قبل از سفر روحانی به آمریکا، مهره‌ها و رسانه‌های باند روحانی و شرکا خیلی به خودشان وعده می‌دادند که حضور روحانی در نیویورک فرصت گرانبهایی است و او به‌خصوص در رابطه با کشورهای اروپایی چنین و چنان خواهد کرد، ظریف با تیلرسون ملاقات و مذاکره خواهد کرد و خلاصه راهگشایی‌های زیادی خواهد شد.
(1) اما کیهان خامنه‌ای (8شهریور 96) نوشت: «اگر در تونلی تاریک، نوری مشاهده کردید خیلی هم خوشحال نشوید، شاید قطاری باشد که می‌آید تا زیرتان بگیرد!». این پیش‌بینی طنزآلود خیلی زود به واقعیت پیوست و روشن شد که لکوموتیوران این قطار، ترامپ رئیس‌جمهور آمریکاست.
در واکنش به سخنرانی ترامپ، جدای از علی خامنه‌ای و سرکردگان سپاه و نمایشهای جمعه، حتی حسن روحانی هم در مراسم آغاز هفته جنگ ضدمیهنی، رجزخوانی منطقه‌یی کرد و شاخ و شانه موشکی کشید. (2)
اما این رجزخوانیها و شاخ و شانه‌کشیدنها، نه نشانه قدرت و دلیری، بلکه ناشی از وحشت بسیار است و رژیم برای پنهان کردن این وحشت فراگیر است که چنین دود و دمی به راه انداخته است. این وحشت پیش از هر چیز، به‌دلیل وضعیت به‌شدت فلاکتبار رژیم و به‌دلیل آن است که به اعتراف مهره‌های خود رژیم، وضعیت در همه زمینه‌ها «به ته‌های دیگ رسیده» (3) وحشت غیرقابل انکار ناشی از این شرایط، در همه سطوح رژیم، از خلال رجزخوانیها و قدرت‌نماییهای پوشالی‌شان هم به‌وضوح قابل رؤیت است:
خامنه‌ای: «شرط دوام حیات جمهوری اسلامی وجود انگیزه‌های انقلابی و وجود روحیة انقلابی است. اگر روحیة انقلابی نباشد، جمهوری اسلامی نخواهد بود». (4)
آخوند علم‌الهدی: «ما باید مقاومت کنیم، مسئولان ما خودشان را نبازند، دستپاچه نشوند، دست به‌طرف آمریکا دراز نکنند!». (5)
«برادران! خواهران! هیچ جای نگرانی نیست... مبادا شعاری در این شهر نوشته شود که روحیة مبارزه جهاد و تلاش را خدایی نکرده تضعیف بکند...» (6)
اما چرا رژیم چنین تبلیغات پر دود و دمی می‌کند که دیگر مثل سابق بی‌خرج و هزینه نیست و دودش قبل از همه به چشم خودش می‌رود؟ پاسخ را بایستی از یک سو در وضعیت به‌شدت خراب نیروهای رژیم که در بالا به آن اشاره شد و از سوی دیگر در وضعیت انفجاری جامعه جستجو کرد؛ سردمداران رژیم نیز پیوسته تأکید کرده‌اند خطری که موجودیت نظام را تهدید می‌کند، نه از خارج بلکه از داخل است. کمااین‌که وقتی خامنه‌ای می‌گوید اگر در سوریه نجنگیم باید در خیابانهای شهرهای ایران بجنگیم، به‌همین واقعیت و به دشمن داخلی اشاره می‌کند؛ این دشمن کسی جز توده‌های به‌جان آمده مردم ایران نیستند؛ رئیس‌جمهور آمریکا نیز در سخنرانی خود در مجمع عمومی ملل‌متحد به‌آن، به‌عنوان یک واقعیت مسلم، اشاره کرد و گفت: «همه جهان می‌دانند که مردم خوب ایران خواهان تغییر هستند و فارغ از قدرت گسترده نظامی ایالات متحده، آنچه سران این رژیم بیش از هر چیز از آن وحشت دارند، مردم ایران هستند».
