خمینی: «اگر کسی شعارهای باطل خواست بدهد، با قوت او را بکوبید و نگذارید یک شعارهای باطل بدهد. خود مردم مأمورند!...»
این فرمان آتش به اختیار خمینی برای حمله به هواداران مجاهدین و سایر نیروهای آزادیخواه بود. با همین فرمان بود که چشم‌های دختران و پسران از حدقه دراومد، دشنه‌ها به قلب‌ها و سینه‌ها نشست و از 11آبان 59 انتشار نشریه و کتاب مجاهدین ممنوع شد. تو همین سال هزاران نفر مجروح و دهها دانش‌آموز روز روشن کشته شدن.
سیما صباغ دانش‌آموز 15ساله از آخرین شهیدان این سال بود که تو لاهیجان به خاک افتاد.
سال 60به نام سال قانون نامگذاری شد. اما باز هم بهار قانون با لاله‌های سرخ آزادی گلگون شد. 6فروردین اصغر اخوان و صنم قریشی و خیرالله اقبالی‌رو تو قزوین و بندرعباس و رامسر با گلوله کشتن. هفتم اردیبهشت تظاهرات 200هزار نفره مادران در اعتراض به چماقداری انجام شد. تو همین روز فاطمه رحیمی و سمیه‌رو تو قائم‌شهر و چندین دانش‌آموز و کارگر تو شهرهای مختلف به خاک افتادند.
سال گذشته حسن غفوری فرد وزیر نیروی دولت خامنه‌ای و یکی از فعالان سرکوب و سانسور دهه شصت توی مصاحبه با رسانه پاسداران گفت اون موقع وقتی با خودمون صحبت می‌کردیم یعنی تو صحبتهای خیلی خودمونی نظرمون این بود که تا تک‌تک این مجاهدین رو نکشیم مملکت درست نمیشه. البته منظورش از درستی مملکت روشنه! یعنی اگه این بچه‌های پاک و بی‌شیله پیله و میهن‌پرست‌رو نکشیم امام و نظام غارت و سرکوب و اعدام روی آرامش نمی‌بینه.
ماه خرداد ماه خون بود و پایان این ماه تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم که بدون اطلاع و اعلان قبلی 500هزار نفر شرکت کردند، تو میدون فردوسی تهران با رگبار پاسداران به فرمان خمینی به خون کشیده شد.
این پایان دوران شکیبایی و خط سرخ انقلاب و هیولای ضدانقلاب بود.
قتل‌عام ـ تظاهرات عظیم مردم در 30خرداد 1360 علیه انحصارطلبی
قتل‌عام ـ خنجر و چماق و گلوله پاسخ شعار زنده باد آزادی در سال 60
ادامه دارد...
قسمت پنجم
