سراب سرمایه‌گذاری خارجی در ایران
وزیر اقتصاد دولت آخوند روحانی مدتی است برای جا انداختن یک دروغ شاخدار به تکرار آن روی آورده است.
او در حالی‌که سرمایه‌گذاری خارجی محقق نشده است و آن مقداری هم که بوده به لطف انزوا و تحریم‌های بین‌المللی جمع شده است، اینجا و آنجا، وقت و بی‌وقت می‌گوید و تکرار می‌کند که در ایران سرمایه‌گذاری خارجی صورت گرفته و تداوم هم دارد!
دروغ‌بافی وزیر: ۳.۸ میلیارد دلار سرمایه گذاری خارجی
رژیم آخوندی در برنامه ششم توسعه حدود ۶۵میلیارد دلار تأمین منابع مالی خارجی و ۳۰میلیارد دلار سهم سرمایه‌گذاری خارجی در نظر گرفته است اما این رویا پردازی در همان برگه‌های کتاب برنامه ششم باقی ماند.
«به تازگی وزیر امور اقتصادی و دارایی از جلب ۳.۸ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی در قالب پروژه‌های مصوب هیات سرمایه‌گذاری خارجی در شش ماه اول سال۱۳۹۹ خبر داد» (ایبنا۱۳مهر۹۹)
اما ابوالفضل کوده‌یی مدیر کل سرمایه‌گذاری خارجی سازمان سرمایه‌گذاری در این باره مطلب را کش دارتر می‌کند و پای کلمات و واژه‌هایی را باز می‌کند که هر کدام بخشی از ماجرای بی‌فرجام سرمایه‌گذاری خارجی در ایران است. وی می‌گوید «دستگاههای اجرایی باید نهایت تلاش خود را بکار گیرند تا «جلب» سرمایه‌گذاری خارجی را به «جذب» تبدیل کنند. «جلب» سرمایه‌های خارجی مقدماتی دارد که باید طی شود. ابتدا تأمین مالی در سازمان سرمایه‌گذاری ایران تعریف می‌شود سپس به هیات سرمایه‌گذاری خارجی می‌رود تا «تصویب» شود و در نهایت منجر به صدور «مجوز» خواهد شد. در نتیجه فرآیند ساده‌ای نیست. از سوی دیگر ورود یا همان «جذب» سرمایه خارجی نیز عوامل مختلفی دارد که ابزارهای انتقال در پله نخست قرار دارد». (همان منبع)
آماده نبودن رژیم آخوندی برای جلب سرمایه‌گذاری
مدیر کل سرمایه‌گذاری خارجی، سپس شنونده را آماده می‌کند تا دروغ اولیه خیلی توی ذوق نزند و آن این‌که «به‌طور معمول در همه دنیا میزان محقق شده سرمایه خارجی کمتر از مصوب شده است چرا که به ماهیت اجرای پروژه بستگی دارد». و بعد می‌گوید وضعیت رژیم آخوندی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی خوب نیست چون یکی از مهمترین شاخصها فضای کسب و کار است، «اما متأسفانه رتبه این شاخص اقتصادی برای ایران مطلوب نیست». هم‌چنین دستگاههای اجرایی ما هنوز اولویت‌های بخشی را تعیین نکردند و هم‌چنین مشوق‌های سرمایه‌گذاری ما نسبت به کشورهای اطراف و همسایه ضعیف‌تر است. ما مشوق‌های خوبی در بخشهای مالی، حقوقی و جغرافیایی نداریم چرا که حتی در اقامت سرمایه‌گذاران خارجی هم سخت‌گیری بیشتری نسبت به کشوری مانند ترکیه داریم که به آسانی مجوز اقامت برای سرمایه‌گذاری می‌دهد. ضعف دیگر در جذب سرمایه‌های خارجی شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در چارچوب استانداردهای بین‌المللی است که اما دارای ضعف‌هایی در این بخش هستیم.
