده شدند که براي حفاظت در برابر حملات هوايي، در زير زمين ساخته شده بود.
مردي دختر بي جان کوچولوي خود را آورده بود. او مطمئن بود که دارد نفس مي کشد.
- مرده؟ -بعضي وقتها در شکم يا سينه اش هوا است و تکان مي خورد
خبرنگار: اما دکتر مي گويد که اين فقط مقداري هوا است که در سينه اش مانده که وقتي بيرون مي آيد، به نظر مي رسد دارد تکان مي خورد. کاري جز دعا و وداع کردن، نمي توان کرد. ناگهان، با شيندن اين خبر که جتهاي جنگنده ديگري به آن سمت مي آينده، همه را به وحشت مي اندازد. يک خبرنگار محلي بنام يامن الخطيب در وسط دادن يک گزارش است.
- همين حالا هواپيماهاي جنگي در حال دور زدن بالاي سرمان هستند (که محل مورد اصابت قرار مي گيرد-م)
خبرنگار: تيم فيلمبردار سعي مي کند از اين محل دور شود که موشک ديگري اصابت مي کند. خبرنگار زنده مي ماند. اکنون همه مجروحين بايد براي درمان به نقطه اي که نيم ساعت فاصله دارد، منتقل شوند. در آن بيمارستان، .. افراد مرده را بيرون مي آورند تا جا براي آنهايي که هنوز زنده اند باز شود .. در داخل بيمارستان، کارکنان تلاش مي کنند با سيل بيماران و مقدار محدودي داوري باقيمانده، .. کنار بيايند. بيشتر بيماران بر روي زمين درمان مي شوند در حاليکه خانواده آنها کمکي از دستشان برنمي آيد. جوان ترين قربانيان، آسيب پذيرترين ها هستند. دکتر بعد از يک چک سريع ضربان قلب، و اينکه هنوز مي زند يا نه، به سراغ بيمار بعدي مي رود. آنهايي که زنده نماندند، قبل از تاريکي هوا به محلي براي دفن برده مي شوند.. در مجموع 92نفر در خان شيخون کشته شدند که در ميان آنها، 33 کودک و خانواده هايي بودند که تماما جان باختند و اکنون در يک قبر بزرگ دفن مي شوند..
يوسف بيش از 20تن از اعضاي خانواده اش را از دست داده است. او مي گويد، اين قبر پسر خاله ام، ياسر است. او دوست و برادرم بود. پسرش عامر فقط 4سال داشت. او چکار کرده بود که بايد اين بر سرش مي آمد؟ .. اينجا هم قبر برادرم است..
در سوريه، مردگان، خوش شانس قلمداد مي شوند چرا که از جنايات غيرقابل توصيف و اين جنگ بي رحمانه خلاص شده اند.. ».
وقتي خان شيخون مورد حمله شيميايي قرار گرفت، شماري از خبرنگاران بسيار شجاع از مرکز رسانه اي حلب مستقيما و به قيمت ريسک شخصي فوق العاده اي، به صحنه رفتند. فيلمي که آنها گرفتند، نگاهي از نزديک به وحشت جنايت جنگي مي اندازد، جنايتي که ما احساس کرديم خيلي مهم است آن را به شما نشان دهيم.. آدام حسين، کسي که از اين صحنه فيلمبرداري مي کرد گفت هواپيماها دارند شهرک خان شيخون را هدف قرار مي دهند.. او از پشت بام خانه اش دريافت که اين يک حمله معمولي نيست. او گزارش کرد که آنها دارند از گاز شيميايي استفاده مي کنند. او مي گويد، 5 دقيقه بعد از حمله، از همه خواسته شد که هر کسي ماشين دارد به صحنه برود و کمک کند. من هم مستقيما به آنجا رفتم.. آنجا صحنه اي غيرقابل تصور از وحشت بود که بلافاصله بعد از اين حمله، رخ داد. تعداد قربانيان مرتبا افزايش مي يافت که در ميان آنها زنان و کودکان بسياري بودند. در اطراف او، کساني بودند که کف از دهانشان خارج مي شد. پيکرهاي آنها دچار تشنج شده بود و در همين حال امدادرسانان سعي مي کردند مواد شيميايي را از روي آنها بشويند. به اين کودکان در اينجا نگاه کنيد. بدنهاي کوچک اين کودکان در کنار آنهايي قرار داده شده اند که هنوز نفس مي کشند و کمک مي خواهند. مرگ اين بي گناهان دردآور و تدريجي است. دکتر هازم از اولين کساني است که واکنش نشان داد. او مي گويد، در تمامي موارد آنها دچار تشنج، خفگي، افزايش تعريق و مشکل در نفس کشيدن بودند. او گفت همه اينها ثابت مي کنند که ماده شيميايي استفاده شده است. من از امداد رسانان خواستم که اول قربانيان را با آب بشويند و لباسهاي آنها را دربياورند. اين تنها کمک اوليه اي بود که مي توانستيم به آنها بکنيم. محمد 19ساله روي زمين افتاده و به خود مي پيچد. او يکي از بازماندگاني است که بعدا لحظه اي که مورد اصابت گاز شيميايي قرار گرفت را شرح مي دهد.
