احتکار مسکن توسط بانک مسکن در ارومیه
به موازات رشد بیسابقه بهای مواد غذایی، سوخت، حملونقل، دارو، درمان و... در ماههای اخیر، شاهد رشد سرسامآور بهای مسکن در شهرهای مختلف کشور نیز هستیم.
منابع حکومتی دلیل عمده گرانی مسکن را وجود «مافیای احتکار مسکن» میدانند. مافیایی که مهرها و وابستگان به رژیم گردانندگان اصلی آن هستند.
احتکار مسکن توسط مافیای حکومتی آنچنان رسمیت دارد که بانک مسکن که میبایست تسهیلکننده شرایط برای مردم در جهت خرید مسکن باشد، خودش یکی از احتکارکنندگان مسکن شده است.
در این رابطه خبرگزاری حکومتی تسنیم ۲۶خرداد ۹۷ با عنوان: «"احتکار مسکن" از سوی "بانک مسکن"؛ دلیل عدم واگذاری ۵۰۰واحد مسکونی در ارومیه چیست؟» مینویسد: «هماینک افزون بر ۱۰سال است که ۵۰۰واحد مسکونی متعلق به بانک مسکن در خیابانهای شورا و مفیدفر در منطقه دانشکده ارومیه که جزو مناطق بهاصطلاح بالای شهر ارومیه بهشمار میآید بهنحو زنندهای احتکار شده است. این واحدهای مسکونی نه تنها همه امکانات لازم برای زندگی را از حدود ۱۰سال پیش دارند بلکه کولرهای گازی و جزئیترین لوازم مورد نیاز برای سکونت شهری را نیز دارا هستند اما تاکنون حتی اجازه سکونت یک خانواده در آنها داده نشده است».
در چنین آشفتهبازاری که نهادها و مهرههای حکومتی در رابطه با مسکن ایجاد کردهاند و همچنین بهدلیل شتاب گسترشیابنده فقر افزایش قیمت مسکن و اجاره خانه تیر خلاصی به صبر و تحمل مردم زده است.
در یک گزارش که در زمینه بالارفتن قیمت مسکن و اجاره آن از تلویزیون رژیم پخش شده است، فریاد مردم بلند است و در این زمینه یک شهروند تهرانی میگوید: «فریاد اجارهخانهها بیچارهکننده شده، خدا وکیلی اینقدر رفته بالا یعنی گریه مردم را در آورده خدا وکیلی حقوقها افزایش پیدا نکرده اجارهخانهها رفته بالا خیلی هم رفته بالا، برای قشر ضعیف مگه یارانه تغییر کرده یارانه همان است اما قیمتها ۳برابر و د۱۰برابر است همه چی گران شده است».
بنا به محتاطانهترین برآوردها در ایران ۷میلیون خانوار اجارهنشین هستند، این آمار ۳۷درصد از جمعیت مردم ایران را شامل میشود، در حالی که در بعضی دیگر از برآوردها این آمار بسیار بیشتر است.
وضعیت مردم در خانههای مخروبه متعلق به خودشان و خانههای اجارهای بسیار تأسفبار است.
در این زمینه یک شهروند تهرانی در مصاحبه با تلویزیون حکومتی میگوید: «۸سر عائله و یک خانه خرابه دارم این خانه خراب ما است. به خدا در این خانه پسرم و بچههایش و دخترم و بچههایش هستند. این خانه ۶۰متر است».
افزایش قیمت مسکن در ایران تحت حاکمیت آخوندها موضوعی است که تمامی رسانهها و مهرهای حکومتی به آن اذعان میکنند.
یک نماینده مجلس ارتجاع به نام شهریاری در جلسه علنی مجلس در ۱۱مهر ۹۷ گفت: «مایحتاج مردم۳۰۰ تا۴۰۰درصد افزایش قیمت پیدا کرده، اجارهبها قیمت مسکن حدود ۵۰ تا۱۰۰درصد افزایش قیمت داشته و بترسید از روزی که این مردم جانشان به لبشان برسد و با شما برخورد کنند».
در رابطه با قیمت مسکن در گرانترین و ارزانترین منطقه تهران سایت حکومتی با اقتصاد ۶آذر ۹۷ نوشت: «در آبانماه امسال منطقه ۱ با میانگین قیمت هر مترمربع ۱۹میلیون و ۶۸۰هزار تومان بوده است. در آبانماه سال گذشته در این منطقه ۱۰میلیون و ۳۲۲هزار تومان بود که بهمعنای رشد ۹۰.۶درصدی در منطقه ۱ تهران بوده است. منطقه ۱۹ نیز با قیمت هر متر ۴میلیون و ۶۱هزار تومان ارزانترین منطقه در آبانماه بود. در آبان سال گذشته ۲میلیون و ۷۶۱هزار تومان محاسبه شده بود که بهمعنای رشد ۸۹درصدی قیمت مسکن در منطقه ۱۹ تهران است».
در زمینه اختلاف قیمت بین مناطق بالایی شهر که در آنها عمدتاً سردمداران و مهرههای حکومتی و وابستگان حاکمیت ساکن هستند و مناطق فقیرنشین و محروم در تهران، یکی از مردم به تلویزیون حکومتی میگوید: «شکاف اینقدر عمیق شده است که ما در منطقهای زندگی میکنیم که با قیمت هر مترمربعش شاید میشود یک واحد در پایین شهر با روندی که قیمت مسکن دارد کسی که واحد بیشتری دارد وضعش بهتر میشود و بالاتر میرود آما کسی که ضعیف است همیشه قدرت خریدش پایین میآید. اگر میتوانست خانه ۸۰متری رهن کند الآن باید ۵۰متری رهن بکند با یک بودجه خیلی بالاتر است».
آن روی سکه وضعیت فاجعهبار فقر مسکن در کشور، خانههای لوکس و ویلایی و برجهایی با قیمت چندده میلیارد تومانی با امکانات فراوان متعلق به سران و مهرههای بالای حکومتی و ثروتمندان وابسته به حاکمیت فاسد و چپاولگر آخوندی است.
زندگی اشرافی مهرهها و کارگزاران رژیم که هر روز اشرافیتر میشود خشم انباشته تودههای محروم و بیسرپناه را شعلهورتر میسازد.
در سالهای اخیر و بهویژه پس از قیام دیماه ۹۶، مردم در مقابل ربودن نان، آب و مسکنشان توسط نظام آخوندی ساکت نیستند و بهقول معروف دست روی دست ننشستهاند، بلکه سراسر مناطق کشور را به صحنه قیام و اعتراض علیه این حاکمیت دزد و غارتگر کردهاند.
قیام و اعتراض برای اعاده حقوقی که در بسیاری از کشورهای جهان از بدیهیترین و ابتداییترین حقوق مردم است.
قیام و اعتراضی که روزبهروز در حال شعلهورتر شدن و گسترش است و با کمک کانونهای شورشی و حمایت مقاومت سازمانیافته این مردم میرود تا طومار عمر ننگین این حاکمیت را درهمبپیچد و حاکمیتی برقرار شود که در آن همواره در اضطراب بهدست آوردن نان و مسکن نباشند.