فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم می‌گوید، طلبه‌ها برای اینکه در کوچه و خیابان فحش و متلک نشوند، لباس روحانیت را در می‌آورند.
او در گفت‌وگو با روزنامه «همدلی» با اشاره به نگاه کنونی مردم به روحانیون و طلاب گفته است که این نگاه مثبت نیست.
اوضاع از دید میبدی چنان وخیم است که «بسیاری از طلابی که می‌خواهند به بازار بروند و کاری دارند، سعی می‌کنند با لباس روحانیت نروند، برای اینکه مردم متلک می‌گویند یا فحش می‌دهند.»
فاضل میبدی گفته است: دیگروضع ازبهبود رابطه میان مردم وروحانیون گذشته است.»
عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه کنار گذاشتن پست و مناصب اجرایی را به نفع طلاب و روحانیون می‌داند و می‌گوید: «اینکه هرجایی یک طلبه یا روحانی بگذاریم یا هرجایی که یک افتتاحیه‌ای باشد یا ریسمانی قیچی شود، استاندار یا فرماندار یا هرکسی باشد، در کنارش یک طلبه‌ای یا معلمی باشد؛ درست نیست.»
او با تأکید بر این که “باید فکری” به حال این وضعیت کرد گفته است، حوزه علمیه «زیادی سیاسی شده» است. میبدی گفت، «حکومت دینی و روحانیون» در ایران باعث شده تا مردم نگاه‌شان به کل طلبه‌ها مثبت نباشد.
نفوذ وسیع و گسترده روحانیت در جامعه پس از انقلاب باعث شده تا مردم این قشر را نه شارحان مذهبی، بلکه صاحبان قدرت و ثروت و تصمیم‌گیرند‌هایی بشناسند که مشکلات و معضلات کنونی‌شان ایران ناشی از آنهاست.
فاضل میبدی ولی معتقد است که همه روحانیون در بدنه قدرت نیستند، حتی برخی به دلیل مشکلات معیشتی، از جمله اجاره‌نشینی و کمی درآمد مجبور به کار در اسنپ و سرایداری هستند و اختلاف خانوادگی در این گروه زیاد شده است.
این عضو حوزه علمیه قم ولی انتقاد کرده که مردم فقط یک گروه از طلاب را می‌بینند که به قدرت وابستگی دارند.
آیت‌الله نوری همدانی نیز سال گذشته گفته بود، وضعیت اقتصادی و معیشت طلاب آنقدر نگران‌کننده است که باید به طور اساسی حل شود.
نگاه مردم به روحانیت
اما باور عمومی از وضعیت روحانیون و طلاب چیز دیگری است، تا حدی که تنش میان آنها در سطح جامعه به درگیری‌های فیزیکی و کلامی کشیده است. تصاویر و ویدئویی‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود حاکی از تیرگی روابطی است که به دلیل مشکلات اقتصادی مردم بالا هم گرفته است.
به ویژه اینکه بخش اعظم بودجه سالانه کشور به نهادها و ارگان‌های مذهبی، فرهنگی و حوزه علمیه تعلق می‌گیرد و با اوج‌گیری بحران‌های اقتصادی در سال‌های اخیر، روند تصاعدی بودجه‌ها متوقف نشده است.
در عین حال، روز به روز بساط روحانیون و طلاب در ابعاد دیگر جامعه نیز پهن‌تر می‌شود و دستگاه‌های اجرایی نیز از آنها حمایت می‌کنند. به تازگی وزیر آموزش و پرورش وعده استفاده از طلاب را به عنوان آموزگار در مدارس داده است و در حالی‌که حقوق و استخدام آموزگاران سال‌هاست به تعویق می‌افتد، قرار است طلابی که سربازند، به نوعی جایگزین آنها شوند.
اما فاضل میبدی به عنوان یکی از روحانیون حوزه علمیه می‌گوید، همه طلبه‌ها طلابی نیستند در ارگان‌های دولتی مانند پادگان‌ها، ارگان‌های نظامی، اداره‌ها و سایر بخش‌های دولتی کار می‌کنند.
او از گروه دیگری از طلاب یاد می‌کند که شهریه ماهانه حداکثر ۲ میلیون تومانی دریافت می‌کنند و دستشان به کاری و جایی بند نیست.
میبدی می‌گوید، بودجه‌ای که به حوزه علمیه داده می‌شود “هزینه طلاب کم‌درآمد نمی‌شود بلکه هزینه کار‌های جنبی، ساختمان‌سازی و تشریفات دیگر می‌شود که چندان به جیب طلبه‌هایی که درآمد ندارند، نمی‌رود.”
به باور او، مردم طلبه‌های حکومتی یا امامان جمعه را می‌بینند که “ماشین و پاسداری دارند و یا اینکه در تلویزیون سخنرانی می‌کنند ولی تعداد طلبه‌هایی که هیچ جا نیستند هم زیاد است.”
این استاد دانشگاه با اشاره به اقتصاد بیمار و عمل نکردن دولت‌ها به وعده‌هایشان گفت: «متأسفانه کشور ما به سمت و سویی حرکت کرده که عامه مردم از وضع موجود جامعه راضی نیستند و این را به‌حساب روحانیت می‌گذارند».
او با اشاره به این که روحانیون در بسیاری از مناصب حکومتی حضور دارند می‌گوید: «حضور روحانیون در سمت‌های مختلف و از جهت دیگر سوء اداره و مدیریت در کشور، موجب شده تا نگاه مثبتی به روحانیت نباشد.»
