روحانی روز سه‌شنبه ۴دی ۹۷ لایحهٔ بودجهٔ سال ۹۸ را به مجلس ارتجاع ارائه داد. روحانی که به همین منظور در مجلس حاضر شده بود، ضمن تکرار ادعاهای دروغ و ارائهٔ آمار و ارقام ساختگی، با شگرد شیادانهٔ معمول خود، در نقش اپوزیسیون ظاهر شد و در چند مورد در پاسخ به مخالفان لایحه بودجه، خودش شخصا از لایحه‌اش دفاع کرد.
در جریان سخنرانی روحانی، جلسه چند بار متشنج شد و تعدادی از اعضای مجلس به‌عنوان اعتراض پیرامون روحانی جمع شده و سخنرانی او را قطع کردند تا جایی‌که سرانجام علی لاریجانی رئیس و شماری از اعضای هیأت‌رئیسه مجلس ارتجاع وارد شدند و با زحمت اعضای ناراضی را بر جای خودشان نشاندند.
روحانی چه گفت؟
در واقع نکاتی که روحانی درباره موضوعات مربوط به غیر از بودجه طرح کرد، بیشتر از حرف‌هایی بود که درباره بودجه زد:
روحانی روی از بین رفتن بخش خصوصی تأکید کرد و گفت اگر بخش خصوصی وجود می‌داشت، اقتصاد تا این حد روی پول نفت متمرکز نبود.(البته وی نگفت مسئول از بین رفتن بخش خصوصی کیست؟ چرا که بر همگان روشن است از یک طرف چنگ انداختن باندهای مافیایی درون حاکمیت آخوندی بر بخش خصوصی و از طرف دیگر واردات انبوه توسط خود دولت و رژیم بود که بخش خصوصی ایران را منهدم کرد)
روحانی اعتراف کرد که در رژیم یکسری نهادهای بزرگ وجود دارند که مالیات نمی‌دهند و بار سنگین مالیات اساساً روی دوش طبقات پایین جامعه و مردم عادی است.
روحانی گفت سازمان برنامه و بودجه باید اعلام کند چه نهادهایی مالیات نمی‌دهند؟ البته پیش از همه این خود اوست که باید پاسخ دهد چرا خودت افشا نمی‌کنی؟!
وی اعتراف کرد که یک‌سوم بودجه رژیم، بر مالیاتی سوار شده که از مردم اخاذی می‌گردد. یعنی ۱۵۷هزار میلیارد تومان مالیات! در حالی‌که کل بودجه رژیم ۴۰۰هزار میلیارد تومان است. آن هم مردمی که به‌گفته مقامات رژیم، به‌علت غارتهای حکومتی، دیگر رمقی برای پرداخت چنین مالیاتهایی ندارند. همان مردمی که اینک از روی اجبار و به‌صورت انبوه به کلیه‌فروشی و فروش اجزای بدنشان روی آورده‌اند!
اعتراف به این‌که دولت با بازی با ارز تلاش می‌کرده است ارزهای در دست مردم را از دست مردم بیرون بکشد!(جهت یادآوری: روحانی در بخشی از سخنانش گفت: «در ابتدای سال ۹۷ ذخیره دلاری ما تمام شده بود و دولت ناچار شد برای آرام کردن بازار و نجات کشور از التهاب، تصمیماتی هر چند سخت اتخاذ و اجرا کند!»)
روحانی یک نکته مبهم هم گفت و اشارتی داشت مبهم به «بودجه پنهان» که معلوم نکرد این دیگر چه مقوله‌ای است؟! وی البته همزمان ادعای شفافیت هم می‌کرد! البته در اینجا هم بر همگان روشن است که بودجه‌های رژیم همواره یک پخش پنهان دارند و انبوه هزینه‌هایی که رژیم برای سرکوب و صدور تروریسم و پروژه‌های تسلیحاتیش می‌کند هرگز در بودجه‌های سالانه منعکس نمی‌شوند.