دروغ گفته شده از سوی کارگزار نشسته در هیأت دولت، ابعاد دیگری نیز به خود می‌گیرد که توجیه آن را برای بقیه دست‌اندرکاران رژیم آخوندی سخت و مشکل می‌کند. رئیس انجمن سرمایه‌گذاریهای مشترک ایرانی و خارجی در این باره می‌گوید: «بهترین عملکرد کشور در زمینه جذب سرمایه‌گذاری خارجی دو میلیارد دلار بوده که به دو سال پیش مربوط می‌شود. امسال بیش از ۳.۵ میلیارد دلار «مجوز جذب» سرمایه خارجی صادر شده است. بنابراین در حال حاضر ارقام اعلامی تنها بر پایه پیش‌بینی است و این‌که چند درصد این پیش‌بینی‌ها محقق می‌شود در پایان سال قابل بررسی است».
افغانستان، عراق و چین؛ متقاضیان سرمایه‌گذاری در ایران
سلیمی رئیس انجمن سرمایه‌گذاریهای مشترک ایرانی و خارجی نکته جالبی درباره کشورهای متقاضی سرمایه‌گذاری در ایران می‌گوید که پوک بودن همه ادعاهای از این جنس را ثابت می‌کند: «بررسیها نشان می‌دهد که درخواست سرمایه‌گذاری در ایران مجموعه زیادی از کشورها را شامل می‌شود. در این خصوص ۲۰ درخواست از سوی افغانستان، پنج درخواست از سوی عراق، و هم‌چنین حدود پنج درخواست از سوی چین صادر شده است. تعداد افغانستانی‌هایی که در سال‌های گذشته در ایران پروژه سرمایه‌گذاری درخواست می‌کردند حداکثر به پنج عدد می‌رسید، اما این میزان درخواست در سال جاری به ۱۵عدد با ارقام بیش از ۲۰میلیون دلار برای اقامت رسیده است». (ساعت۲۴ -۱۵ مهر۹۹)
وی در پایان برای ختم ماجرای این‌گونه سرمایه‌گذاری در حاکمیت رژیم آخوندی می‌گوید: «آمارهای دقیقی در خصوص عملکرد کشور در زمینه جذب سرمایه‌گذاری خارجی وجود دارد. با این حال به مصلحت نیست که این آمارها را در اختیار آنهایی قرار دهیم که به‌دنبال افزایش شدت تحریم‌ها در ایران هستند». (همان منبع)
جالبتر این‌که رسانه‌ای که این اخبار را منتشر کرده است خود به شک و تردید افتاده و متناقض شده و در پایان گزارش می‌نویسد: «اما در کنار این مباحث این سؤال نیز وجود دارد که چگونه کشورها علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در کشوری هستند که رشد اقتصادی منفی دارد. در کشوری که با معضلات مختلفی دست به گریبان و نقل و انتقالات مالی و تجاری با محدودیت مواجه است چگونه جذب سرمایه خارجی ممکن می‌شود!»
آیا تفاوت بین جلب و جذب سرمایه خارجی را نمی‌دانید؟
تحلیلگران حکومتی هم با شنیدن خبر مربوط به سرمایه‌گذاری خارجی رژیم آخوندی در شرایط انزوا و تحریم بین‌المللی به فغان آمده‌اند: «آیا گزارش کارشناسان به آقای وزیر اشتباه بوده است، آیا آقای دژپسند توجه نکرده شکاف میان تصویب سرمایه خارجی تا جذب سرمایه خارجی یک دره بسیار پهناور و بزرگ و ژرف است؟ کاش چنین معجزه‌ای رخ داده باشد. در این صورت وزارت اقتصاد با بیان جزئیات می‌تواند شهروندان را بسیار خوشحال کند». (خبربان۴آذر۹۹)
البته توجه به گوشه کوچکی از شرایط بحرانی اقتصادی ایران نیز مؤید این واکنش هاست.سرمایه‌گذاری در ایران از نفس افتاده است. نه بخش خصوصی و نه بخش دولتی انگیزه و توان لازم برای این امر را ندارند.یکی از مهمترین شاخصها هم نقش و عملکرد بانکهاست که در دادن تسهیلات لازم برای سرمایه‌گذاری روزبه‌روز کم بنیه‌تر شده‌اند و متأسفانه چشم‌انداز تیره و تیره تری بر سرنوشت مردم ترسیم می‌شود.
