پرتوی که چشم‌ها را روشن می‌کند
روز جمعه مقاومت ایران توانست پیروزی بزرگی را به مردم ایران هدیه دهد، زیرا به دادگاه کشاندن یک دیپلمات رژیم در تاریخ بی‌سابقه بود.
این دادگاه، محاکمهٔ اسدالله اسدی به عنوان نماد تروریسم ۴۰سالهٔ دولتی بود. تروریست لجام گسیخته‌ای که در کنار مماشات، بسیاری را در خاک اروپا به خاک و خاک و خون کشید و گمان می‌کرد این بار هم می‌تواند مانند ترور دکتر کاظم رجوی، محمد حسین نقدی، عبدالرحمان قاسملو، صادق شرفکندی، شاپور بختیار، فریدون فرخزاد ... شرحه شرحه کند و از چنگال عدالت بگریزد.
زهی خیال باطل که تعادل‌قوا تَرک برداشت و رژیم نیز طلسم قدرتش در هم کوبیده شد. مابه‌ازاء این شکست و آشفتگی، مقاومت میهنمان کوبنده‌تر و سرفرازتر از هر زمان دیگر نقطه امید بی‌چون و چرای ملک و ملت ایران گردید.
دوران بمباران اشرف، حملات پی‌درپی تروریستی به رشیدترین فرزندان میهن دیری است که سپری شده و ۱۷ژوئن ۲۰۰۳ نیز تکرار نخواهد شد. ننگ مماشات ترک برداشت. آنچه که در این سال‌ها با وجود مقاومت سراسر عزت و شرف در اروپا و آمریکا و سراسر جهان رخ می‌دهد گواه بر حقانیت راه و رسم مجاهدین و مقاومتی است که هنوز از پیکرش خون می‌چکد و این خون ماندگار: "رود خروشانی است ضامن پیروزی محتوم خلق ما"
با گذشت بیش از ۱۷سال این مقاومت ایران است که سرافرازانه ثابت کرد تروریسم و پدرخوانده‌اش کیست و چه کسانی با استفاده از مصونیت دیپلماتیک اروپا و کل جهان را تهدید می‌کنند. جهانی که تا دیروز با سکوت مطبوعات و رسانه‌های گروهیش زبان بسته و نابینا می‌نمود، امروز ناخواسته، نه می‌تواند و نه راهی برای فرار از پیشگاه حقیقت برایش مانده است و فردایی که می‌آید طلوع خورشید مقاومت است که چشمان نابینا را به شکوفه‌های سرسبز مقاومت و خورشید درخشان پایداری روشن می‌کند. آری! شاید با همین پرتو درخشان و درخشش الماس مقاومت و پایداری، همان اهل مماشات هم مانند بسیاری که روزگاری مقاومت و پایداری مردم ایران را حاشا می‌کردند با چشم ببینند و بشنوند و بدانند ایران را صاحبی است که میهنش را می‌شناسد و دوستش دارد و برایش فدا می‌کند تا آزاد و آباد شود ...
این موفقیتها و تغییر تعادل‌قوا را باید به شیر همیشه بیدار و بانی فلسفه "کس نخارد" و به خانم مریم رجوی سمبل ”می‌توان و باید"، و تمام یاران مقاومت و مردم ایران تبریک گفت ...
سلام بر شهیدان و درود بر اسیران
هیراد
مسئولیت محتوای مطالب وارده برعهده نویسنده است