به‌هرحال اینها برخی نکات اصلی حرفهای روحانی بود. ضمن این‌که مقداری هم ضدونقیض گفت.
تناقض‌گویی‌های روحانی
روحانی گفت: «آمریکا به هدف خود نخواهد رسید»!
اما چند جمله بعد اظهار داشت: «بی‌تردید، تحریم و فشار بر رشد و توسعه کشور تأثیر خواهد گذاشت»!
وی در قسمت دیگری از سخنانش گفت: «برنامه ما در سال آینده این است که بیش از ۴هزار واحد صنعتی را فعال کنیم».
در حالی‌که رسانه‌های رژیم حتی در اوج برجام خبر داده بودند: «هر روز شاهد تعطیلی کارخانه‌ها، واحدهای تولیدی باسابقه و اخراج کارگران بوده‌ایم».(مشرق - ۲۱فروردین ۹۶) اخیراً نیز علیرضا محجوب، نماینده رژیم در مجلس آخوندی، خبر از تعطیلی بیش از ۲۰۰۰واحد صنعتی داد!
این‌همه لاف‌زدن درباره فعال‌سازی آتی صنایع در حالی است که در اردیبهشت ۹۶ که تحریمی در کار نبود و ماشین برجام به‌خوبی کار می‌کرد، وزارت صنعت خود روحانی از تعطیلی ۵۱۰۰واحد صنعتی و تولیدی خبر داده بود.
روحانی در قسمت دیگری از سخنانش گفت: «قیمت دلار در سال آینده برای همه کالاهای اساسی ما ۴۲۰۰تومان خواهد بود»!
بعد پیشاپیش اعتراف کرد که این حرفش، وعده نسیه است! و تقصیر عملی نشدن آن را هم پیشاپیش به گردن نفرات موهوم انداخته و گفت: «خواهش می‌کنم از بخشهای عمومی، غیردولتی و همه بخشهای اقتصادی کشور تا در این زمینه متعهد باشند»!
شفاف‌سازی بودجه؟!
روحانی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «ما، در بودجه خیلی حرکتهای مخفی داریم که اینها باید آشکار بشود، بودجه ما باید شفاف باشد، هیچ راهی برای نجات از فساد و رانت جز شفافیت ما نداریم».
روشن است که این حرف روحانی هم از همان شیادبازیهای خاص خود روحانی است.
طبعا باید به او گفت تو خود دست‌اندرکار واگذاری بودجه هستی! حرکتهای مخفی در بودجه دیگر چه صیغه‌ای است؟!
چه کسی جز تو و پیش از تو و بیش از تو که به همه موارد این قضیه اشراف داری، باید این «مخفیانه»ها را افشا کند؟
البته همین‌جا باید اضافه کرد که این عدم شفافیت‌ها یکی دو مورد نیست! سراپای بودجه همین‌گونه است. کما این‌که روزنامه حکومتی جهان صنعت روز سه‌شنبه ۴دی ۹۷ نوشت: «هرگز یک بودجه شفاف و پاسخگو به معیشت مردم و نیازهای اقتصادی تولیدکنندگان تدوین نشده است».
یک مورد دیگر را که کسری بودجه است و در این بودجه نمایان نیست، روزنامهٔ ایران که از قضا ارگان دولت روحانی هم هست، علنی کرده و نوشته است: «مردم همچنین باید بدانند بخشی از تورمی که به مدت چند دهه تحمل کرده‌اند و ممکن است بیشتر نیز بشود، ناشی از کسر بودجه دولت است که با ادامه این نوع بودجه‌بندی، بدتر نیز خواهد شد».
