سخن روز
در شرایطی که رژیم در چنبرهٔ بحرانهای مختلف و در بنبست استراتژیک دست و پا میزند و سران سهقوه برای چارهجویی هر روز با هم جلسه میگذارند، خامنهای روز چهارشنبه ۲۱آذر ۹۷ به صحنه آمد و تلاش کرد رژیم را باثبات و قوی جلوه دهد، اما فشار واقعیتها در عینحال او را ناگزیر از اعترافهای مهمی کرد که جدیت هشدارهای پیدرپی مهرهها و رسانههای رژیم در روزهای اخیر را تأیید میکند.
وی با ابراز خشم نسبت به تحلیلهای کارشناسان خود رژیم که او آنها را برخی افراد «کجفهم و دلبسته به غرب» توصیف میکرد، گفت: «جمهوری اسلامی نیرومند و تواناست».
او در حالی که میگفت: «فقط ۲۰کشور جهان هستند که تورم بالای ۲۰درصد دارند و متأسفأنه کشور ما دست به گریبان یکی از بالاترین نرخهای تورم در دنیاست».
اما همزمان اعتصابها و تظاهرات خشمگینانه کارگران و اقشار به جان آمده را کشمکشهای خیابانی و ناشی از توطئهٔ دشمنان قلمداد نمود و در ادامه وحشت خود را از آینده برملا کرد و گفت: « توصیهٔ من به همهٔ جوانهایمان، به همهٔ مجموعههای گوناگون کشور، به همهٔ اصناف کشور، به همهٔ جریانهای سیاسی کشور این است که مراقب باشند به دشمن پهلو ندهند، مراقب باشند میدان را برای دشمن آماده نکنند؛ بیدار باشند. اگر ما غافل بشویم، ما به خواب برویم، همان دشمن ضعیف زهر خودش را خواهد ریخت».
خامنهای برای چه به صحنه آمده بود؟
خامنهای در این سخنرانی هم از تحریمها و تهدید خارجی و هم از تهدید داخلی صحبت کرد، بالاخره تهدید اصلی از نظر خامنهای کدام است؟
خامنهای به دودستگی و اختلاف و جنگ داخلی هم اشاره کرد، منظورش چه بود؟
علت ظاهرشدن خامنهای به بهانهٔ دیدار با گروهی از عوامل و وابستگان رژیم چه بود؟
حرف اصلی خامنهای در سخنرانی دیروز چه بود؟
علت به صحنه آمدن خامنهای برمیگردد به شرایط فوقالعاده بحرانی رژیمش؛ علائم و نشانههای این وضعیت از در و دیوار میبارد،
یکی از شاخصهای بحران، جلسهٔ تقریباً هر روزهٔ سران سهقوه با خودش است و این البته آن بخش است که علنی و اعلام میشود. روشن است که جلسات مهمتر دیگری هم نزد خود خامنهای تشکیل میشود که اساساً علنی اعلام نمیشود.
حرف اصلی خامنهای چه بود؟
در واقع حرف خامنهای دو چیز بود؛ یکی امیددرمانی برای درمان درد نیروهای در حال ریزش رژیم و مرهم گذاشتن بر زخمهای داخلی و دلگرمی دادن به عوامل رژیم که البته مؤثر نیست چون قبل از همه توی دل خود خامنهای خالی است.
دوم، ابراز وحشت و نگرانی و تأکید بر دشمن که بیش از ۲۰بار کلمهٔ دشمن و دشمنان را تکرار کرد و این که:
از دشمن نباید غافل بود!
دشمن بیدار است!
دشمن نقشه دارد!
و اینکه نباید فکر کنید اگر امسال گذشت و خبری نشد، خطر رفع شده؛ نه ممکن است این فریب باشد و نقشهٔ اصلی برای سال ۹۸ باشد!
