سایت ارم نیوز ۳/۷/۹۶ : « ظهور دیروز (چهارشنبه) رئیس جمهور ایران حسن روحانی در مقابل مجمع عمومی سازمان ملل، خانواده ها و نزدیكان فعالان سیاسی ایران را ،كه رژیم ایران با محاكمات كوتاه سرپایی اعدام كرد، در اذهان زنده می‌كند. این اعدمها به نام رویدادهای خونین 1988 شناخته می‌شوند و در آن هزاران نفر كه اكثریت آنها از نیروهای سازمان اپوزسیون مجاهدین خلق بودند، جان خود را از دست دادند.
روزنامه” والستریت ژورنال آمریكا“ گفت : ” رژیم ایران تلاش می‌كند این قتل عام را از تاریخ خود پاك كند.این روزنامه خاطر نشان ساخت كه در سال 2012 شهادت یكی از خواهران قربانیان بنام مریم اكبری منفرد را هنگامی كه در زندان ” اوین“ تهران زندانی بود، شنیده است و منفرد توضیح داده است‌كه ” آنها وسائل برادرم را آوردند. وسائل برادرم كیسه ای بود كه در آن لباسهای خونین وی كه بخاطر شكنجه پاره پاره شده بود، قرار داشت. و ”من هیچگاه این لحظه را فراموش نمی‌كند كه والدینم برای دیدار وی رفتند و بجای آن با چیزهایی كه از او باقیمانده بود، برگشتند من قادر نیستم كه از این موضوع كه آنها چگونه كلماتی برای توصیف این صحنه رعب آور پیدا نمی‌كردند، صحبت كنم“ .خانم منفرد گفت برادرم در سن 17سالگی بخاطر توزیع روزنامه های مجاهدین خلق(اپوزسیون) دستگیر شده بود و با فرارسیدن سال 1988 وی بمدت 8سال زندانی بود. نگاهی به چهره مریم، کل صحنه را به تصویر می کشد:."مادر و پدری اندوهگین. جسدی وجود ندارد كه آنرا دفن و یا برای آن گریه كنند. مریم نجوا كرد : ”هرگز اینرا فراموش نخواهم كرد“. رژیم آخوند تلاش می‌كند كه ایرانیها اتفاقاتی كه در سال 1988افتاده است را فراموش كنند اما جنایتهایی كه انجام شده این موضوع را غیر ممكن كرده است. تخمین زده می‌شود كه 30 هزار نفر،كه اكثر آنها از فعالان سازمان مجاهدین خلق بودند، بعد از اینكه در ظرف چند دقیقه محاكمه شدند، اعدام شدند. هنوز محل گور جمعی كشته شدگان به میزان زیادی نامعلوم است و مردم از رفتن به مزارهایی ، كه مانند مزاری كه در منطقه ”خاوران“ تهران وجود دارد و پیدا شده است، منع شده اند ولی با اینحال مادران و پدران و برادران و خواهران در طول 28سال گذشته هنوز اینكار را انجام می‌دهند.
”كمیته مرگ“
این روزنامه گفت: این قتل عام، سنگدلی و سفاكیت مقامات رژیم ایران را نشان می‌دهد و اشاره كرد كه خیلی از آنها امروز در حاكمیت هستند. مصطفی پورمحمدی وزیر دادگستری دور اول ریاست جمهوری روحانی در سال 1988 عضو كمیته مرگ بود و وزیر دادگستری فعلی علی رضا آوایی هم در استان خوزستان (جنوب غربی) در همین كمیته بود. علیرغم تلاشهای این رژیم كم كم و بتدریج ممنوعیت گفتگو در مورد این قتل عام در میان جوانانی كه تا 1988 متولد نشده بودند در حال ضعیف شدن است و همراه با فراخوان مریم رجوی ،رهبر”شورای ملی مقاومت ایران“ كه وابسته به مجاهدین خلق است، فعالان با نوشتن و گفتگو و طرح سوال حول ”فصل تابستان خونین“ از طریق شبكه های اجتماعی فعالیت می‌كنند طوری كه خانواده هایی كه از ترس مجازات سكوت كرده بودند شروع به گفتگو در مورد قربانیان و كشف گورهایی دسته جمعی كرده اند. وقتی كه پرونده صوتی جلسه 1988 ”كمیته مرگ“ و حسین علی منتظری ، كه آنزمان وارث آشكار رهبر عالی ایران بود، افشا شد سال گذشته این جنبش اجتماعی سرعت گرفت. منتظری آنچه را که وی بدترین جنایات رژیم نامید، محکوم کرد و به جنایت كاران گفت كه آنها در تاریخ به عنوان قاتلان ثبت خواهند شد. با افزایش روند گفتگو از خونریزی یاد شده، مردم ایران خواستار شكسته شدن سكوت و متوقف شدن مخالفت با باز شناسایی اقدامات وحشیانه آخوندها هستند. صحبت از دوره جدید در ایران فقط زمانی می تواند جدی گرفته شود که رهبران تهران مسئولیت (این جنایت) را بعهده بگیرند، در حالی که اولین گام انجام یك تحقیق مستقل بین المللی در مورد جنایتی است كه 29سال پیش اتفاق افتاده است و (همچنین) كشاندن جانیان (این قتل عام) به(میز) عدالت می‌باشد