آمار جذب سرمایه‌گذاری خارجی واقعی نیست
دو سال پیش یکی از مهره‌های قدیمی دلال و کارچاق‌کن رژیم آخوندی، اسدا... عسگراولادی عضو اتاق بازرگانی که هنوز در قید تجارت انحصاری خود و خاندان آستان بوس ولی‌فقیه بود درباره اخبار کذب سرمایه‌گذاری خارجی می‌گفت: «این‌که گفته شده در دوران پسابرجام ۱۴میلیارد دلار جذب سرمایه خارجی انجام شده دروغ است و من آن را قبول ندارم. متأسفانه دولتمردان ما فقط به فکر گفتاردرمانی هستند و گفتاردرمانی آنها بیشتر از واقعیت‌هاست. خارجی‌ها به ایران می‌آیند وعده و وعید می‌دهند و می‌روند». (کیهان۵مهر۹۶)
ناکامی ۸۰ میلیارد دلاری در پسابرجام
محسن جلالپور رئیس اتاق بازرگانی و یکی دیگر از عوامل رژیم آخوندی در امر تجارت و بازرگانی است از رفت و آمدهای بی‌فرجام سرمایه‌گذاران خارجی پس از امضای برجام آه و ناله می‌کند که عبرت آموز است. وی می‌گوید: «۸۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی بعد از برجام وارد ایران کردیم، کمتر از ۵میلیارد آن جذب شد. اگر همه این مقدار جذب شده بود هیچ‌کس نمی‌توانست ما را تحریم کند... دست بر قضا همان روزهایی که برجام به تأیید کشورهای مذاکره‌کننده با ایران رسید، در کسوت ریاست اتاق ایران با بیش از ۲۰۰هیات خارجی ملاقات داشتم.اما سرمایه‌گذار خارجی از ورود به اقتصاد ایران ترسید.به هرحال سرمایه‌گذاران خارجی آمدند و همه چیز را به چشم خود دیدند. از نزدیک با مقامات و تجار ایرانی مذاکره کردند و متوجه شدند فضای کسب‌وکار و کارآفرینی در ایران مساعد نیست و بخش خصوصی واقعی هنوز شکل نگرفته است». (دنیای اقتصاد۲۸ مهر۹۸)
سرمایه‌گذار خارجی وارد کشور نمی‌شود
اعتراف به نبود سرمایه‌گذاری جدی در ایران موضوعی است که حتی نهادهای بین‌المللی نیز مجبور به اذعان به این امر شده‌اند.مقدار و میزان ورود سرمایه خارجی به ایران در مقایسه با بسیاری از کشورهای دنیا اندک است، به‌گونه‌یی که «طبق گزارش آنکتاد سهم ایران از جذب سرمایه خارجی ورودی در سال۲۰۱۸، تنها در حدود ۰.۳ درصد جریان ورودی سرمایه خارجی جهان است». (فصل تجارت۱۳خرداد۹۹)
تأسف بیشتر این‌که پس از ۶۰سال از ملی شدن صنعت نفت، سرمایه‌گذاریهای خارجی در این بخش نیز جز در خدمت منافع شرکت‌های نفتی غارتگر که همدست کارگزاران رژیم آخوندی هستند نبوده است. کارگزاران رژیم آخوندی تا آنجا که توانستند دست به غارت و چپاول اموال مردم زدند و آنجا هم که پای شرکای خارجی‌شان در میان بوده با یک برنامه سرهم‌بندی شده و با نازل ترین نوع سرمایه‌گذاری آن هم در بخشهای بسیار سودده نفت و گاز، هم به تاراج خود ادامه دادند و هم بخشی از اموال مردم ایران را به بیگانه فروختند.
آنچه ورای این همه ستم و خیانت به مردم ایران که بسیار تاریک و دردناک است، دیده می‌شود، شور و نور ایستادگی مردم و جوانان شورشی است که کاملاً به ماهیت این رژیم واقفند و می‌دانند چگونه جرثومه ضدایرانی ولایت فقیه را به‌عنوان ام‌الفساد همه سیه روزیها از ایران‌زمین جارو کنند. قیامهای دو سه ساله اخیر این واقعیت را به‌خوبی اثبات کرده است.
با این همه اگر چه سرمایه‌گذاری خارجی واقعی کذب محض است و سرمایه‌های داخلی نیز از رمق افتاده‌اند، در نهایت این جوانان آگاه و دلیر میهن اسیر دست استبداد مذهبی هستند که کمر همت بسته‌اند تا با بیرون کردن ارتجاع از صحنه زندگی مردم ایران، رونق و شکوفایی را با به خدمت گرفتن همه امکانهای ملی و بین‌المللی برآورده سازد.
