همزمان با اوج‌گیری فاجعه کرونا، روحانی از وزیر کشورش خواست مراقبتها را افزایش دهد.
تلویزیون رژیم: «آقای روحانی هم‌چنین به وزیر کشور دستور داد به استانداران و مسئولان شهرهایی که در روزهای اخیر شاهد رشد شمار مبتلایان به کرونا بوده‌اند ابلاغ کند مراقبتها را افزایش دهند».
چرا وزیر کشور؟ مگر وزارت بهداشت مسئول این کار نیست؟
ظفرقندی، رئیس سازمان نظام پزشکی ۴خرداد ۹۹: «واقعیت این است که بعضی از شهرهای ما بعضی از استانهای ما دوباره دارد حرکت صعودی طی می‌شود».
حریرچی، خبرگزاری حکومتی فارس: «این آمار نشان‌دهنده افزایش ۲۰۰ تا ۳۰۰درصدی شمار مبتلایان در دزفول است».
فضاحت عادی‌سازی آن‌قدر بالا گرفت که صدای مجری تلویزیون هم درآمد:
مجری (گفتگو با جهانپور، سخنگوی بهداشت ۴خرداد ۹۹): «آقای دکتر اگر ثبات داریم پس این آمار افزایشی! چیه»؟
رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر ۵خرداد ۹۹: «متأسفانه تاکنون ۱۵نفر از بیماران با تست مثبت کرونا جان باخته‌اند و ۷۵نفر دیگر نیز با مشکلات حاد تنفسی بستری و تحت‌نظر هستند».
حریرچی ۴خرداد ۹۹: «همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودیم در بعضی از استانها ما با روند صعودی مواجه هستیم که بالاترین صعود را در استان خوزستان عزیز می‌بینیم».
معاون استاندار سیستان و بلوچستان و فرماندار چابهار گفت: «شهرستان چابهار هم‌اینک در وضعیت قرمز از لحاظ شیوع ویروس کرونا قرار دارد و در روزهای اخیر در شرایط حادتری قرار گرفتیم به‌طوری‌که موارد مثبت کرونا در مقایسه با ۲ماه اول بیش‌از ۱۵برابر شده است».(رحمدل بامری ۵خرداد ۹۹)
معاون درمان پزشکی نورآباد: «گفتم خدمتشان وضعیت، وضعیت مناسبی نیست».
راستی! چرا روحانی هراس‌آلود دست به‌دامن وزیر کشور شد؟
آخوند روحانی ۱۰فروردین ۹۹: »امنیت جامعه برای ما اصل هست همه نیروهای مسلح ما مرزداران ما پلیس ما همه در صحنه هستند و اگر بنا باشد امنیت خدشه‌دار بشود که اصلاً مفهوم ندارد».
بله! نگرانی روحانی نه وضعیت سلامت مردم که در وحشت از خشم فشرده بیماران و گرسنگان و جوانانی است که دیگر کاسه صبرشان لبریز شده.
