کشور ما ایران در منطقه ى خشکى قرار گرفته است. از لحاظ بیماریهاى کلیوى، کشور ما از قدیم دچار مشکلات جدى در این زمینه بوده و بخش زیادى از مردم ما، نزدیک به ده برابر معمول در مقیاس جهانى، با این بیماریها در گیر هستند. بیش از سه دهه حکومت جبار ارتجاعى حاکم هم مزید بر علت شده است. اما الان طرحى در حال اجرا در کشور است که سرنوشت بیماران کلیوى محتاج به دیالیز را در ابهام فاجعه بارى فرو برده است.
خبرگزارى شفا مینویسد: «امسال پنج هزار و ۵۰۰ بیمار تازه به تعداد بیماران دیالیزی افزوده شده و این در حالی است که دولت بیمه بیماران نارسایی مزمن و پیوند کلیه را بیشتر نمی‌‌کند و این بیماران ۸۰ درصد هزینه‌‌ها را از جیب می‌‌دهند.» این اظهارنظر را روز گذشته رئیس انجمن نفرولوژی ایران انجام داد. در حال حاضر ۲۴ هزار بیمار دیالیزی وجود دارد و ۳۱ هزار بیمار نیز پیوند کلیه شده اند. محمدرضا گنجی تامین داروی بیماران پیوندی را از مشکلات دیگر این قشر دانست و گفت: بیماری که دچار نارسایی کلیه شده و ۳۰ درصد کلیه این فرد کار میکند باید جزو بیماران خاص قرار گیرد، در حالی که دفترچه بیمه معمولی ۲۵ برگه دارند و برای هر دارو گاهی پنج بار نسخهنویسی میشود. "
بعنوان پیش ورود به بحث باید توجه داشت که دیالیز یک شیوه ى درمانى پر هزینه هست، معمول این است که بیمارستانها در ایران در هنگام مراجعه ى افراد نیکو کار، از آنها درخواست خرید این دستگاهها و اهداى ان به بیمارستانها می کنند. بیش از نیمى از دستگاههاى دیالیز کشور از همین راه تهیه شده است و خرجى براى دولت نداشته است. سالهاست که فیلتر دیالیز در ایران تولید می شود.
اما به قول خبرگزارى ایسنا در ١١ دى ماه « ماجرای سپردن اداره بخشهای دیالیز کشور به بخش خصوصی، مدت دوسال است که آغاز شده است .... اما تصمیمهای اخیر مبنی بر سپردن مدیریت این بخشها به برخی شرکتها، باعث ایجاد نگرانی انجمن نفرولوژی کشور شده است.»
طرح خصوصى سازى نظام دیالیز کشور و واگذارى ان به بخش خصوصى، بخش دیگرى از سیاست ضد مردمى دولت روحانى است که می خواهد به این طریق هزینه هاى درمانى دولت را در بودجه، کم کرده و پول را به بخش امنیتى و نظامى منتقل بکند. از طرف دیگر سیستم خصوصى سازى این رژیم فاسد، بیشتر شبیه راهزنى است تا انتقال یک پروژه از دولت به بخش خصوصى که به طور متعارف در کشور دیگرى انجام می شود. اکثر شرکتهاى که الان مشغول غارت هستند از باند هاى خود رژیم هستند.
متخصصین بیماریهاى کلیوى و انجمن نفرولوژى ایران نسبت به این عمل ضد انسانى اعتراض کرده اند، ولى وزیر بهداشت که اعوان و أنصار خود او از این راه سود هاى بسیار هنگفتى را بدست أورده اند، خواهان اجراى سریع این طرح است، اخبار از داخل ایران حاکى از دورخیز سپاه و آقازادگان لعنتى براى تصاحب این زمینه هست.
