در این رابطه دبیرکل حکومتی در خانه کارگر (خبرگزاری حکومتی ایلنا 7 اردیبهشت 1395) گفت: «در حال حاضر درآمد 35 درصد از کارگران تنها کفاف خوراک آنها را می‌دهد و برای امور دیگر زندگی آنها کفایت ندارد».
سخنان این کارگزار حکومت به معنای وجود عمق فقر و تهی دستی برای بیش از 11 میلیون تن از اقشار جامعه در پوش «طبقه کارگر» می باشد و در حالی بیان میشود که بنابر مصوبه «دولت و تدبیر و امید» حقوق پایه ای کارگران برای سال جاری معادل رقمی بالغ بر 812 هزارتومان تعین گردیده است. همچنین اعلام این رقم در حالی است که بنابرداده های حکومت خط فقر در بزرگ شهرهای کشور، بویژه در پایتخت اکنون به بالای 3 میلیون و 300 هزارتومان رسیده است.
در رابطه با «فاصله میلیونی میان حداقل دستمزد و خط فقر» در بین کارگران و اقشار ضربه پذیر کشور، سایت حکومتی جوان آنلاین (26 آذر 1394) می نویسد: «در تعریف خط فقر آمده که خط فقر یا آستانه فقر حداقل درآمدی است که برای زندگی در یک کشور خاص در نظر گرفته میشود و هزینه کل و درآمد کل نیز دو شاخص بسیار مهم آن است. به بیان ساده‌تر، خط فقر می‌گوید دیگر نمی‌توان چیزی را از مخارج و سبد معیشت خانوار کم کرد و میزان تعیین شده حتماً باید وجود داشته باشد. در زمستان سال گذشته برخی ارقام و آمارها مطرح شد که حاکی از این بود که هر فرد در ماه باید دست‌کم ۲۵۰ هزارتومان داشته باشد تا دچار فقر خشن، مطلق و شدید نشود؛ بنابراین یک خانوار چهار نفره در سال گذشته باید دست‌کم یک میلیون تومان در ماه درآمد داشتند که حداقل به مرحله خط فقر خشن نرسند».
در ادامه این بحران عمیق سایت حکومتی تابناک (11 اسفند 1394) به نقل از نماینده حکومتی کارگران در شورای عالی کار و با اشاره به «بررسی شیوه های تعیین دستمزد 95» نوشت: «دولت برای اندک حقوق کارگران نیز مالیات در نظر گرفته است، در حالی که بیان می‌کنند حقوق زیر یک میلیون و 800 هزار تومان زیر خط فقر است، کارگران حقوقشان بین 712 هزار تومان تا 900 هزار تومان است که از این میزان حقوق هم باز مالیات کم می‌کنند. کارگران ما روی خط فلاکت زندگی می‌کنند نه زیر خط فقر».
