گزارشگران بدون مرز، نسبت به سرنوشت و سلامت سه زندانی سیاسی و حقوق‌بشری، عالیه مطلب‌زاده، نرگس محمدی و کیوان صمیمی، که به تازگی به زندان‌های قرچک و رجایی‌شهر منتقل شده‌اند، هشدار داده و ابراز نگرانی کرد.
گزارشگران بدون مرز، نسبت به سرنوشت و سلامت سه زندانی سیاسی و حقوق‌بشری، عالیه مطلب‌زاده، نرگس محمدی و کیوان صمیمی، که به تازگی به زندان‌های قرچک و رجایی‌شهر منتقل شده‌اند، هشدار داده و ابراز نگرانی کرد. کیوان صمیمی، سردبیر نشریه ایران فردا، رئیس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و زندانی سیاسی، از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد. نرگس محمدی، فعال حقوق بشر در ایران، همچنین عالیه مطلب‌زاده، عکاس، روزنامه‌نگار و نایب رئیس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات به زندان قرچک در شهر ورامین منتقل شدند.
گزارشگران بدون مرز، که مقر آن در پاریس است، در بیانیه‌ای، نسبت به سلامت جان سه زندانی سیاسی و حقوق‌بشری، عالیه مطلب‌زاده، نرگس محمدی و کیوان صمیمی، که در کمتر از دو هفته از مرگ بکتاش آبتین به زندان‌های دیگر منتقل شدند، هشدار داد.
کیوان صمیمی، سردبیر نشریه ایران فردا، رئیس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و زندانی سیاسی، که از تاریخ ۱۷ آذرماه ۹۹ دوران محکومیت ۲ ساله خود را در زندان اوین سپری می‌کرد، در روزهای پایانی ماه دی ۱۴۰۰، از زندان اوین به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، که از روز ۲۵ آبان در جریان برگزاری مراسم یادبود یکی از قربانیان آبان ۹۸، ابراهیم کتابدار، توسط نیروهای امنیتی در کرج بازداشت و از روز اول آذر جهت تفهیم اتهام به دادسرای اوین اعزام شده و سپس به سلول انفرادی بازگردانده شده بود، نیز در روزهای پایانی ماه دی سال جاری، از زندان اوین به زندان قرچک در ورامین منتقل شد. تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، در روز سوم بهمن ۱۴۰۰، تایید کرد: «دادگاهی نرگس محمدی را با اتهاماتی دیگر و بدون حضور وی به هشت سال زندان، ۷۰ ضربه شلاق و دوسال محرومیت از ارتباط مکالماتی محکوم کرده است».
عالیه مطلب‌زاده، عکاس روزنامه‌نگار و نایب رییس انجمن دفاع از آزادی مطبوعات، نیز به گزارش منابع حقوق بشری، با خشونت به زندان قرچک در شهر ورامین منتقل شده است. عالیه مطلب‌زاده، که از مهر ۱۳۹۹ برای سپری کردن محکومیت سه سال زندانی شده است، به دلیل برگزاری مراسم یادبود بکتاش آبتین، بار دیگر قربانی آزارهای مقامات قضایی شده است. گزارشگران بدون مرز، درباره وضعیت عالیه مطلب‌زاده، افزوده است: «وی پیش از این در شهریور ماه امسال به دلیل ارتباط تلفنی با زندانیان دیگر زندان ها و سیاه‌نمایی در مورد عملکرد مسئولان زندان در ارتباط با کرونا، به مدت دو ماه از هرگونه تماس تلفنی با بیرون از زندان محروم شده است».
زندان قرچک که با عنوان «ندامتگاه شهرری» نیز شناخته می‌شود یکی از مکان‌های بسیار نامناسب و محل نگهداری متهمان و مجرمان است که از سال ۱۳۸۹ به زندان زنان تبدیل شد. در تابستان سال جاری، شماری از زنان محبوس در این زندان با انتشار نامه‌ای، فضا و شرایط بهداشتی بسیار نامناسب زندان قرچک را به تصویر کشیده و وضعیت آن را توصیف کردند.
