یکى از عوامل پایه‌ای، که رژیم را در طول چهار دهه گذشته قادر کرده که عمر نکبت‌بار خود را به درازا بکشاند، توانایى آن در استفاده از هر فرصت و امکان بادآورده است. این شَم، در خمینى به‌حداعلای خود رسید.
این خصیصه، در دنیاى مادى به معنى فرصت‌طلبی محض و قدرت آداپتاسیون ولى در جهت ضدتکاملى آن است. از این زاویه، رژیم به نحو احسن از هر فرصتى در جهت تثبیت خود استفاده کامل را نمودهاست. این توانایى در استفاده از فرصت‌ها بر سه‌پایه استوار بوده است:
• اشراف کامل و واقعى نسبت به پاشنه آشیل خودـ یعنى عدم مشروعیت تاریخى و سیاسى رژیم، و حضور مجاهدین در جامعه
• توسل به هر وسیله ممکن در جهت اهداف و حفظ نظام
• ادعاى دجالگرانه و کاذب رژیم مبنى بر رهبرى مردم و مشروعیت اعطایى از جانب ایشان
با از دست دادن مشروعیت سیاسى در سال‌های دهه ٦٠- و درواقع از فرداى ٣٠ خرداد، رژیم با استفاده از فرصت‌هایی که در منطقه براى او ایجاد شد و غرب اسباب آن را فراهم نمود، توانست از خطر سرنگونی براى مدتى رهایى یابد.
تروریسم رژیم و مداخلات نظامى در خارج از مرزها، قدرت و تأثیر سرکوب در داخل را کیفاً افزایش می‌داد، و درواقع تروریسم و "صدور انقلاب" نیاز ماشین سرکوب در داخل بود. در سال‌های اخیر، از این زاویه بود که رژیم جنگیدن در سوریه و مداخله در عراق را نیاز وجودى براى حفظ قدرت در داخل می‌دید.
اما از ٦ دی‌ماه ٩٦، با قیام مردم و ادامه و گسترش روزافزون آن در عمق و عرض، دینامیزم و تأثیرگذارى عنصر تروریسم خارجى رژیم بر روى داخل به‌صورت کیفى تغییر پیداکرده است. یعنى آنکه قدر قدرت رژیم در منطقه و تروریسم آن دیگر توانایى تأثیرگذاری بر ماشین سرکوب داخل را ازدست‌داده است. به بیانى، مداخلات نظامى رژیم در منطقه و ازجمله سوریه، رژیم را در داخل ضعیف‌تر می‌کند که قویتر نه. این بدان سبب است که:
• ماشین سرکوب در داخل از ترس رادیکالیزه تر شدن قیام و همچنین ناتوانى ذاتى آن در برابر قدرت مردم، دیگر کارایى بیشتر از این را ندارد،
• انبوهى از ذخیره‌های مادى و پرسنلى که نیاز ماشین سرکوب رژیم در داخل است صرف خارج می‌شود
• به دلایل مشخص، رژیم دیگر قادر به کسب موقعیت‌های قبلى خود در منطقه- حتى با خروج احتمالى امریکا از سوریه، نیست، و موقعیت رژیم در منطقه به‌شدت رو به افول است.
با شروع قیام سراسرى، تروریسم رژیم و مداخلات نظامى آن در منطقه اکنون به ضد خود تبدیل‌شده و باعث تضعیف بیشتر ماشین سرکوب رژیم در داخل می‌شود. کارکرد این مکانیسم هرروز شتاب بیشترى پیداکرده و به پروسه قیام در داخل شتاب و اوج بیشترى می‌دهد.