اما رژیم برای خروج از «هچل» کنونی به‌جز دود و دم تبلیغاتی، چه راه گریزی دارد؟ به نظر می‌رسد یکی از امکانات و راهکارها، استفاده از تضاد منافع و شکاف میان اروپا و آمریکا بر سر برجام است؛ در این مورد رژیم تلاش بسیار کرده تا با پیشکش خائنانه منابع ملی و ثروتهای مردم ایران به اروپاییها، روی این شکاف کار کند؛ در این رابطه نه تنها باند روحانی و شرکا همه در و دروازه‌های کشور را به‌روی اروپاییها باز کرده‌اند، بلکه پاسداران و دستجات باند خامنه‌ای هم به‌رغم جانماز آب کشیدنهای ضداستکباری، به امامزاده اروپا دخیل بسته بودند. (7) و برخی مواضع کسانی چون ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه به این خیالات دامن می‌زد، اما خیلی زود معلوم شد که آن خیالات تا کجا پوچ و واهی بوده‌اند، از جمله رئیس‌جمهور فرانسه با انتشار پیامی در حساب توییت خود پس از دیدار با حسن روحانی نوشت: «تدابیر (برای حفظ برجام) باید اولاً شامل کنترل بهتر فعالیتهای موشکی و بالستیک ایران؛ ثانیاً تمدید توافق (هسته‌یی) برای پس از سال 2025و به‌نوعی محرومیت مادام‌العمر باشد و تدبیر سوم بحث باز با ایران درباره اوضاع جاری در منطقه باید باشد». (8)
بی‌جهت نبود که کیهان (اول مهر) خامنه‌ای با غیظ و غضبی فوق‌العاده تحت عنوان «بی‌چشم و رویی فرانسه با وجود دریافت امتیازات برجامی»، نوشت: «گویا هدیة امتیازات برجامی واگذار شده، فرانسه را راضی نکرده که دولتمردان این کشور از مذاکره برای تمدید محدودیتهای برجام علیه (نظام) پس از سال 2025سخن می‌گویند».
زیگمار گابریل، وزیر خارجه آلمان هم که یکی از دریچه‌های امید رژیم در برابر آمریکا بود طی دیداری در حاشیه اجلاس مجمع عمومی با ظریف، بی‌هیچ تعارفی رو در روی ظریف گفت: «ما هم بر سر این موضوع (با آمریکا) توافق داریم که ایران نقش سازنده‌یی در مناقشات منطقه‌یی خاورمیانه بازی نمی‌کند و درباره این موضوع باید صحبت کرد». (9)
به این ترتیب اکنون و در حالی که 3هفته بیشتر به اعلام رئیس‌جمهور آمریکا در مورد پایبندی یا عدم پایبندی رژیم به برجام بیشتر باقی نمانده، می‌توان گفت که هیچ ابهامی در مورد این‌که آمریکا و متحدان اروپایی‌اش از رژیم چه می‌خواهند، وجود ندارد؛ با این همه نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد، در پاسخ به این‌که رئیس‌جمهور در 15اکتبر (23مهر) چه تصمیمی خواهد گرفت، تصریح کرد که هم برجام و هم قطعنامه ملل‌متحد مورد توجه قرار خواهد گرفت که «شامل آزمایش موشکهای بالستیک و قاچاق اسلحه و حمایت از تروریسم و چیزهای دیگر می‌شود؛ رئیس‌جمهور به همه این چیزها نگاه می‌کند...» (10)
بنابراین رژیم دیگر مهلتی برای لفاظی و دجالگری ندارد و اگر به این خواسته‌های مشخص پاسخ ندهد، رو در روی جامعه جهانی قرار می‌گیرد؛ در شرایطی که به‌نظر نمی‌رسد در برخورد قاطع با موشک‌پرانیها و تاخت و تازه‌یی منطقه‌یی رژیم شکافی وجود داشته باشد.
پانویس: ـــــــــــــــــــــــــــــ
1 ـ از جمله نگاه کنید به مقاله سایت بهار ـ 28شهریور 96 با عنوان «اهمیت و فوائد شرکت رئیس‌جمهور در اجلاس سالانه سازمان ملل فرصت نیویورک؛ از خاتمی تا روحانی»
2 ـ ( «چه شما بخواهید چه نخواهید ما از مردم مظلوم یمن مردم مظلوم سوریه مردم مظلوم فلسطین دفاع خواهیم کرد چه شما بخواهید چه نخواهید ما قدرت دفاعی و نظامی خودمون رو اون مقدار که لازم بدانیم و برای بازدارندگی ضروری بدانیم تقویت خواهیم کرد نه تنها موشک هامون رو تقویت می‌کنیم بلکه نیروی زمینی مون نیروی هوایی مون نیروی دریایی‌مان مورد حمایت همه مردم مسلمان و غیور این سرزمین است». (سخنرانی روحانی ـ تلویزیون رژیم- 31شهریور
3 ـ سعید زیباکلام از مهره‌های باند خامنه‌ای ـ شبکه افق تلویزیون رژیم 7شهریور 96
4 ـ خامنه‌ای در دیدار با خبرگان ارتجاع ـ 30شهریور 96
5 ـ آخوند علم‌الهدی ـ نمایش جمعه مشهد ـ 31شهریور
6 ـ پاسدار رضوی سرکرده سپاه ضدامام رضا در نمایش جمعه مشهد-31شهریور
7 ـ رحیم صفوی سرکرده سابق سپاه پاسداران: «اروپاییها خود یک قدرت هستند 27کشور اتحادیه اروپا ما امیدوار هستیم که کشورهای اروپایی از آمریکا فاصله بگیرند و در همین برجام بتوانند روابط اقتصادی سیاسی‌شان را با ایران برقرار بکنند».
8 ـ روزنامه حکومتی وطن امروز ـ اول مهر 96
9 ـ سایت فارسی دویچه وله ـ 30شهریور 96
10 ـ خبرگزاری حکومتی فارس ـ 31شهریور.
