کولبری یکی از شغلهای رایج مردم در مناطق مرزی کردستان است و بیش از ۴۰هزار نفر از مردم کردستان ناگزیر به این شغل رو آورده‌اند.
علت اصلی روی آوردن مردم مناطق مرزی کردستان به کولبری این است که در حال حاضر بیش از ۳۰درصد مردم بیکار هستند.
کولبرانی هستند که در ازای دریافت دستمزد از صاحبان سرمایه در سوز و سرمای زمستان یا گرمای طاقت‌فرسای تابستان ۲۴ساعته شبانه روز برای زنده ماندن و گذران یک زندگی فقیرانه کمرشان را به ثمن بخس اجاره می‌دهند.
این داستان زندگی روزمره بیشتر مردم مرز نشینان غربی کشور است تا لقمه نانی برای خانواده‌هایشان فراهم کنند. مردمی با کمرهای خمیده، پاهای ورم کرده و پردرد، دردی که همیشه همراهشان است.
در کنار تمام این درد و رنج‌ها، گلوله پاسداران حکومت غارت و چپاول هم سایه‌شان را تعقیب می‌کند تا قاچاقچیان واقعی به حضور نکبت‌بار خودشان ادامه بدهند.
واضح است که وضعیت اسفناک معیشتی و شرایط سخت کاری کولبران، آن روی سکه چپاولگریِ نجومی سران و مهره‌های نظام آخوندی، قاچاق نهادینه شده و رانت‌خواریست،که اتفاقاً توسط سپاه ضدخلقی و نیروی انتظامی صورت می‌گیرد و این دو نهاد ضدمردمی تا خرخره در آن درگیر هستند.
در یک ویدئو کلیپ که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شده است این مردم محروم و فقر زده از درد و رنج، فقر و محرومیت خود نگران هستند و وضعیت خود را این‌گونه بازگو می‌کنند.
یکی از آنها در مورد مشکلاتش می‌گوید: «برای زن و بچه‌مان می‌خواهیم یک لقمه نان پیدا کنیم... من احتیاج به‌عمل دارم می‌گویند ۱۵۰میلیون تومان بده پول ندارم که عمل کنم.
یکی دیگر از بیکاری در کرستان و این ناگزیر به کار کولبری است می‌گوید: «در کردستان هیچ کاری نیست، کارخانه نیست، پس چکارکنیم. بچه‌هایم درس خوانده‌اند اما اکنون شغل ندارند. هر بار که بار حمل می‌کنم ۴۰هزار تومان برایم می‌ماند»
دیگری از ناتوانی در حمل بار می‌گوید: «۱۰۰کیلو بار به من می‌دهند. نمی‌توانم بردارم و دیگر توانی ندارم. پنجاه هزار تومان به من می‌دهند و چه چیزی می‌توان با این پول خرید؟
به خدا بار سنگینی است و صاحب بار می‌گوید باید سه تا برداری و من هم نمی‌توانم دو تای سنگین بردارم من فقط یکی را می‌توانم ببرم».
کولبران در مناطق مرزی کردستان علاوه براین که در کمین نیروهای سرکوب رژیم می‌افتند و کشته یا زخمی می‌شوند، قربانی انفجار در میادین مین در این مناطق هم می‌شوند.
به گزارش سازمانهای مدافع حقوق‌بشر از آغاز سال جاری تا کنون بیش از ۷۰کولبر در کردستان بر اثر شلیک نیروهای نظامی رژیم جان خود را از دست داده و دهها تن دیگر نیز مجروح شده‌اند.
تنها در طی کمتر از دو ماه اول سال جاری میلادی دست‌کم ۳۲کولبر کشته و یا زخمی شده‌اند به این آمار بایستی دهها نفر دیگر را که سالانه با گرفتار شدن در میدانهای مین جان خودشان را از دست می‌دهند و یا فلج می‌شوند، اضافه کرد.
کینه وحشیانه پاسداران نسبت به کولبران و اموال آنها حتی به کشتار اسبها و قاطرهای آنان نیز سرایت کرده و طی سال گذشته حدود ۲۰۰رأس اسب را به طرز فجیعی تلف کردند.
آمار کشتار کولبران بر اساس آمار ثبت شده است اما واقعیت این است که اسامی بسیار دیگری از کولبران که توسط نیروی انتظامی و سپاه پاسداران ضدمردمی به‌قتل می‌رسند ثبت نمی‌شود.
حاکمیت آخوندی برای نمایش به‌اصطلاح اقتدار خود این ضعیف‌ترین مردم را هدف آماج تیر و کین قرار داده است و به خیال خام خود این راحت‌ترین و کم هزینه‌ترین راه برای سرکوب مردم است.
مردمی که در دور باطل فقر و فلاکت زندگی سخت خود گرفتار آمده‌اند و از سرناچاری حاضر به هرکاری هستند ولو این‌که به قیمت از دست دادن جان و یا به معلولیت دایم آنها منجر شود.
کشتار کولبران توسط مأموران جنایتکار انتظامی و سپاه پاسداران ضدخلقی به جرم قاچاق کالا در شرایطی است، که کولبری یکی از پیامدهای انهدام اقتصاد ایران توسط حاکمیت آخوندی است.
کار به جایی رسیده که در جنگ باندی احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور سابق رژیم به سرنخ اصلی قاچاق کالا توسط سپاه پاسداران و سایر نهادهای وابسته به بیت خامنه‌ای اشاره می‌کند و آنها را برادران قاچاقچی نامید و روحانی رئیس‌جمهور کنونی نیز آنها را دولتی بی‌تفنگ نامید.
سپاه سرکوب و غارتی که بر منابع کشور چنگ انداخته و اسکله‌های متعددی برای واردات و صادرات قاچاق کالا دایر کرده است به‌گونه‌یی که دولتهای وابسته به این حاکمیت نیز از پس آن بر نمی‌آیند.
