قسمت پنجم: قیام دیماه
در قسمت‌های پیشین این نوشته نگاهی کردیم به خیزشها، اعتصاب‌ها و قیامهای مردم ایران از آغاز روی‌کارآمدن خمینی تا سال ۹۶. در شماره‌های قبلی این نوشته همچنین دیدیم که ریشه‌های قیام اخیر مردم ایران برمی‌گردد به ۴۰سال نبرد برای آزادی.
۴۰سال خیزش‌های اجتماعی با انبوهی تجارب برآمده از انقلاب‌های پیشین به‌ویژه انقلاب ضدسلطنتی. تجاربی بسیار ذیقیمت در مقابله با دیکتاتوری مذهبی هستند.
قیام دی گرچه بسیاری را متعجب کرد اما واقعیت این است که این قیام برای مجاهدین و مقاومت ایران غیرمنتظره نبود.
و البته رژیم هم به‌طور قانونمند نباید تعجب می‌کرد!
چه کسانی از قیام تعجب نکردند؟
به‌طور قانونمند رژیم نباید تعجب می‌کرد به این علت که خودش دست‌اندرکار سرکوب مردم و اعتراضهای مردمی بوده و بهتر از هر کس دیگری می‌داند روزانه چه انرژی‌ای باید خرج مهار مردم معترض کند.
بر همین سیاق و البته از مختصاتی ۱۸۰درجه متفاوت، مقاومت و مجاهدین هم تعجب نکردند:
شورای ملی مقاومت طی سالهای گذشته همواره بر خصلت انفجاری جامعه تأکید کرده و در بیانیه‌های خود زمینه‌های عینی و چشم‌انداز رشد تضادهای درونی رژیم و تضاد اصلی بین جامعه و رژیم را آبستن خیزشها و قیامهای مردمی دانسته بود.
شورا در بیانیهٔ مرداد ۱۳۹۶ یعنی ۵ماه قبل از قیام دیماه اعلام کرد: «مجموعهٔ رویدادها در جبهه حاکمان و در صفوف توده‌ها و نیز اوضاع کلی کشور نشان از آن دارد که جامعه در شرایط انقلابی قرار دارد و غلبه بر تمام فجایعی که محصول حاکمیت استبداد دینی است، با سرنگونی این نظام جهل و جنایت آغاز خواهد شد».
علت ساده و روشن دیگر که قیام دیماه برای مجاهدین غیرمنتظره نبود این حقیقت بود که مجاهدین با کانونهای شورشی و دیگر نهادهای‌شان به‌روشنی و به‌طور مستمر می‌دانند روزانه در حال انجام چه کارهایی هستند و به‌علت این‌که دستشان مستقیماً در آتش است، جایی برای غافلگیری ندارند چرا که خودشان تلاش می کنند رژیم را غافلگیر کنند!
ضروری است در این مورد مروری شود به آنچه که از درون رژیم بیرون زد و به‌اصطلاح معروف، رژیم خود به آن اعتراف کرد.
اعتراف‌های رژیم
خبرگزاری تروریستی تسنیم روز ۲۳دی ۱۳۹۶ از قول سید سلمان سامانی، سخنگوی وزارت کشور روحانی و در اشاره به قیام و پیشینه آن نوشت: «از ابتدای دولت تدبیر و امید، ۴۳هزار تجمع را شاهد بودیم که برخی با مجوز و برخی بدون مجوز برگزار شده است».
اهمیت آمار حکومتی؛ هر ۵۵دقیقه یک حرکت اعتراضی!
عددی که سخنگوی وزارت کشور روحانی اعلام کرد، گرچه مهندسی شده به سبک حکومت آخوندی است اما همین هم روشنگر بسیاری چیزهاست!
در یک حساب سرانگشتی، ابتدای دولت روحانی، روز ۱۲مرداد سال ۱۳۹۲ بوده که تا تاریخی که سخنگوی وزارت کشور، این آمار را علنی کرد یعنی روز ۲۳دی ۱۳۹۶، ۱۶۲۴روز فاصله است(سال ۱۳۹۵کبیسه بوده است). یعنی به استناد گواهی سخنگوی رسمی وزارت کشور آخوندها، در آن بازه زمانی، در ایران روزانه تقریباً ۲۶حرکت اعتراضی فقط در زمان دولت روحانی انجام شده است!
یعنی تقریباً هر ۵۵دقیقه یک تظاهرات یا تجمع اعتراضی!
اینجاست که باید پرسید: منتهی شدن اوضاع یک مملکت با چنین وضعیتی به یک قیام سراسری، کجایش تعجب دارد؟
اگر در چنین شرایطی قیام نشود، اگه مردمی که هر ۵۵دقیقه یک تجمع اعتراضی برپا می‌کنند، قیام نکنند تعجب دارد!
چرا که همین آمار حکومتی، رسمی و دولتی به‌خوبی نشان می‌دهند که مردم و مقاومتشان ۴۰سال مستمر است که دست‌اندرکار تهیه و تدارک همین قیام هستند!
