رسانه های آلمان خبر تسلیم شکایت ها به دادستان هانوفر و انتقال آن به دادستان فدرال آلمان را منتشر کرده اند، اما از شاکیان نام نبرده اند. شکایت ابتدا هفته گذشته به دادستان ایالت نیدرزاکسن در شهر هانوفر رسید و سپس این هفته تسلیم دادستان فدرال آلمان در کارلسروهه شد.
دادستان هانوفر در تماس با خبرگزاری های آلمان و فرانسه پذیرش شکایت و انتقال آن به دادستانی فدرال را مورد تایید قرار داده است.
پایان یک دوران طلائی
گرهارد شرودر از اعضای سرشناس حزب سوسیال دموکرات آلمان در سال های ۱٩٩٩ تا ۲٠٠۵، بعد از هلموت کهل و پیش از آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان بود. او که دولت را از طریق ائتلاف با حزب سبزها تشکیل داده بود، در مخالفت جدی با جنگ عراق و عدم شرکت در آن با فرانسه همصدا شد و در آلمان و اروپا از محبوبیت نسبی برخوردار شد، اما این محبوبیت برای دوام زیادی نداشت.
شرودر با کاهش خدمات اجتماعی برای بیکاران، تهی دستان آلمان را علیه خود برانگیخت و مجبور شد در سپتامبر سال ۲٠٠۵ یک انتخابات میان دوره ای برگزار کند. او در این انتخابات شکستی تلخ را در رقابت با آنگلا مرکل تجربه کرد و مجبور شد سکان کشور را به مرکل بدهد. در جریان مبارزات انتخاباتی و مناظره های تلویزیونی شرودر چهره ای مردسالار و قدرت طلب از خود نشان داد. او همچنین ثابت کرد که بازنده خوبی نیست.
آغاز لابی گری برای روسیه
شرودر که در دوران صدراعظمی خود مناسبات تنگاتنگ و دوستانه ای با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه برقرار کرده بود، با استفاده از این موقعیت، ابتدا به عضویت هیئت مدیره شرکت دولتی “روس‌نفت” و سپس به ریاست هیئت مدیره گازپروم روسیه برگزیده شد. به گزارش رسانه های آلمانی درآمد او از این دو مقام نزدیک به ٨٠٠ هزار یورو در سال است.
نزدیکی شرودر به پوتین از همان آغاز انتقادهای زیادی را متوجه او ساخت، زیرا بسیاری از سیاستمداران آلمان معتقد بودند که شرودر به غرور ملی آلمانی ها صدمه زده است، با این همه، در هفده سال گذشته او همچنان از چهره های پرنفوذ حزب سوسیال دموکرات محسوب می شد و حتی در انتخابات سپتامبر سال ۲٠۲٠ به عنوان پشتیبان اولاف شولتس صدراعظم فعلی وارد کارزار انتخاباتی شد.
ستاره اقبال صدراعظم اسبق آلمان با حمله روسیه به اوکراین رو به افول گذاشت. در شرایطی که اولاف شولتس صدراعظم آلمان سیاست نرم خود در برابر روسیه را اصلاح کرد و به نفع اوکراین موضع گرفت، شرودر همچنان در کنار پوتین ماند و مقام های خود را در شرکت‌های دولتی نفت و گاز روسیه حفظ کرد. او، تا آخرین روزها برای راه‌اندازی خط لوله گاز نورداستریم ۲ لابی گری می‌کرد. این کنش ها در میان مردم آلمان و رسانه ها و محافل سیاسی این کشور واکنش های تند بسیاری را برانگیخت.
احتمال اخراج از حزب
سازمان جوانان، مجمع سالمندان (سنیورها) و بسیاری از چهره های سرشناس این حزب در اقداماتی جداگانه از حزب خواستند که اگر شرودر از مقام های خود در شرکت های تحت فرمان دولت روسیه کناره گیری نکرد، آئین نامه انضباطی حزب را علیه او اعمال کند، مقرراتی که به اخراج وی از حزب نیز می تواند منتهی شود.
صدراعظم اسبق آلمان در برابر همه این درخواست ها و تهدیدها سکوت مطلق اختیار کرده و هنوز هم پاسخی به آنها نداده است، در حالی که از آغاز حمله روسیه به اوکراین تا امروز روزی نیست که رسانه های اصلی آلمان مطلب یا مطالبی در نکوهش او منتشر نکنند.
سایت “تاگس شاو”، وابسته به شبکه یک تلویزیون آلمان، روز اول مارس در مقاله ای با عنوان “صبر حزب سوسیال دموکرات لبریز می شود” نوشت: “به رغم همه توصیه های حزبی هیچ چیزی از فاصله گرفتن صدراعظم اسبق شرودر از پوتین حکایت نمی کند. به این ترتیب حزب زیر فشار قرار می گیرد و لحظه توسل به آئین نامه انضباطی نزدیک می شود”.
تاگس شاو در همین مقاله خبر داد که شرودر گفته است دلیلی برای پس دادن نمایندگی صنعت گاز روسیه نمی بیند. هفته نامه اشپیگل نیز گزارش داد که “لارس کلینگبایل” رئیس حزب سوسیال دموکرات به طور رسمی از شرودر خواسته است که مناسبات مالی خود با روسیه را هرچه زودتر پایان دهد، زیرا توپ اکنون در زمین او است.
جنایت علیه بشریت؟
علاوه بر اعضای حزب سوسیال دموکرات، اعتراض به همکاری شرودر با شرکت های تحت کنترل کاخ کرملین در احزاب دیگر نیز اوج گرفته است. اما متهم کردن او به جنایت علیه بشریت در یک شکایت حقوقی رسمی امری است که هیچکس نمی توانست آن را پیش بینی کند.
افراد نزدیک به شرودر، که او را سیاستمداری قدرت طلب و یکدنده می شناسند، بر این باورند که صدراعظم اسبق آلمان امیدوار است با گذشت زمان ورق به نفع او برگردد. او احتمالا تنها در صورتی از مسئولیت های خود در شرکت های روسی کناره خواهد گرفت که احساس کند سیاست پوتین در اوکراین با شکست روبرو است و یا جریان نفت وگاز روسیه به آلمان و اروپا کاملا قطع می شود.
