ابعاد غارت صندوق بازنشستگی ملی از سوی متولیان فاسد رژیم آخوندی که قرار بود این صندوق روزی روزگاری به داد «بازنشستگان» برسد، اکنون بحدی روبه رشد گذاشته است که پاسدار لاریجانی، رئیس مجلس حکومتی وضعیت بحرانی آن را با جملات «مفلس فی امان الله» تفسیر کرده است.
وی فراتر از این واقعیات اضافه می کند: «آنقدر این پیرمردها جلوی مجلس آمده اند، آدم از روی شان خجالت می کشد». (خبرگزاری سپاه پاسدارن، فارس 22 دیماه 1395)
واقعیت این است که بیان چنین جملاتی نه از سر خیر، صلاح و دلسوزی برای بازنشستگان محروم می باشد، بلکه به یقین مبین بازتاب فشارهای اجتماعی و بویژه حرکات اعتراضی بازنشستگان علیه تبعیض، فساد و دزدی های حکومتی است.
همچنین به موازات ابعاد غارتگری های رژیم آخوندی و دستبرد به حقوق بازنشستگان، باید به افزایش شدید نرخ بیکاری در کشور اشاره کرد که به تبع خود تاثیرات مخربی را بر صندوق بازنشستگان بجا گذاشته است. این بحران بحدی است که بنا بر آمار های حکومتی «ماهانه قریب یک هزار و 700 میلیارد تومان حقوق» از این صندوق به بازنشستگان پرداخت می شود در حالیکه ورودی آن تنها «یک هزار و 200 میلیارد تومان» می باشد که با یک حساب سرانگشتی می توان گفت، اکنون صندوق بازنشستگان در بهترین حالت با کمبودی حدود 60 هزار میلیارد تومان در سال روبرو می باشد.
همچنین یک رقم از ابعاد چپاول صندوق بازنشستگی ملی در نظام آخوندی را سایت حکومتی آفتاب یزد (23 دیماه 1395) اینگونه برملا کرده بود: «در یکی از این موارد، فردی که ساکن آمریکاست، از یکی از شرکتهای پتروشیمی زیرمجموعه صندوق، علاوه بر سود ١, ۴درصدی که برای انتقال دریافت میکرد، ١٢٠میلیون دلار را نیز به صندوق بازنگردانده است».
همچنین سعید لیلاز، یک کارشناس مسائل اقتصادی حکومت با اعتراف به ابعاد دست درازی های دولت آخوندی و خالی بودن صندوق بازنشستگان می گوید: «شما بدترین و وحشیانهترین تجلی توامان فقر و پیری کشور را در صندوقهای بازنشستگی میتوانید ببینید. همیشه دولتها به صندوقهای بازنشستگی به چشم حیات خلوتی که میتوان منابع آن را به آسانی در اختیار گرفت، نگاه میکنند. این موضوع به دلیل تسلط دولت بر ساختارهای اقتصادی و سیاسی ناشی از فقدان دموکراسی و تصدی و دخالت دولت در اقتصاد است». (همان منبع بالا)
پیشتر نیز رئیس حکومتی در صندوق بازنشستگان طی سخنانی ضمن اعتراف به وجود غارت سیستماتیک و سازماندهی شده در این بخش، در پاسخ به این سوال: «مساله ورشکستگی صندوقها مدتهاست مدام تکرار میشود و صندوق بازنشستگی کشوری هم یکی از صندوقهایی است که از نظر منابع و مصارف وضعیت خوبی ندارد، دلیل وضعیت فعلی صندوق چیست؟» گفت:
باید بررسی کرد … اوضاع نابسامان آنها نتیجه چند دهه بیتوجهی به اصولی است که باید رعایت میشد اما نشد. یکی از مشکلات صندوقهای بازنشستگی این بوده که دولت همهکاره این صندوقها بوده و نگاهش به منابع و مخارج صندوقها، این جیب به آن جیب کردن داراییهاست.(سایت حکومتی نسیم آنلاین 1 اسفند 1394)
وی فراتر از این واقعیات اضافه می کند: «آنقدر این پیرمردها جلوی مجلس آمده اند، آدم از روی شان خجالت می کشد». (خبرگزاری سپاه پاسدارن، فارس 22 دیماه 1395)
واقعیت این است که بیان چنین جملاتی نه از سر خیر، صلاح و دلسوزی برای بازنشستگان محروم می باشد، بلکه به یقین مبین بازتاب فشارهای اجتماعی و بویژه حرکات اعتراضی بازنشستگان علیه تبعیض، فساد و دزدی های حکومتی است.
همچنین به موازات ابعاد غارتگری های رژیم آخوندی و دستبرد به حقوق بازنشستگان، باید به افزایش شدید نرخ بیکاری در کشور اشاره کرد که به تبع خود تاثیرات مخربی را بر صندوق بازنشستگان بجا گذاشته است. این بحران بحدی است که بنا بر آمار های حکومتی «ماهانه قریب یک هزار و 700 میلیارد تومان حقوق» از این صندوق به بازنشستگان پرداخت می شود در حالیکه ورودی آن تنها «یک هزار و 200 میلیارد تومان» می باشد که با یک حساب سرانگشتی می توان گفت، اکنون صندوق بازنشستگان در بهترین حالت با کمبودی حدود 60 هزار میلیارد تومان در سال روبرو می باشد.
همچنین یک رقم از ابعاد چپاول صندوق بازنشستگی ملی در نظام آخوندی را سایت حکومتی آفتاب یزد (23 دیماه 1395) اینگونه برملا کرده بود: «در یکی از این موارد، فردی که ساکن آمریکاست، از یکی از شرکتهای پتروشیمی زیرمجموعه صندوق، علاوه بر سود ١, ۴درصدی که برای انتقال دریافت میکرد، ١٢٠میلیون دلار را نیز به صندوق بازنگردانده است».
همچنین سعید لیلاز، یک کارشناس مسائل اقتصادی حکومت با اعتراف به ابعاد دست درازی های دولت آخوندی و خالی بودن صندوق بازنشستگان می گوید: «شما بدترین و وحشیانهترین تجلی توامان فقر و پیری کشور را در صندوقهای بازنشستگی میتوانید ببینید. همیشه دولتها به صندوقهای بازنشستگی به چشم حیات خلوتی که میتوان منابع آن را به آسانی در اختیار گرفت، نگاه میکنند. این موضوع به دلیل تسلط دولت بر ساختارهای اقتصادی و سیاسی ناشی از فقدان دموکراسی و تصدی و دخالت دولت در اقتصاد است». (همان منبع بالا)
پیشتر نیز رئیس حکومتی در صندوق بازنشستگان طی سخنانی ضمن اعتراف به وجود غارت سیستماتیک و سازماندهی شده در این بخش، در پاسخ به این سوال: «مساله ورشکستگی صندوقها مدتهاست مدام تکرار میشود و صندوق بازنشستگی کشوری هم یکی از صندوقهایی است که از نظر منابع و مصارف وضعیت خوبی ندارد، دلیل وضعیت فعلی صندوق چیست؟» گفت:
باید بررسی کرد … اوضاع نابسامان آنها نتیجه چند دهه بیتوجهی به اصولی است که باید رعایت میشد اما نشد. یکی از مشکلات صندوقهای بازنشستگی این بوده که دولت همهکاره این صندوقها بوده و نگاهش به منابع و مخارج صندوقها، این جیب به آن جیب کردن داراییهاست.(سایت حکومتی نسیم آنلاین 1 اسفند 1394)