و اگر بخواهیم همهٔ حرف خامنهای را در یک جمله خلاصه کنیم، اینکه خطر اعلامشده در سال ۹۷، در سال ۹۸ ممکن است بارز شود!
علت وحشت خامنهای از سال ۹۸
چرا خامنهای از سال ۹۸ نگران است؟ چون تمام ذخایرش در ۳ماهه پایانی سال جاری، از کالا تا ذخایر ارزی مصرف میشود و تازه آثار واقعی تحریم شروع به ظاهر شدن میکند.
منظور خامنهای از ضدامنیتی چیست؟
خامنهای در صحبت دیروزش از عاملی موسوم به «ضدامنیتی» ابراز وحشت کرد، اصطلاحی که تاکنون از خامنهای شنیده نشده بود و جدید مینمود!
البته این اصطلاح، چیز جدیدی نیست، در زمان شاه و پس از ظهور جنبش مسلحانه انقلابی و به صحنه آمدن مجاهدین و فداییها، رژیم که نمیخواست زندانیان مجاهد و فدایی را بهعنوان زندانی سیاسی بپذیرد، اینها را بهعنوان زندانیان ضدامنیتی معرفی میکرد و استدلالش هم این بود که مبارزه اینها سیاسی نیست و اینها برانداز هستند. بنابراین خامنهای هم به این ترتیب دارد به نیروی برانداز، نیرویی که درصدد سرنگونی رژیم است اشاره میکند، کمااینکه در کنار اصطلاح ضدامنیتی از مجاهدین اسم برد و به این ترتیب بهعلت اصلی وحشت و نگرانی خود اشاره کرد. در واقع در این سخنرانی هم با عبارات مشخصی به همان مثلث قیام که در ۱۹دیماه و پس از قیام دیماه گفته بود، اشاره کرد و گفت: «(هدف) دشمنان گوناگون(مجاهدین) و امثال اینها این است که بلکه بتوانند به کمک تحریم و به کمک کارهای ضدامنیتی و مانند اینها در (کشور) دودستگی و اختلاف و جنگ داخلی و مشکلات ایجاد کنند».
جنگ داخلی دیگر چیست؟
منظور خامنهای از جنگ داخلی را هم خودش در همین سخنرانی روشن کرد و به ۲پدیده اشاره کرد:
یکی همین خیزشهای اقشار مختلف
دیگری جنگ باندی و بحران درونی رژیم که تا مرز درگیری فیزیکی و حذف فیزیکی یکدیگر پیش رفتهاند.
طرح یک ابهام
ناظران، علت اصلی به صحنه آمدن خامنهای و صحبت دیروزش را شرایط بحرانی رژیم و شرایط انفجاری جامعه و نگرانی رژیم از این شرایط اعلام میکنند.
از سوی دیگر هم خامنهای و هم روحانی (گرچه در سخنانی نامنسجم، دوپهلو و متناقض) میگویند که شرایط خیلی خوب است و ما بحران ناشی از تحریم را پشت سر گذاشتیم و خامنهای هم میگفت که داریم تدارک برگزاری هر چه باشکوهتر جشن ۲۲بهمن را میبینیم.
حرفهایی که اساساً تناقضگویی است:
روحانی بعد از همهٔ امیددرمانیها میگوید شرایط سخت است.
خامنهای هم که در همین سخنرانی با وجود همهٔ فیگورها و رجزخوانیها، حرف اصلیاش وحشت از سال ۹۸ و هوشیار کردن نیروهایش نسبت به خطر سال آینده بود.
مثلاً آنجا که گفت: « توصیهٔ من به همه... این است که مراقب باشند... بیدار باشند. اگر ما غافل بشویم، ما به خواب برویم، همان دشمن ضعیف زهر خودش را خواهد ریخت؛ باید همه بیدار باشیم».
