از فردای اعلام تحریم علیه مطامع دیکتاتوری خامنه‌ای، بسیاری از کارشناسان مسائل اقتصادی و نفتی به‌درستی بر این باور بودند که تأثیرات تحریم‌ها طی یک پروسه شش‌ماهه ضربات سنگین و جبران‌ناپذیری را بر رژیم آخوندی وارد خواهند کرد.
بر این منطق اکنون شاهد آن هستیم که مجموعه تحولات و فشارهای داخلی و بین‌المللی به برهم خوردن تعادل حکومت در بسیاری از زمینه‌ها و من‌جمله اقتصادی، مالی و حتی به صادرات نفتی نیز کشیده شده است.
تازه‌ترین آمارهای بین‌المللی سخن از افت صادرات نفتی رژیم به زیر یک‌میلیون بشکه در روز را دارند، امری که در منطق خود به افت درآمدهای بادآورده برای دیکتاتوری خامنه‌ای راه برده و بدین‌سان با خود مجموعه‌ای از بحران‌های مالی و به‌ویژه افت شدید بهای ارزش پول را به همراه آورده است.
یک گزارش حکومتی در رابطه با این وضعیت بحرانی می‌نویسد: «صادرات نفت ایران در ماه نوامبر به کمتر از یک‌میلیون بشکه در روز کاهش یافت. همچنین نشان‌دهنده کاهش قابل‌ملاحظه در مقایسه با ماه ژانویه سال گذشته است که ایران، به گفته رسانه‌ها روزانه ۲.۵ میلیون بشکه نفت خام صادر کرده است. همچنین گفتنی است مطابق با گزارش‌های منتشرشده، واردات نفت خام از سوی کشورهای آسیایی مانند چین، هند، ژاپن و کره جنوبی به پایین‌ترین سطح پنج‌ساله اخیر کاهش‌یافته است». ( سایت حکومتی اقتصاد آنلاین ۱۳ دی ۱۳۹۷)
این وضعیت بحرانی برای رژیم آخوندی در حالی است که اولاً دولت روحانی سقف بودجه برای سال ۹۸ را بر اساس صادرات دو و نیم میلیون بشکه نفت در روز بسته است، امری که با واقعیت‌ها و داده‌های بازار پرتلاطم نفت فرسنگ‌ها سال نوری فاصله دارد.
در ثانی افت بهای نفت ایران به زیر ۴۸ دلار تا پایان ماه دسامبر گذشته نیز خود ادله دیگری بر این واقعیت است که حکومت طی سال آینده با مجموعه عظیمی از بحران‌های مالی روبرو خواهد شد که یک نمونه آن همان کسری شدید بودجه برای دولت آخوند روحانی می‌باشد.
به‌موازات این وضعیت لرزان برای دیکتاتوری خامنه‌ای باید به موقعیت رژیم در سازمان کشورهای تولیدکننده نفت، اوپک نیز اشاره نمود. واقعیت اکنون در اوپک همان مدیریت صادرات نفت از سوی دو کشور روسیه و عربستان می‌باشد که در یک تعامل و همکاری مشترک، دست رژیم از بازار را بسیار کوتاه کرده‌اند.
افزایش تولید از سوی این دو کشور برای ایجاد تعادل پس از اعمال تحریم‌های علیه رژیم آخوندی و همچنین اعمال سیاست قیمت‌گذاری هدف‌دار، تماماً تا به امروز به ضرر ولی‌فقیه ختم شده است.
سایت حکومتی اکو فارس (۱۴ دی ۱۳۹۷) با اذعان به این وضعیت لرزان در گزارشی می‌نویسد: «تولید بالای نفت از سوی عربستان و روسیه در کنار سیگنال‌های متناقض نسبت به تحریم‌های ایران و همچنین فشار آمریکا به دولت سعودی برای بالا نگه‌داشتن تولید خود ازجمله مهم‌ترین عوامل نوسان در بازار نفت است. سؤال اصلی برای سال ۲۰۱۹ این است که آیا اوپک و روسیه همچنان عرضه نفت به بازار جهانی را مدیریت خواهند کرد؟ و سؤال دیگر این است که پس از اتمام اعتبار توافق کاهش عرضه کنونی در ماه ژوئن آینده (خرداد و تیر ۹۸) چه اتفاقی خواهد افتاد؟».