روحانی باز در یک مورد دیگر که روزنامهٔ آرمان آن را بازتاب داده، عنوان کرد: «باید گفت که دخلِ بودجه بیش از ۴۰۰هزار میلیارد تومانی کشور از همین حالا به سبب گشاده‌دستی دولت درآمده است، از یک‌سو مانند همیشه نوید شوم داده می‌شود که درآمدهای پیش‌بینی شده در بودجه محقق نمی‌شود و از یک‌سو معاون اول رئیس‌جمهور اعلام می‌کند که "بودجه‌خوارها" پدر درآورده‌اند... دولت هم نای مخالفت کردن با آنها را ندارد؛ چرا که پر ور هستند. در واقع این بودجه‌خوارها یک دست در زمین و یک دست در آسمان دارند و آنها را رام خود کرده‌اند».
هدف اصلی روحانی از صحبتهای امروز مجلس؟
روحانی روز سه‌شنبه ۴دی تلاش می‌کرد باز هم خط امیددرمانی را پیش ببرد. اما تابلویی که ترسیم کرد، دقیقاً نشان‌دهنده شکست همین خط هم بود.
چشم‌انداز تیره و تار و بی‌راه‌حلی در در آن موج می‌زد.
روحانی روی بن‌بست تأکید کرده می‌گوید: «هیچ راهی برای نجات از فساد و رانت جز شفافیت نداریم»!
یا عنوان می‌کند: «بعضی مسائل و موضوعات است که دولت و مجلس توان حل آنها را ندارند و اگر با هم تلاش کنیم هم توان نداریم»!
این حرف او مصداق همان تناقض‌گویی‌هایی است که در ابتدای این نوشته به آن اشاره شد.
روحانی گاهی اوقات یک پازل می‌چیند که ضمن اعتراف به اوضاع بحرانی نظام، نه تنها راه‌حلی نشان نمی‌دهد، بلکه تلاش می‌کند خودش را هم «در ببرد».
روحانی ابتدا می‌گوید: «تحریمها دارد اثر می‌کند و به نظام فشار می‌آرورد».
سپس می‌گوید: «علت این تاثیرگذاری، تمرکز اقتصادی ما روی نفت است»!
بعد هم تأکید می‌کند: «علت تمرکز ما روی نفت نیز ساختار کهنه و نامناسب اقتصاد نظام است»!
پس از آن هم می‌گوید: «این اقتصاد کهنه هم از پیش از انقلاب و در دولتهای بعد از انقلاب به ما به ارث رسیده»!
یعنی پیشاپیش می‌گوید انتظار حل مشکلی نداشته باشید! اما ضمناً بدانید که مسبب این وضعیت، من نیستم! رژیم شاه و دولت احمدی‌نژاد و خاتمی و... هستند!
و این توجیه سخیف برای آب‌بندی کردن مردم در قبال روزهای تیره آینده، یعنی پرکردن گوش مردم برای روبه‌رو شدن با بن‌بست.
قیام‌های بیشتر، پیآمد منطقی بودجه!
در روزهای اخیر شاهد هستیم به‌رغم تلاش رژیم برای پایین آوردن مصنوعی قیمت دلار(در جهت خط امیددرمانی) اما قیمتها چگونه به‌صورت سرسام‌آور در حال بالا رفتن هستند.
یا همین مقامات نظام می‌گویند: «خط حذف حداقل دستمزد را آورده‌اند»!
در گام اول هم از روستاییان و کشاورزان شروع کرده‌اند. یعنی همان یک میلیون تومان را که چندبرابر زیر خط فقر بود هم، دیگر به کشاورزان(و بعد سایر اقشار) تعلق نخواهد گرفت.
روز سه‌شنبه ۴دی ۹۷ رسانه‌های رژیم نوشتند با این وضعیت، کشاورزان باید با حقوقی ۳۰۰-۴۰۰هزار تومانی، بسازند!
بی‌جهت نیست که روزنامه حکومتی جهان صنعت روز سه‌شنبه ۴دی به محصول این وضعیت که خطر قیام و انفجار اجتماعی است، اشاره کرد و نوشت:
«بودجه سال آینده اگر نتواند پاسخ بخشی از مطالبات گروه‌های مختلف جامعه را بدهد، در آینده حجم مطالبات(منظورش اعتراضات و خیزشهای اجتماعی) بیش از این افزایش می‌یابد»!
