سخن روز
روز سه‌شنبه ۲۰آبان، گردهمایی «سالگرد قیام کبیر آبان در اشرف۳ با یاد شهیدان» با شرکت ۳۰۰جامعه ایرانی در ۲۴۰۰نقطه در کشورهای مختلف جهان به‌صورت آنلاین با حضور خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت برگزار شد.
جایگاه رفیع قیام آبان
قیام آتشین آبان جایگاهی بی‌همتا در تاریخ مبارزات مردم ایران با استبداد ضدبشری و قرون‌وسطایی حاکم دارد. چرا که همهٔ معادلات مربوط به‌ایران را چه در جانب رژیم و چه در جانب مردم و مقاومت به‌کلی و به‌طور غیرقابل بازگشتی تغییر داد. آنچه در رابطه با این قیام قابل توجه است این است که:
۱.برای تمام دنیا آشکار شد که این رژیم هیچ پایه و پایگاهی در جامعهٔ ایران ندارد و تمام مردم ایران تا پای جان خواستار سرنگونی این رژیم هستند. تا قبل از قیام آبان هنوز مماشاتگران اینجا و آنجا زمزمه می‌کردند که گویا هنوز رژیم در میان اقشار پایین و تهیدست دارای پایگاه است، اما قیام آبان که به‌ویژه در حاشیهٔ فقر زدهٔ شهرها و در شهرهای کوچک و محروم شعله‌ورتر بود، این یاوه را برای همیشه به‌گور سپرد و جهان به‌چشم دید که آخوندهای حاکم یک اقلیت ناچیزند که در محاصره آتش خشم جامعه ایران قرار دارند.
۲.این رژیم نه با فریبکاریهای مذهبی و نه با شعارهای دجالگرانه ضداستکباری، بلکه اساساً با سرکوب و کشتار حکومت می‌کند. اگر رژیم با تمام قساوت و سبعیت و با وارد کردن تمام قوای امنیتی و سرکوبگر خود، به‌روی مردم آتش نمی‌گشود و کشتار نمی‌کرد، بی‌گمان با سیل بنیان‌کن قیام جارو می‌شد. سیل آتشینی که ظرف تنها طی دو سه روز هزاران مرکز سرکوب و غارت رژیم را منهدم کرد و شعله‌های قیام که یک‌باره در بیش از ۲۰۰شهر در ۲۹استان زبانه کشید، چیزی از رژیم بر جا نمی‌گذاشت.
۳.قیام آبان یک شورش کور نبود، بلکه یک الگوی واقعی از قیام و نبرد سرنگونی رژیم و الگویی که در آن جوانان آگاه و محروم نیروی رزمنده آن‌اند. قیام آبان ۹۸ نه یک شهاب زودگذر که تجلی عزم آتشینی است که تا سرنگونی نظام ولایت فقیه ادامه دارد. شاهد این مدعا در مورد ویژگی آگاهی و انضباط این قیام و قیام‌کنندگان آن‌که در میان آن همه حمله و هجوم و آتش علیه مراکز رژیم، حتی در یک مورد به‌جان و مال و خانه و مغازه و خودرو شهروندان از سوی قیام‌کنندگان آسیبی نرسید و مردم به‌چشم می‌دیدند که این نیروهای وحشی و زبون رژیم هستند که به‌جان و مال مردم صدمه می‌زدند.
۴.صحت و اصالت استراتژی کانون‌های شورشی در عمل و به‌بارزترین شکل در قیام آبان به‌اثبات رسید. قیام سرنوشت‌ساز آبان، اعتلای شرایط انقلابی را نمایان کرد و تهیدستان با خیزشی سترگ در شهرهای کوچک و بزرگ وارد عمیق‌ترین مبارزه برای نفی رژیم شدند. جوانان شورشی در عمل نشان دادند که آتش جواب آتش تنها پاسخ درست به‌رژیمی است که در ۴۲سال حکومت خود نشان داده که بدترین و کینه‌توزترین دشمن ایران و ایرانی است.
۵.رژیم نتوانست و نخواهد توانست قیام آبان را سرکوب کند و از میان بردارد. اعترافهای مکرر ایادی و سردمداران رژیم که از قیام به‌عنوان آتش زیر خاکستر نام می‌برند و مدام در مورد شعله کشیدن این آتش به‌هم هشدار می‌دهند، یک نمود از این واقعیت است، اما مهمتر از آن ادامه و استمرار خیزشها و حرکتهای اعتراضی طی یک سال گذشته در سراسر کشور و موقعیت به‌غایت متزلزل و شکنندهٔ رژیم و شرایط به‌شدت انفجاری جامعهٔ ایران در حال حاضر است و این‌که در یک سال گذشته حتی یک روز آب خوش از گلوی این رژیم و ولی‌فقیه جنایتکار آن پایین نرفته است.
۶.استمرار قیام آبان و زنده بودن آن را تنها دو ماه بعد در قیام دی۹۸ به‌چشم دیدیم، قیامی که با شعارهای «مرگ بر ستمگر- چه شاه باشه چه رهبر»، اصالت جایگزین دموکراتیک و مرزبندی «نه شاه - نه شیخ» و سمت‌گیری انقلابی جامعه شورشی ایران برای نیل به‌آزادی و عدالت اجتماعی را به‌همگان نشان داد.
۷.نمود دیگری از ادامه‌داری قیام آبان را در همین جلسهٔ سالگرد قیام و در به‌صحنه آمدن ۳۰۰تشکل و جامعهٔ ایران و در دهها تن از جوانانی که به‌نمایندگی از تشکلهای متبوع خود در این جلسه سخن گفتند، به‌وضوح می‌توان دید؛ همهٔ آنها با ایمانی قاطع بر ادامهٔ راه قیام‌کنندگان و شهیدان قیام آبان تا تحقق آرمان آنها، آرمان آزادی، دموکراسی، آبادی و پیشرفت ایران، سوگند می‌خوردند.
۸.آخوندها و پاسدارانشان به‌رغم کشتار و قتل‌عام سبعانه قیام‌کنندگان آبان و اعمال شکنجه‌های ضدبشری بر دستگیر شدگان قیام، اما نتوانسته‌اند برای خروج از مخمصهٔ سرنگونی راه‌حلی بیابند.
۹.شخصیتهای برجسته سیاسی از اروپا و آمریکا و قانونگذاران اروپایی که در این اجلاس سخنرانی کردند، هر کدام به‌وجهی و وجوهی از حقایقی را که در بالا اشاره شد، مورد تأیید و تأکید قرار دادند. این سخنرانان به‌دادخواهی از ۱۵۰۰ شهید قیام آبان پرداخته و خواهان پایان دادن به‌سیاست مماشات و در مقابل عدالت قرار دادن آمران و عاملان این جنایت بزرگ شدند. جنایتکارانی که هم‌اکنون هم در بالاترین مواضع رژیم قرار دارند، اما تردید نباید کرد که آنها دیر یا زود در برابر عدالت قرار خواهند گرفت.