محمد: من روي زمين افتادم و نمي توانستم چيزي احساس کنم. احساس مي کردم روي زمين افتاده ام و دستانم به زمين مي کوبيدند و بعد از حال رفتم درست مثل اين بود که داشتم خودم را مي زدم. هيچ کنترلي نداشتم، نمي توانستم چيزي ببينم.
خبرنگار: مجروحين به کلينيکي در آن نزديکي برده شدند که براي حفاظت در برابر حملات هوايي، در زير زمين ساخته شده بود.
مردي دختر بي جان کوچولوي خود را آورده بود. او مطمئن بود که دارد نفس مي کشد.
- مرده؟ -بعضي وقتها در شکم يا سينه اش هوا است و تکان مي خورد
خبرنگار: اما دکتر مي گويد که اين فقط مقداري هوا است که در سينه اش مانده که وقتي بيرون مي آيد، به نظر مي رسد دارد تکان مي خورد. کاري جز دعا و وداع کردن، نمي توان کرد. ناگهان، با شيندن اين خبر که جتهاي جنگنده ديگري به آن سمت مي آينده، همه را به وحشت مي اندازد. يک خبرنگار محلي بنام يامن الخطيب در وسط دادن يک گزارش است.
- همين حالا هواپيماهاي جنگي در حال دور زدن بالاي سرمان هستند (که محل مورد اصابت قرار مي گيرد-م)
خبرنگار: تيم فيلمبردار سعي مي کند از اين محل دور شود که موشک ديگري اصابت مي کند. خبرنگار زنده مي ماند. اکنون همه مجروحين بايد براي درمان به نقطه اي که نيم ساعت فاصله دارد، منتقل شوند. در آن بيمارستان، .. افراد مرده را بيرون مي آورند تا جا براي آنهايي که هنوز زنده اند باز شود .. در داخل بيمارستان، کارکنان تلاش مي کنند با سيل بيماران و مقدار محدودي داوري باقيمانده، .. کنار بيايند. بيشتر بيماران بر روي زمين درمان مي شوند در حاليکه خانواده آنها کمکي از دستشان برنمي آيد. جوان ترين قربانيان، آسيب پذيرترين ها هستند. دکتر بعد از يک چک سريع ضربان قلب، و اينکه هنوز مي زند يا نه، به سراغ بيمار بعدي مي رود. آنهايي که زنده نماندند، قبل از تاريکي هوا به محلي براي دفن برده مي شوند.. در مجموع 92نفر در خان شيخون کشته شدند که در ميان آنها، 33 کودک و خانواده هايي بودند که تماما جان باختند و اکنون در يک قبر بزرگ دفن مي شوند..
يوسف بيش از 20تن از اعضاي خانواده اش را از دست داده است. او مي گويد، اين قبر پسر خاله ام، ياسر است. او دوست و برادرم بود. پسرش عامر فقط 4سال داشت. او چکار کرده بود که بايد اين بر سرش مي آمد؟ .. اينجا هم قبر برادرم است..
در سوريه، مردگان، خوش شانس قلمداد مي شوند چرا که از جنايات غيرقابل توصيف و اين جنگ بي رحمانه خلاص شده اند.. ».
