در واکنش به این قطعنامه سازمان ملل که توسط کانادا ارائه و مورد حمایت ۴۷ کشور دیگر قرار گرفته است، کاظم غریبآبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه و دبیر ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران اظهار داشت: «هر کس ادعای شکنجه شدن دارد به مراجع پیش‌بینی شده در نظام قضایی و ستاد حقوق بشر مراجعه کند.»
بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی جمعه، ۱۷ دسامبر، در حمایت در حمایت از این قطعنامه و در واکنش به اظهارات غریبآبادی با استفاده از هشتگ «من هم شکنجه شدم» کارزارهای توییتری به‌راه انداختند.
این کاربران با اشاره به کارنامه سیاه رژیم ایران در زمینه نقض حقوق بشر و ارتکاب جنایت‌های کشتار و سرکوب مستمر علیه مخالفان در داخل و خارج از این کشور و ذکر پرونده‌های زندانیان سیاسی که در زندان‌ها شکنجه و یا در مواردی کشته شده‌اند، نسبت به اظهارات غریبآبادی اعتراض کردند.
برخی از کاربران اخذ اعترافات اجباری را مصداق شکنجه دانستند و برخی دیگر نیز به شکنجه شدن نوید افکاری، فرزاد کمانگر، ساسان نیک‌نفس، بهنام محجوب و سایر زندانیان سیاسی اشاره کردند.
شکنجه و کشتار زندانیان در ایران
شکنجه و کشتار زندانیان به‌ویژه زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران امری مسبوق به سابقه است. در این میان می‌توان به کشتار هزاران نفر از زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ اشاره کرد که هم‌اکنون دادگاه یکی از آمران و عاملان آن به نام حمید نوری و روند محاکمه او در سوئد در جریان است.
همچنین بسیاری از زندانیان سیاسی پس از آزادی اظهار کردند که تحت شکنجه مجبور به اعتراف و مطابق آن به احکام زندان محکوم شدند.
اسماعیل بخشی، فعال کارگری تنها یکی از زندانیان سیاسی بود که در سال ۹۸ به‌دلیل افشای شکنجه‌شدن او در زندان، با شکایت وزارت اطلاعات ایران، در قوه قضائیه برای او پرونده‌ای جدید باز شد.
همچنین در همین زمینه، پیش‌تر، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق‌بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، در گفت‌و‌گو با تلویزیون «العربیه» ضمن اشاره به پرونده نوید افکاری گفته بود: «شواهدی روشن وجود دارد که او تحت شکنجه بوده است.»
او همچنین گفته بود که به شواهد و اطلاعات منسجمی دست پیدا کرده که شکنجه در بازداشتگاه‌ها وزندان‌های ایران، به عنوان بخشی از آیین دادرسی کیفری رخ می‌دهد.
بسیاری از سازمان‌های حقوق‌بشری و برخی از کنشگران، بارها در همین زمینه دست به افشاگری زدند.
پیش‌تر، سازمان «عفو بین‌الملل» در گزارشی تحت عنوان «ایران: یک دهه مرگ بدون مجازات در بازداشت و شکنجه بدون پاسخگویی» از جان باختن ۷۲ زندانی در طول ده‌سال گذشته در ایران خبرداد بود.
این بیانیه به‌دنبال انتشار خبر جان‌باختن یاسر منگوری، زندانی سیاسی کُرد در بازداشتگاه امنیتی ایران منتشر شد.
در گزارش این نهاد حقوق بشری آمده بود که در «۴۶ مورد» دلیل مرگ، شکنجه یا سایر بدرفتاری‌های فیزیکی از جمله استفاده مرگبار از سلاح گرم و گاز اشک‌آور به دست ماموران بوده و مقامات ایرانی تاکنون از پاسخگویی درباره مرگ این افراد سر باز زده‌اند.
گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای از وضعیت زندان‌های ایران و شکنجه شدن زندانیان، همواره توسط نهادها و فعالان حقوق بشری منتشر می‌شوند، هر چند مقامات ایران ضمن رد این گزارش‌ها، مدعی رعایت حقوق زندانیان هستند.
اخیرا گروه سایبری «عدالت علی»، با انتشار ویدیو و تصاویری اعلام کرد که دوربین‌های مدار بسته زندان اوین را هک کرده است. پس از آن روزانه ویدیوها و تصاویر دیگری توسط این گروه منتشر شد. خشونت و رفتار ناشایست ماموران با زندانیان از جمله کتک زدن و برهنه کردن آن‌ها که در این ویدئوها آشکار بود، مورد انتقاد شدید شهروندان ایرانی و نهادهای بین‌المللی قرار گرفت.
