درکنفرانسی که روز پنجشنبه دوم اسفند۹۷(۲۱فوریه ۲۰۱۹) در مجلس ملی فرانسه با حضور خانم مریم رجوی و شماری از نمایندگان مجلس فرانسه و شخصیتهای سیاسی برگزار گردید، سخنرانان ضمن ابراز همبستگی به با مقاومت و قیام مردم ایران برای آزادی، سرکوب و نقض حقوق بشر درایران و هم چنین تروریسم صادراتی و جنگ افزوزیهای منطقه یی رژیم آخوندی را محکوم کردند.
فردریک رایس – نماینده مجلس ملی فرانسه
من عضو کمیسیون امور فرهنگی و آموزش و پرورش و عضو مجمع پارلمانی شورای اروپا، که به من امکان می دهد زیاد در مورد حقوق بشر صحبت کنم. قیام مردمی که نقطه پایان بر دیکتاتوری شاه نهاد تبدیل به یک یادگار تلخ شد، کشوری ایزوله در صحنه بین المللی و جوانان سرخورده، کسانی که کاری پیدا نمیکنند و به ناچار برای اخذ دیپلمی که دیگر ارزشی ندارد تلاش می کنند، وخانم رئیس جمهور نیز به بیکاری ۴۰% در صحبتهایشان اشاره کردند. بدین ترتیب بسیار مشکل می توان به آنها وعده آینده ای روشن داد. اما ما از دسامبر ۲۰۱۷ شاهد تظاهرات بی شماری هستیم که در آنها تظاهرکنندگان راهی خیابانها شده اند تا از یکطرف سر ریز شدن کاسه صبرشان از یک رژیم تمامیت خواه و از طرف دیگر آرزویشان برای رژیمی دموکراتیک را فریاد بزنند.
خانم رئیس جمهور گرامی، شما امروز آلترناتیوی دموکراتیک برای یک ایران آزاد را نمایندگی می کنید و در کشور خود از حمایت بسیاری برخوردارید. اینجا در کمیته پارلمانی برای ایرانی دموکراتیک نیز وضع بر همین منوال است. شما برای استیفای حقوق بشر، حقوق مردمتان همچنانکه دفاع از آزادی های پایه که امروزه توسط یک دیکتاتوری مذهبی پایمال شده متعهد شده اید. دو ماه است که تصمیم آقای ترامپ با وضع تحریم های جدید وضعیت اقتصادی و مالی حکومت را در هم ریخته است، و همانطور که گفتید فهم استراتژی اروپا که همچنان در پی یافتن راهی برای دیالوگ است آسان نیست هر چند یک ابتکار عمل فرانسه می تواند در موضوع تروریسم راهگشا باشد، جایی که توافق وین بر سر هسته ای با رژیم ایران در معرض تهدید قرار دارد.
اینک چند سال است که من از مبارزه برای دمکراسی و آزادی در ایران حمایت می کنم. سایر اهالی آلزاس قبل از من پا در این راه گذاشته اند، از امیل بلسیک یاد می کنم، و آدرین زلر. خانم رجوی، من فکر می کنم مبارزه شما امروزه از حمایت بسیاری از ایرانیان، بسیاری از زنان ایرانی برخوردار است، زنانی که دیدیم چه مخاطراتی برای کسب آزادی بجان می خرند. مردم بزرگ ایران شایسته دست یافتن به صلح، آزادی و دموکراسی هستند.
سید احمد غزالی – نخست وزیر پیشین الجزایر
«خانمها، آقایان و روز بخیر خانم رئیس جمهور،
من به خواهرم مریم رجوی درود میفرستم.
همان طور که آقای نماینده مجلس آندره شاسین در سخنان خود در آغاز جلسه گفت [در مسأله ایران] صحبتی از مردم ایران نمیکنند. بحث حقوق بشر متأسفانه گویا بر خلاف جریان امور در جهان است، چرا که صورت مسأله ایران را تمام مدت به قضایای بمب اتمی و مبادلات بازرگانی منحصر میکنند. گویی مردم ایران وجود ندارند. گوئی مردم ایران نقشی در این میانه ندارند. اما نباید فراموش کرد که این مردمی هستند که در دوران شاه از یک دیکتاتوری وحشتناک رنج میبردند و اما با انقلاب اسلامی، یا به اصطلاح اسلامی، در دام یک دیکتاتوری استثمارگر تر و ظالمانه تر افتادند. یک دیکتاتوری مذهبی با یک ایدئولوژی استیلا طلب. این البته اتهامی نیست که من به رژیم آخوندها میزنم، چون این را خودشان در قانون اساسی آخوندها نوشته اند. نوشته شده که یکی از اهدافشان بسط انقلاب اسلامی در سراسر جهان است و ذهن و فکر تمام ملایان اینست که بر جهان اسلام و کل جهان عرب و مسلمان مسلط شوند. راهی که برای رسیدن به این هدف در پیش گرفته اند درخشش ایران از طریق مثلا درخشش اقتصادی آن نیست، بلکه راه بی ثبات سازی است و بی ثبات ساختن منطقه، و در این ارتباط به نظر من هر قدر از آرمانی که مقاومت ایران از آن دفاع میکند، یعنی دفاع از دموکراسی و عدالت، نه تنها برای مردم ایران، بلکه برای کل منطقه و نه تنها برای منطقه خاور میانه بلکه برای سراسر جهان، حمایت شود، کم حمایت شده است، چرا که اروپائیان نمیتوانند به آنچه در ایران میگذرد بی اعتنا یا بی تفاوت بمانند.
اروپائیان میدانند که تفاوت بین منافع اروپا در این منطقه و منافع آمریکا در همین نکته است، زیرا این منافع یکی نیست. رویدادهای منطقه مستقیما بر اروپا تأثیر گذار است، چرا که همواره چنین بوده که آنچه از خوب یا بد در منطقه روی داده، به سرعت در اروپا بازتاب داشته است. پس از این زاویه، موضوع محوری تنها ایران نیست و مسأله ایران تنها به مردم ایران مربوط نمیشود، بلکه بحث تلاش برای تحقق آرمانی است در راستای صلح، عدالت و ثبات در تمام جهان.
دومین نکته ای که باید در مورد مردم ایران گفت اینکه آنان در یک توطئه وحشتناک سکوت به فراموشی سپرده شده اند. طی چهل سال که از «انقلاب اسلامی» گذشته، ۱۲۰۰۰۰ مبارزسیاسی ایرانی اعدام شده اند و برای نخستین بار در یک گزارش سازمان ملل درسال ۲۰۱۸ تأیید شده که در سال ۱۹۸۸ در پی یک فتوای ساده یعنی یک کلام خمینی، ۳۰۰۰۰ زندانی سیاسی که قبلا در قضائیه رژیم ایران محاکمه شده و قضائیه ملایان آنان را بعضا به سه سال و بعضا به سی سال زندان محکوم کرده بود، اعدام شده اند. در مورد کشتار ۳۰۰۰۰ مبارز ایرانی یک توطئه سکوت بوده تمام این قضایا با دو موضوع محوری در فرهنگ اروپا در ارتباط است: اول دفاع از دموکراسی، دفاع از عدالت و حقوق بشر و دوم، صلح و ثبات در جهان. بسیار متشکرم».
