گسترش حمایت از کانونهای شورشی
در این مقطع از تاریخ معاصر ایران، نظام اهریمنی ولایت فقیه بیش از هر برههٔ دیگر در شرف سرنگونی است. انباشت نارضایتی‌ها، در زیر پوست شهرها و سرکشیدن شعلهٔ شورش‌ها از نهاد ناآرام خیابان‌ها خبر از به حرکت درآمدن یک جامعهٔ انفجاری می‌دهد. جامعهٔی که ثانیه‌ها، دقیقه‌ها، ساعتها و روزها را می‌شمارد و مترصد یک تغییر اساسی در سپهر سیاسی ـ اجتماعی ایران است. کمتر ایرانی را می‌توان یافت که به این تغییر نیندیشیده و تصور یک ایران بدون آخوند را بارها در ذهن نپرورانده باشد. ویکتور هوگو می‌گوید: «هیچ چیز نیرومندتر از اندیشه‌یی نیست که زمانش فرا رسیده باشد».
بر این اساس جامعهٔی که مردمان آن به آینده بدون آخوند و اختناق می‌اندیشند، برای نظام ولایت فقیه خطرناک خواهند بود.
اقدامات دستگاه اختناق برای سد کردن خیزش و قیام
استبداد جرار آخوندی برای نادیده‌انگاشتن و خاموش کردن صدای نیرومند تغییرخواهی دست به اقدامات مختلفی می‌زند. به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌کنیم:
۱ـ انکار وجود شرایط انفجاری و تلاش برای پانسمان موقت بحرانهای سرباز کرده و نارضایتی‌های بالغ شده به تجمع‌های اعتراضی با دادن وعده و وعید پوشالی و به‌عقب انداختن سررسید آنها.
۲ـ شیطان‌سازی از اپوزیسیون و ربط دادن براندازان به عوامل بیگانه و زمینه‌چینی برای سرکوب بیشتر به بهانهٔ امنیت و مسائل امنیتی
۳ـ اعمال اختناق با ایجاد فضای بگیر و ببند، اعدام‌های ناگهانی
۴ـ طرح‌های مشعشع برای مقابله با دسترسی مردم به اینترنت و فضای اطلاع‌رسانی آزاد و مشخصاً با هدف قطع کردن کانونهای شورشی از سازمان پیشتاز، رهبری جمعی قیام، آلترناتیو انقلابی و جریان متلاطم مقاومت
۵ـ انجام عملیات تروریستی از طریق شبه‌نظامیان خود در خارج از مرزها برای منحرف کردن توجه عمومی از بحرانهای داخل کشور به سمت یک دشمن موهوم
۶ـ قدرت‌نمایی‌های پوشالی از طریق برگزاری مانورهای نمایشی و نیز تبلیغات موشکی و پهپادی با هدف مهار اعتراضات و نارضایتی‌های اجتماعی. [استخوان‌چرخانی کشته‌شدگان جنگ ضدمیهنی و در بوق و کرنا کردن سالگرد هلاکت پاسدار سلیمانی را نیز در این راستا می‌توان پنداشت و تحلیل کرد.]
تمام این اقدامات همان‌گونه که اشاره شد یک هدف بیشتر ندارند: خفه‌کردن شعله‌های قیام و ممانعت از گسترش آن به دیگر نقاط و شهرهای میهن
آخوند مهدوی امام نمایش جمعهٔ اصفهان،با اشاره بحرفهای خامنه‌ای بنقل ازاو می‌گوید:
«مسئولان ما باید هوشیار باشند توجه کنند کاری بکنند که دشمن نتواند هرجا که خواست و اراده خودش را بخواهد تحمیل کند آنها خارج از کشور ما نشسته‌اند نیاز به تسلط بر سرزمین جغرافیایی ما ندارند اما از همان جا هدایت فکری می‌کنند. نفوذ در افکار می‌کنند... مسئولان ما باید هوشیار باشند در این جهت مردم هنوز خواسته‌یی را که از سالهای قبل از مسئولان انتظار داشتند الآن هم انتظار دارند که شبکه ملی داخلی اطلاعات را به جد مسئولان پیگیری کنند (ستاد نماز جمعه. ۱۷دی ۱۴۰۰).
در این گفتاورد عجز و در گل خلیدگی نظام ولایت فقیه را در برابر پیشرویهای مقاومت ایران و روشنگریهای آن می‌توانیم دریابیم.
«این فضای مجازی یک میدان فوتبال شده که باید حمله کنیم به دروازهٔ حریف نه این‌که فقط دفاع بکنیم گاهی هم گل به خودی بزنیم باید دقت بشود و در این جهت وظیفهٔ سنگینی بر افراد و نخبه‌های جامعه هست ایجاد شک و تردید از چیزهایی است که دشمن مرتب این را تکرار می‌کند» (همان منبع).
رسالت و کارکرد کانونهای شورشی
آنچه کانونهای شورشی در ایران انجام می‌دهند، درست رودرروی اقدامات حکومت برای ممانعت از خیزش و قیام قرار دارد. در یک‌کلام وظیفه و رسالت آنها این است که شرایط عینی را با عمل تهاجمی و متهورانه به موقعیت انقلابی تبدیل کنند. اتمسفری را در شهرها به‌وجود بیاورند که در آن خیزش و قیام به امری متداول و روزانه تبدیل شود.
نشانه‌گرفتن نمادهای اختناق و مراکز سرکوب از سوی کانونهای شورشی، هیمنهٔ ظاهری این نمادها و مراکز را درهم می‌شکند و آسیب‌پذیری و حقارت آنها را برجسته می‌کند. بنابراین با هر عملیات، پوستهٔ اختناق ترک برمی‌دارد و راه برای اعتراضات اجتماعی هموار می‌شود. کانون شورشی علاوه بر قیام‌آفرینی، وظیفه دارد، قیام را به مجاری درست آن هدایت کند.
رشد اعتراضات و خیزش‌های مردمی با عملیات کانونهای شورشی یک رابطهٔ تنگاتنگ و دیالکتیکی دارد. به میزانی که تعداد عملیات کانون‌ها افزایش یابد و به‌صورت یک شبکهٔ به‌هم پیوسته عمل کند، به همان میزان جامعهٔ ناراضی ایران، بیشتر به میدان خواهد آمد و دست به اعتراض خواهد زد. رشد نرخ اعتراضات و خیزش‌ها در نهایت کانونهای شورشی را تقویت خواهد کرد و نیروهای بیشتری خواهان پیوستن به آن و فعالیت در سازماندهی کانونهای شورشی خواهند شد.
این جنگی است که ساعت‌مره، روزانه و در هفت‌روز هفته در میهن ما جریان دارد. هر کدام از ما با پیوستن به این جنگ سرنوشت‌ساز می‌توانیم در کوتاه‌کردن عمر استبداد دینی کارآمد و مؤثر باشیم. از هر جا شروع کنیم خود را در متن سیال آن خواهیم یافت.
