دکتر محمد ملکی زندانی سیاسی دهه شصت بعد از چهل سال شکنجه توسط حکومت جبار جمهوری اسلامی سر انجام از میان مان رفت
او اولین رئیس دانشگاه تهران بود که بعد از حمله چماقداران به دانشگاه انقلاب فرهنگی توسط خمینی دجال را کودتا خواند و توسط کسانی که امروز از لس آنجلس خمینی جلاد را با سواد ترین حاکم ایران میخوانند دستگیر و روانه زندان شد زندانی که در آن نه خدا حاکم بود ونه قانون .
در چنین مسلخی دژخیمان به قول خودش با بیرحمانه ترین رفتارها از جمله زدن کابل به کف پا و سایر نقاط بدن آویزان کردن از سقف کوبیدن سر به دیوار و زدن مشت و لگد که منجر به نابینایی چشم چپ و شکستگی استخوان مچ دست راست و انواع دیگر شکنجه ها را بر او تحمیل کردند. اما او مردانه ایستاد و داغ تسلیم را بر دل عبدالکریم سروش و ارباب خون آشامش خمینی گذاشت.
دکتر محمد ملکی در طول عمر پر بارش همواره در کنار مردم ایستاد و در روز های سخت تاریخ یک ملت همانند قهرمانی شجاع درد و رنج مردمش را به فریاد نشست.
اتحاد زندانیان سیاسی ایران فقدان این راد مرد و همبند شجاع و یاور همه ستمدیدگان را به مردم ایران به همه آزادیخواهان و به همه مبارزین هم مسیرش تسلیت می گوید، ما افتخار میکنیم که در راستای قدر دانی از این زندانی مقاوم و کوشنده راه صلح او را کاندید جایزه صلح نوبل کردیم آن جایزه اگر چه توسط مماشاتگران به کسی تعلق گرفت که استحقاقش را نداشت اما دکتر ملکی جایزه خود را از مادر ستار بهشتی نماینده همه داغدیده های میهنمان دریافت کرد.
یادش گرامی روزی که در مصاحبه با تلویزیون خارج کشوری گفت : از مردم دعوت میکنم که با اتحاد همبستگی و خواست واحد که براندازی نظام و تشکیل حکومت ملی مردمی است به میدان بیایند و فریاد میزد راه دیگری وجود ندارد جز اینکه این نظام سرنگون شود و مردم حکومت دلخواه خود را انتخاب کنند
دکتر محمد ملکی در قلوب مردم ایران جاودانه باقی میماند و نامش در فردای آزادی میهن در میادین شهرهای ایران با عظمت برده خواهد شد
روحش شاد که عصیان بغض های فرو خفته یک خلق بود
اتحاد زندانیان سیاسی ایران
۱۲ آذر ۱۳۹۹ / ۲ دسامبر ۲۰۲۰