«تبعید با هدف شکستن مقاومت زندانیان»
سازمان گزارشگران بدون مرز، با اشاره به انتقال سه زندانی عالیه مطلب‌زاده، نرگس محمدی و کیوان صمیمی، به دو زندان که به دلیل «عدم امکانات بهداشتی و بدرفتاری با زندانیان» شهرت دارند، تاکید کرد: «تبعید زندانیان اقدامی است که رژیم ایران برای شکستن مقاومت زندانیان بکار می‌گیرد».
به گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز، «بر اساس اطلاعات گردآوری شده» از سوی این نهاد مدافع روزنامه‌نگاران، «سرنوشت این زندانیان را همچون بسیاری دیگر از زندانیان عقیدتی، فردی به نام امین وزیری، معاون دادستان و دادیار ویژه پرونده‌های زندانیان سیاسی در زندان اوین رقم می‌زند». این گزارش می‌افزاید: «این جوان ۲۸ ساله از نزدیکان رییس دستگاه قضایی غلامحسین محسنی اژه‌ای است». پیش از این نیز، گزارش‌هایی درباره بدرفتاری‌های امین وزیری، از سوی نهادهای مدافع حقوق بشری در ایران منتشر شده بود.
گزارشگران بدون مرز، به نقل از یکی از «وکلای ایرانی که نخواسته نامش فاش شود»، آورده است: امین وزیری «کارهای کثیف انجام می‌دهد. ماموریت او سرکوب پایداری در زندان و با تبعید زندانیان به زندان‌هایی دور از محل زندگی خود تنبیه خانواده و به کشتن دادن زندانیان بیمار است».
پیش از این، تقی رحمانی، فعال سیاسی ساکن پاریس و همسر نرگس محمدی، در توییتی، با اشاره به انتقال نرگس محمدی، نوشته بود: «باز انتقام از آزادی، تبعید نرگس (محمدی) به زندان بی امکانات و بسته قرچک، انتقام دیگری از آزادی است».
گزارشگران بدون مرز، با اشاره به «پشتیبانی ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری ایران از امین وزیری»، به پیشینه ابراهیم رئیسی بعنوان «یکی از اعضا هیات مرگ» اشاره کرده است که «در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷، هزاران زندانی سیاسی، از جمله شماری از روزنامه‌نگاران را در جلسه‌هایی چند دقیقه‌ای، بازجویی کرده و نزدیک به ۴۰۰۰ تن از این زندانیان را به مرگ محکوم و اعدام کردند». از حسینعلی نیری، حاکم شرع وقت، مرتضی اشراقی، دادستان وقت، ابراهیم رئیسی، معاون وقت دادستان و مصطفی پورمحمدی، نماینده وقت وزارت اطلاعات در زندان اوین، بعنوان هیات مرگ نام برده می‌شود.
آنتوان برنارد، مدیر بخش جلب حمایت جهانی و راهبرد حقوقی گزارشگران بدون مرز، با اشاره به «انتقال زندانیان به زندانی دیگر»، «محروم کردن این افراد از درمان بایسته چون بکتاش آبتین» را «هدف رژیم ایران» برای «شکستن پایداری زندانیان» توصیف می‌کند.
به گفته آنتوان برنارد، «بی‌کنشی نهادهای جهانی مدافع حقوق بشر، جمهوری اسلامی را برای ادامه اینگونه اقدام‌ها تشویق می‌کند که خطر کشتن تدریجی و مخفیانه روزنامه‌نگاران را در پی خواهد داشت».
در این بیانیه، ضمن ابراز نگرانی از وضعیت زندانیانی که به زندان‌هایی با شرایط نامساعدتر منتقل شدند، یادآوری شده است: «بکتاش آبتین با وجود هشدارهای جدی درباره وجود بیماری» به دلیل «دیرکرد مقامات زندان در انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد».
سازمان گزارشگران بدون مرز، در این بیانیه، خواهان «تشکیل کمیسیونی بین‌المللی از کارشناسان سازمان ملل متحد برای تحقیق و بررسی درباره چگونگی مرگ بکتاش آبتین شده است».