حسامالدین آشنا، مشاور نزدیک روحانی هم در توجیه بیعملی روحانی و وضعیت موجود گفته است: «ما بیشتر از تحول به ثبات نیاز داریم، شوکهایی که به کشور وارد شده، از شوک دیماه پارسال تا شوک ترامپ و شوک تحریم و شوک سوریه و مسأله سعودی، فکر میکنم رئیسجمهور را به این جمعبندی رسانده که بقا از ارتقاء و ثبات از تحول، مهمتر است».
یک کارشناس دیگر به نام فیاض زاهد هشدار میدهد: «اتفاقی در حال افتادن است؛ صدای به هم پیوستگی اعتراضات به گوش میرسد. اگر تصمیمات جدی در حوزه اقتصاد گرفته شود، عواقب بسیار سختی در انتظار خواهد بود».
حسین شریعتمداری هم روز پنجشنبه ۲۲آذر ۹۷ در سخنرانی در حوزه قم گفت: «در شرایط سخت و بحرانی قرار داریم».
و اینها همگی بخشی از چیزهایی است که خودشان میگویند.
خود خامنهای هم با اسم بردن از مجاهدین و نیروهای ضدامنیتی در واقع به همین عامل مقاومت سازمانیافته و نقش تعیینکننده و سمتدهند آن اشاره میکند.
برگشتن «خودآگاه جامعه» بر ضد رژیم!
یک وقتی خودآگاهی اجتماعی هنوز به بلوغ خود نرسیده بود و تنها مجاهدین بودند که حرف سرنگونی را میزدند اما اکنون خودآگاهی به بلوغ خود رسیده، شعار کارگران و کفن پوشیدن کارگران و کشاورزان همین را نشان میدهد. آنها میگویند دشمن ما همینجاست.
و در چنین شرایطی است که نقش تحریمها هم مهم و تعیینکننده میشود و تعادلقوا را به زیان رژیم و به نفع مردم و مقاومت تغییر میدهد و اینها همه هنگامی که در کنار یکدیگر قرار میگیرند، طبیعی است که چهارستون نظام بهلرزه در بیاید.
در شرایطی که رژیم در چنبرهٔ بحرانهای مختلف و در بنبست استراتژیک دست و پا میزند و سران سهقوه برای چارهجویی هر روز با هم جلسه میگذارند، خامنهای روز چهارشنبه ۲۱آذر ۹۷ به صحنه آمد و تلاش کرد رژیم را باثبات و قوی جلوه دهد، اما فشار واقعیتها در عینحال او را ناگزیر از اعترافهای مهمی کرد که جدیت هشدارهای پیدرپی مهرهها و رسانههای رژیم در روزهای اخیر را تأیید میکند.
وی با ابراز خشم نسبت به تحلیلهای کارشناسان خود رژیم که او آنها را برخی افراد «کجفهم و دلبسته به غرب» توصیف میکرد، گفت: «جمهوری اسلامی نیرومند و تواناست».
او در حالی که میگفت: «فقط ۲۰کشور جهان هستند که تورم بالای ۲۰درصد دارند و متأسفأنه کشور ما دست به گریبان یکی از بالاترین نرخهای تورم در دنیاست».
اما همزمان اعتصابها و تظاهرات خشمگینانه کارگران و اقشار به جان آمده را کشمکشهای خیابانی و ناشی از توطئهٔ دشمنان قلمداد نمود و در ادامه وحشت خود را از آینده برملا کرد و گفت: « توصیهٔ من به همهٔ جوانهایمان، به همهٔ مجموعههای گوناگون کشور، به همهٔ اصناف کشور، به همهٔ جریانهای سیاسی کشور این است که مراقب باشند به دشمن پهلو ندهند، مراقب باشند میدان را برای دشمن آماده نکنند؛ بیدار باشند. اگر ما غافل بشویم، ما به خواب برویم، همان دشمن ضعیف زهر خودش را خواهد ریخت».
