در ۲۸ مارس ۲۰۲۰، ستاد مقاومت ایران در داخل ایران گزارش داد که شمار تلفات ناشی از اپیدمی ویروس کورونا در ۲۳۱ شهر در سراسر ایران بالغ بر ۱۳۰۰۰ نفر و در ۳۱ استان شیوع یافته است.
وضعیت استان گیلان به ویژه رشت بسیار بحرانی است. تعداد بسیاری از مردم در آنجا می میرند. جعفرزاده ایمن آبادی، نماینده مجلس از رشت، روز جمعه گفت: "تعداد افراد آلوده یا کشته شده توسط ویروس کرونا وحشتناک است." ذبیح نیکفر، عضو دیگر پارلمان از لاهیجان، گفت: "گیلان بدترین وضعیت را در کل کشور دارد."
زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی، در اکثر زندانها از جمله اوین، قزل-حصار، گوهردشت، اردبیل، ارومیه، قوچان، زاهدان، کرمانشاه و سنندج در وضعیت وخیم قرار دارند. در تمام این زندانها، زندانیان آلوده شده اند، اما قرنطینه نشده اند و هیچگونه اقدامات جدی و یا اقدامات پیشگیرانه صورت نمی گیرد. زندانیان سیاسی که از محدودیت های اضافی رنج می برند و در صورت آلوده شدن با خطرات بیشتری روبرو می شوند.
در پی شورش در خرم آباد، زندان های الیگودرز، زندان تبریز، زندانیان در زندان سقز نیز شورش کردند و تعداد زیادی از آنها موفق به فرار شدند. وضعیت زندانیان رو به وخامت است. بسیاری از زندانیان در اثر ویروس کرونا از جمله در ارومیه، زندان بزرگ تهران (فشافویه) و قزل حصار جان باخته اند.
ما از انتشار COVID ۱۹ در ایران به دلیل رفتار غیرقابل قبول مقامات دولتی ایران نگران هستیم. این ویروس جان بسیاری از ایرانیان بی گناه را می گیرد که حقوق اساسی آنها قبلاً به طور سیستماتیک توسط دولت نقض شده است.
دولت ایران نتوانست اقدامات لازم را برای جلوگیری از ورود ویروس از چین انجام دهد، نتوانست اطلاعات دقیقی را در اختیار مردم قرار دهد، توزیع ناعادلانه محصولات بهداشتی، به ویژه ماسک های محافظ، احتکار تجهیزات پیشگیرانه پزشکی، سیاسی کردن مسئله و دروغ در مورد تهدید COVID-۱۹ و همچنین ارائه دادن عمدی حقایق و ارقام دروغین در سطوح بالای دولت.
جامعه بین المللی، به ویژه سازمان بهداشت جهانی، باید جمهوری اسلامی ایران را وادار کند که با این بیماری همه گیر COVID-۱۹ به شیوه ای مناسب مقابله کند. دولت باید به کارشناسان بین المللی اجازه دهد تا به ایران وارد شده و مستقیماً به مردم ایران کمک کنند.
رژیم ایران برای محافظت از جان و سلامت مردم ایران و سایر کشورها باید کلیه حقایق و آمارهای مربوط به قربانیان همه گیر در COVID-۱۹ را در اختیار عموم و نهادهای بین المللی ذیربط قرار دهد.
ما از سازمان بهداشت جهانی می خواهیم که فوراً از زندان های ایران بازدید کند و از رژیم ایران می خواهیم که در اسرع وقت همه زندانیان در ایران، به ویژه زندانیان سیاسی را آزاد کند.
توضیح:
این سازمان بزرگترین و مرکز اصلی تمام اتحادیه های کارگری در استرالیا است و حمایت آنها بعنوان حمایت بقیه اتحادیه های زیرمجموعه محسوب می شود.
شورای اتحادیه های کارگری استرالیا (َACTU)، مرکز اصلی اتحادیه های کارگری استرالیا است که از ۳۸ اتحادیه وابسته تشکیل شده است و در حدود ۱.۸ میلیون کارگر و خانواده های آنها را در استرالیا تحت پوشش قرار می دهد.
از زمان تأسیس این اتحادیه در سال ۱۹۲۷، برخی ازاساسی ترین مبارزات کارگری را در استرالیا به پیش برده و دستاوردهای صنعتی بسیار زیادی داشته است از جمله شرایط محل کار، چندین دهه مبارزه برای افزایش دستمزد، ایمنی در محل کار، برابری بیشتر برای زنان، بهبود در ساعات کاری، حق تعطیلات با پرداخت حقوق و شرایط اشتغال بهتر و ایجاد سیستم مالی ویژه بین المللی و... می توان نام برد.
خانم میشل اونیل ((Michele O’Neilدر کنگره ۲۰۱۸ شورای اتحادیه های کارگری (ACTU) به عنوان رئیس این سازمان انتخاب شد.