دیالیز یک اقدام پزشکى پر هزینه هست، اساسا نمیتوان به سوداى سود آورى وارد ان شد، شرکتهاى خصوصى به خاطر افزایش سود وارد یک بازار می شوند. صرفه جوئى در هزینه هاى دیالیز می تواند تنها از طریق کم کردن کیفیت درمان دیالیز، تهیه ى فیلترهاى ارزان و نا مرغوب از چین و استثمار کادر درمانى، اخراج کادر درمانى و کم کردن نوبت دیالیز بیمار ها حاصل شود.
خود وزیر منفور بهداشت، هاشمی، میگوید :«ما در حال حاضر ۴۶۰ هزار پرسنل داریم و اگر قرار باشد چنین خدماتی را ارائه دهیم، باز هم به نیرو نیازمندیم؛ اما وزارت بهداشتی را می پسندیم که تعداد کارکنانش یک دهم تعداد فعلی باشند و بر همین اساس از بخش خصوصی خرید خدمت میکنیم.»
در یک خبر دیگر در مورد نگرانى بخش پزشکى در این مورد، در ایسنا آمده است:« عضو هیئت مدیره انجمن نفرولوژی ایران، در خصوص تاثیر اقتصادی فعالیت شرکتهای مورد نظر وزارت بهداشت در این طرح نیز توضیح داد و گفت: شرکتهای داخلی فعال در زمینه تولید تجهیزات یک بار مصرف دیالیز در حال حاضر دوبرابر مصرف کشور را در داخل تولید می کنند و حتی به مرحله صادرات نیز رسیده اند. این شرکتهای اصلی سالها است در کشور فعالیت می کنند، اما هیچکدام از آنها در این طرح وارد نشده اند. ما از سوی انجمن نفرولوژی، دوسال با وزارت بهداشت مکاتبه داشتیم و اعلام کردیم که موافق خصوصی سازی هستیم، به شرطی که صنعت دیالیز داخل کشور از بین نرود، اما ۹۰ درصد آنچه مد نظر انجمن نفرولوژی ایران بود، رعایت نشده است؛ حتی نامه ای با ۱۹۲ امضاء به معاونت درمان وزارت بهداشت در این خصوص فرستادیم، اما توجهی به آن نشد. نجفی معتقد است: «شرکتهایی که قرار است وزارت بهداشت با آنها این قرارداد را منعقد کند، تا به حال هیچ سابقه مدون و قابل توجهی در زمینه راه اندازی بخش های دیالیز و درمان این بیماران نداشته اند، حتی بعضی از آنها تازه فعالیت خود را آغاز کرده اند. این شرکتها اعلام کرده اند که قرار است ۹۰ میلیارد تومان منبع مالی وارد بدنه دیالیز کشور کنند، اما مشخص شد که میخواهند وامهایی با بهره های بسیار پایین دریافت و آن را وارد سیستم کنند.»
یعنى شیوه ى غارت این است که سرمایه ى خرید را از خود دولت با وأم هاى ویژه می گیرند، سیستمی که تهیه ى ان براى دولت مجانى بوده را در دست گرفته و سود سازى انجام داده و سود را به شرکتهاى أقمارى منتقل میکنند. این کلان دزدى و کلاشى میلیاردى از جیب مردم و بیماران است که به اسم تقلیل هزینه ى دولت صورت می گیرد.
در جاى دیگر هم باز متخصصین پزشکى می گویند: «ایجاد رانت برای شرکت های فاقد تجربه در امر دیالیز، انحصاری کردن درمان دیالیز استان های کشور به این شرکتها، و تحویل دادن کلیه امکانات بخش های دولتی کشور، که بخش زیادی از آنها با کمک خیرین کشور تجهیز شده است، لکه ای پاک نشدنی بر طرح تحول سلامت خواهد بود و در صورت سکوت مراجع بالاتر سرنوشت بیماران دیالیزی کشور را در دستان افراد سود جو قرار خواهد داد.» بدین ترتیب آینده ى اکثر این بیماران با تهدید جدى روبروست .
براى سرنگون کردن این رژیم از هر خبر و زمینه اى میتوان انگیزه گرفت !