خامنهای برای چه به صحنه آمده بود؟
خامنهای در این سخنرانی هم از تحریمها و تهدید خارجی و هم از تهدید داخلی صحبت کرد، بالاخره تهدید اصلی از نظر خامنهای کدام است؟
خامنهای به دودستگی و اختلاف و جنگ داخلی هم اشاره کرد، منظورش چه بود؟
علت ظاهرشدن خامنهای به بهانهٔ دیدار با گروهی از عوامل و وابستگان رژیم چه بود؟
حرف اصلی خامنهای در سخنرانی دیروز چه بود؟
علت به صحنه آمدن خامنهای برمیگردد به شرایط فوقالعاده بحرانی رژیمش؛ علائم و نشانههای این وضعیت از در و دیوار میبارد،
یکی از شاخصهای بحران، جلسهٔ تقریباً هر روزهٔ سران سهقوه با خودش است و این البته آن بخش است که علنی و اعلام میشود. روشن است که جلسات مهمتر دیگری هم نزد خود خامنهای تشکیل میشود که اساساً علنی اعلام نمیشود.
حرف اصلی خامنهای چه بود؟
در واقع حرف خامنهای دو چیز بود؛ یکی امیددرمانی برای درمان درد نیروهای در حال ریزش رژیم و مرهم گذاشتن بر زخمهای داخلی و دلگرمی دادن به عوامل رژیم که البته مؤثر نیست چون قبل از همه توی دل خود خامنهای خالی است.
دوم، ابراز وحشت و نگرانی و تأکید بر دشمن که بیش از ۲۰بار کلمهٔ دشمن و دشمنان را تکرار کرد و این که:
از دشمن نباید غافل بود!
دشمن بیدار است!
دشمن نقشه دارد!
و اینکه نباید فکر کنید اگر امسال گذشت و خبری نشد، خطر رفع شده؛ نه ممکن است این فریب باشد و نقشهٔ اصلی برای سال ۹۸ باشد!
و اگر بخواهیم همهٔ حرف خامنهای را در یک جمله خلاصه کنیم، اینکه خطر اعلامشده در سال ۹۷، در سال ۹۸ ممکن است بارز شود!
علت وحشت خامنهای از سال ۹۸
چرا خامنهای از سال ۹۸ نگران است؟ چون تمام ذخایرش در ۳ماهه پایانی سال جاری، از کالا تا ذخایر ارزی مصرف میشود و تازه آثار واقعی تحریم شروع به ظاهر شدن میکند.
منظور خامنهای از ضدامنیتی چیست؟
خامنهای در صحبت دیروزش از عاملی موسوم به «ضدامنیتی» ابراز وحشت کرد، اصطلاحی که تاکنون از خامنهای شنیده نشده بود و جدید مینمود!
البته این اصطلاح، چیز جدیدی نیست، در زمان شاه و پس از ظهور جنبش مسلحانه انقلابی و به صحنه آمدن مجاهدین و فداییها، رژیم که نمیخواست زندانیان مجاهد و فدایی را بهعنوان زندانی سیاسی بپذیرد، اینها را بهعنوان زندانیان ضدامنیتی معرفی میکرد و استدلالش هم این بود که مبارزه اینها سیاسی نیست و اینها برانداز هستند. بنابراین خامنهای هم به این ترتیب دارد به نیروی برانداز، نیرویی که درصدد سرنگونی رژیم است اشاره میکند، کمااینکه در کنار اصطلاح ضدامنیتی از مجاهدین اسم برد و به این ترتیب بهعلت اصلی وحشت و نگرانی خود اشاره کرد. در واقع در این سخنرانی هم با عبارات مشخصی به همان مثلث قیام که در ۱۹دیماه و پس از قیام دیماه گفته بود، اشاره کرد و گفت: «(هدف) دشمنان گوناگون(مجاهدین) و امثال اینها این است که بلکه بتوانند به کمک تحریم و به کمک کارهای ضدامنیتی و مانند اینها در (کشور) دودستگی و اختلاف و جنگ داخلی و مشکلات ایجاد کنند».
