این قوم اشغالگر، قبر خمینی را با میلیاردها تومان از چپاول مردم ایران، بسا فراتر از بارگاه فرعون کرده‌اند، ولی چند متر دیوارکشی برای مزار آزاده‌ی محبوب مردم را حتی در یک روستا تحمل نمی‌کنند.
هفته‌یی و ماهی نیست که خبری از تخریب مزار شهیدان آزادی در شهر و دیار و روستایی از ایران نباشد. چرا؟ حکومت آخوندها چه نیازی به این همه تعدی و ویرانی و تخریب در مزارآبادهای ایران‌زمین دارد؟
هدف اصلی این است که کانون عشق، ارادت، عاطفه، مهر، حرمت، خاطره، سپاسگزاری و قیام‌انگیزی مردم ایران نسبت به پیشگامان عدالت و برابری و آزادی را ببندند.
هدف از این کارهای ضدبشری و نقض آشکار حقوق‌بشر، به خیال خودشان خاموش کردن مشعل‌هایی است که شهیدان آزادی در سراسر ایران برپا کرده‌اند.
هدف از این کارهای دنیِ خاص آخوندهای ابلیس این است که به‌زعمشان اسناد و سرچشمه‌های افتخار پایداری برای آزادی و تکثیر این اسناد و سرچشمه‌ها را بخشکانند.
هدف از این کارهای بنی‌امیه‌گری خاص وارثان خمینی و خامنه‌ای این است که هراس و رعب و سکوت و جدایی را بین مردم ترویج دهند.
واقعیت این است که مهری توأم با خشمی همواره جوشان و خروشان در هر خانهٔ ایران و ایرانی در تپش است.
همین سنگ‌های متلاشی و پراکنده، قدرت بی‌شکست طنین قلب شهیدان آزادی است. افتخار قلبی است که جریان خونش در رود آرمان تاریخی و قیامهای مردم و میهنش در گردش است. گردشی که هرگز نایستاده و نمی‌ایستد. این است پیام مداوم و تهدید بالفعل تمام مزارهای با نام و بی‌نام شهیدان آزادی در سراسر ایران‌زمین.
پاسخ مردم ایران این بوده و باشد که:
این‌سان که آهن و دشنه‌ٔ سلطه
با سنگ و خاک
صیقل زنی
«گور خود کنی به دست خود»
که میهنی
دیری‌ست از تو گذشته‌ست.
تو را تطاول بهار چه سود؟
کاین سرو را
فصل بی‌برگی نیست.
تو را تخریب سنگ و خاک چه سود؟
که شیدای آزادی
دیرگاهی‌ست تا از زمین بُـر شده‌ست.
زان پیش تا خاک و سنگ پریا
با دشنه بُـرکنی
روزگار سلطه‌ات را
خاک‌ها شهیدند
سنگ‌ها شهیدند
که میهنی
مزار آزادی‌ست.
