دویچه وله
معاون آموزش نیروی زمینی ارتش ایران گفت که ارتش آمادگی شرکت در "مأموریت‌های مستشاری" در کنار سپاه پاسداران را دارد. او همچنین گفت که این مأموریت‌ها به دستور آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، انجام می‌گیرد.
امیر کمال پیمبری، معاون آموزش نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، روز یکشنبه (۵ اردیبهشت / ۲۴ آوریل) در جمع مدیران و کارکنان وزارت دفاع در تهران ضمن تشریح وضعیت و فعالیت ارتش ایران پس از انقلاب از همکاری ارتش ایران با سپاه پاسداران در ماموریت‌های منطقه که از آن به عنوان "ماموریت مستشاری" یاد می‌شود، خبر داد.
او همچنین گفت که این همکاری به فرمان رهبر جمهوری اسلامی صورت می‌گیرد.
او گفت که آیت‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، از "توطئه دشمن برای انحلال ارتش پس از انقلاب" آگاه بود و جلوی آن را گرفت. او همچنین به نقش ارتش در زمان جنگ ایران و عراق که سپاه "هنوز شاکله (خمیره) خود را نیافته بود" اشاره کرد.
معاون آموزش نیروی زمینی ارتش از "همگرایی ارتش و سپاه" سخن گفت و اینکه ارتش و سپاه در دوره جنگ ایران و عراق به طور مشترک در عملیات شرکت می‌کردند.
پیمبری همچنین ارتش را "نهادی مکتبی و ارزشی، فرمانبردار، متدین و حزب‌اللهی" خواند و گفت: «ارتش به آن توان و بالندگی رسیده که بنا به تدبیر و دستور فرمانده معظم کل قوا در مأموریت‌های مستشاری نیز حضور پیدا کرده و در کنار سپاه پاسداران به ایفای نقش بپردازد.»
سخنان پیمبری در باره همکاری‌های ارتش و سپاه و "مکتبی و حزب‌اللهی" بودن ارتش در برابر واقعیت رقابت ارتش (به عنوان ارگانی از دوره پهلوی) و سپاه (به عنوان ارگانی برای تثبیت جمهوری اسلامی) و فشار بر نیروهای ارتش به عنوان نیروهای آموزش‌دیده سکولار و در نتیجه "غیرمکتبی و حزب‌اللهی" پس از انقلاب قرار دارد.
این نکته را آیت‌الله علی منتظری در نامه‌ای به تاریخ ۱۶ مهر ۱۳۶۴ به آیت‌الله خمینی در انتقاد از فرمان او برای تأسیس قوای سه‌گانه در سپاه آشکارا بیان کرده بود. او از جمله نوشته بود: «از اول ممكن بود ارتش را به تدريج و بدون سر و صدا تصفيه و با سرمايه‌‌گذاری فكری و تربيتی جاذب و صحيح نه با اين سياسی عقيدتی فعلی اصلاح و آماده كرد و بافراد جوان و فعال آن آموزش های دينی و انقلابی داد با حفظ بافت و نظامی كه از مزايای ارتش است. ولی متاسفانه همه تشويق و تقدير ما متوجه سپاه با همه خط بازی ها و جنگ‌های سياسی موجود در آن شد و ارتش روز بروز تحقير شد و حكم اخير حضرتعالی علاوه بر مشكلات اقتصادی آن و نداشتن ارز كافی و تجربه پنجاه ساله به منزله تير خلاصی بود كه آخرين اميد ارتش را از جمهوری اسلامی قطع نمود و فعلا در اين شرائط سخت نه ارتش دل گرم داريم و نه سپاه مجهز قوی.»
منتظری سپس پیشنهاد کرده بود: «زمانی مخلص به عرض رساندم كه وجود دو نيروی مسلح مستقل قوی ممكن است در آينده در اثر رقابت برای كشور مشكلات ايجاد كند بايد برای آينده ارتش را تصفيه و تربيت و متعهد نمود و حفظ مرزهای كشور در قبال هجوم اجانب را به آن محول نمود. و بسيج هم نيروی مستقل ذخيره باشد كه در مواقع ضرورت به كمك ارتش بشتابد.»
قانون همکاری ارتش و سپاه
در روزهای اخیر مسئولان جمهوری اسلامی و رسانه‌های رسمی کشور بر همکاری ارتش و سپاه بسیار تاکید می‌کنند. خبرگزاری فارس می‌نویسد که طبق قانون، از جمله وظایف ارتش "داشتن آمادگی جهت همکاری با سپاه پاسداران در کمک به ملل مسلمان و مستضعف غیر معارض با جهان اسلام، در دفاع از خود در برابر تهدید و تجاوز نظامی بنا به درخواست آنان و بنا به دستور" است.
پیش از این از جمله سرتیپ دوم حسین فیروزیان، فرمانده پشتیبانی منطقه شمال شرق نیروی زمینی، در تاریخ اول فروردین (۲۰ مارس) ضمن اعلام خبر حضور شماری از تکاوران تیپ نوهد ارتش در سوریه از "همکاری بسیار عالی ارتش و سپاه" سخن گفته و افزوده بود که نیروهای مسلح "تحت فرماندهی معظم کل قوا هستند و در هر کجا و در هرزمانی که لازم باشد و دستوری صادر شود، تمام نیروهای مسلح به‌صورت همدل و یکپارچه وارد صحنه خواهند شد".
به نوشته "فرارو"، از ابتدای شروع جنگ در سوریه جمهوری اسلامی بیشترین کمک را به دولت بشار اسد کرده تا مانع گسترش جنگ به دیگر نقاط منطقه شود. این سایت خبری – تحلیلی می‌نویسد: «نخستین کشته‌شدگان از نیروهای داوطلب بسیج و پاسدار بودند که نیروهای متعددی برای دفاع از جبهه مقاومت و حرم اهل بیت - چه در سوریه و چه در عراق - از یگان‌هایی نظیر صابرین (تکاوران نیروی زمینی سپاه)، فاتحین (نیروهای ویژه بسیج) و دیگر یگان‌های سپاه و نیز تیپ فاطمیون (مجاهدان افغانستانی) به سوریه اعزام شدند.»
با اعزام تکاوران تیپ نوهد ارتش ایران به عنوان "مستشار" به سوریه، انتشار اخبار درباره کشته شدن شماری از آنان و آنچه درباره همکاری ارتش و سپاه منتشر می‌شود می‌توان حدس زد که گزارش‌های بیشتری در آینده درباره درگیر شدن ارتش ایران در منطقه انتشار یابد.