جنگ داخلی دیگر چیست؟
منظور خامنهای از جنگ داخلی را هم خودش در همین سخنرانی روشن کرد و به ۲پدیده اشاره کرد:
یکی همین خیزشهای اقشار مختلف
دیگری جنگ باندی و بحران درونی رژیم که تا مرز درگیری فیزیکی و حذف فیزیکی یکدیگر پیش رفتهاند.
طرح یک ابهام
ناظران، علت اصلی به صحنه آمدن خامنهای و صحبت دیروزش را شرایط بحرانی رژیم و شرایط انفجاری جامعه و نگرانی رژیم از این شرایط اعلام میکنند.
از سوی دیگر هم خامنهای و هم روحانی (گرچه در سخنانی نامنسجم، دوپهلو و متناقض) میگویند که شرایط خیلی خوب است و ما بحران ناشی از تحریم را پشت سر گذاشتیم و خامنهای هم میگفت که داریم تدارک برگزاری هر چه باشکوهتر جشن ۲۲بهمن را میبینیم.
حرفهایی که اساساً تناقضگویی است:
روحانی بعد از همهٔ امیددرمانیها میگوید شرایط سخت است.
خامنهای هم که در همین سخنرانی با وجود همهٔ فیگورها و رجزخوانیها، حرف اصلیاش وحشت از سال ۹۸ و هوشیار کردن نیروهایش نسبت به خطر سال آینده بود.
مثلاً آنجا که گفت: « توصیهٔ من به همه... این است که مراقب باشند... بیدار باشند. اگر ما غافل بشویم، ما به خواب برویم، همان دشمن ضعیف زهر خودش را خواهد ریخت؛ باید همه بیدار باشیم».
حسامالدین آشنا، مشاور نزدیک روحانی هم در توجیه بیعملی روحانی و وضعیت موجود گفته است: «ما بیشتر از تحول به ثبات نیاز داریم، شوکهایی که به کشور وارد شده، از شوک دیماه پارسال تا شوک ترامپ و شوک تحریم و شوک سوریه و مسأله سعودی، فکر میکنم رئیسجمهور را به این جمعبندی رسانده که بقا از ارتقاء و ثبات از تحول، مهمتر است».
یک کارشناس دیگر به نام فیاض زاهد هشدار میدهد: «اتفاقی در حال افتادن است؛ صدای به هم پیوستگی اعتراضات به گوش میرسد. اگر تصمیمات جدی در حوزه اقتصاد گرفته شود، عواقب بسیار سختی در انتظار خواهد بود».
حسین شریعتمداری هم روز پنجشنبه ۲۲آذر ۹۷ در سخنرانی در حوزه قم گفت: «در شرایط سخت و بحرانی قرار داریم».
و اینها همگی بخشی از چیزهایی است که خودشان میگویند.
خود خامنهای هم با اسم بردن از مجاهدین و نیروهای ضدامنیتی در واقع به همین عامل مقاومت سازمانیافته و نقش تعیینکننده و سمتدهند آن اشاره میکند.
برگشتن «خودآگاه جامعه» بر ضد رژیم!
یک وقتی خودآگاهی اجتماعی هنوز به بلوغ خود نرسیده بود و تنها مجاهدین بودند که حرف سرنگونی را میزدند اما اکنون خودآگاهی به بلوغ خود رسیده، شعار کارگران و کفن پوشیدن کارگران و کشاورزان همین را نشان میدهد. آنها میگویند دشمن ما همینجاست.
و در چنین شرایطی است که نقش تحریمها هم مهم و تعیینکننده میشود و تعادلقوا را به زیان رژیم و به نفع مردم و مقاومت تغییر میدهد و اینها همه هنگامی که در کنار یکدیگر قرار میگیرند، طبیعی است که چهارستون نظام بهلرزه در بیاید.