كمیته امداد امام» در ۱۴اسفند ۱۳۵۷، تأسیس شد. هدف از تأسیس این نهاد، پشتیبانی از محرومان و مستضعفان و خودکفا کردن آنهاست.
این کمیته در حالی که از سهم چشمگیری از بودجه سالانه دولت برخوردار است، خود نیز دستاندرکار فعالیت تجاری و مالی جداگانهای است و از این طریق نیز سود قابلتوجهی کسب میکند.
شرکتها و مؤسسات و هلدینگهایی که سرمایه این کمیته را تأمین میکنند در تمامی زمینههای اقتصادی از کشاورزی تا عمران و مسکن و صنایع غذایی و معدنی و مهمتر از همه املاک و مستغلات در حال کار هستند. علاوه بر اینها کمیته دارای ۱۲۰۰صندوق قرضالحسنه است.
پوشش ظاهری آن رسیدگی به محرومان است، اما گزارشهای متعدد از جمله مطالبی که رسانههای نظام درج کردهاند، تأیید میکند «کمیته امداد» بخشی از ماشین صدور تروریسم است.
در سایت این کمیته تأیید شده است که این کمیته دفاتری در عراق، لبنان، آذربایجان، سوریه، تاجیکستان، افغانستان و کومور دارد. طبق اعلام رسانههای دولتی: «بنا بر آمار رسمی، کمیته امداد در ۶کشور دنیا نمایندگی رسمی دارد و بهگفته رئیس پیشین این کمیته در ۳۰کشور دنیا هستههای مردمی تشکیل داده شده است. در مجموع ۳۴هزار و ۲۱۹نفر در کشورهای لبنان، سوریه، افغانستان، تاجیکستان، عراق و کومور تا پایان سال ۹۳ تحت پوشش کمیته امداد ایران بودهاند... کشور افغانستان با ۱۳هزار و ۲۰۰نفر بیشترین مددجو را در این کمیته دارد. عراق هم با ۱۲هزار و ۷۰۰نفر در رتبه بعدی قرار دارد».(سایت ۵۵ آنلاین، ۲۲آوریل ۲۰۱۵)
بخشی از این بهاصطلاح مددجویان همان کسانی هستند که پس از طی دورههای آموزشی، از جانب نیروی قدس به سوریه اعزام میشوند و برای دفاع از دیکتاتوری بشار اسد میجنگند.
درباره ماهیت فعالیتهای کمیته امداد در کشورهای منطقه که در خدمت صدور بنیادگرایی است، گزارشهای متعددی منتشر شده است. در ۸جولای ۲۰۱۶ وزارت دادگستری تاجیکستان از دادگاهی در این کشور خواست که فعالیت دفتر "کمیته امداد" در این کشور را متوقف کند.
یک گزارش بهدست آمده از منابع درونی حاکمیت تأیید میکند که کمیته امداد ماهانه مبالغی به خانوادههای بیش از ۵هزار تن از عوامل دیکتاتوری سوریه که در سالهای اخیر کشته شدهاند، پول میپردازد.
روشن است که تمام اندوختهها و سود حاصل از شرکتها و مؤسسات تحت پوشش این کمیته بهجای تأمین مایحتاج نیازمندان داخلی خرج عوامل و مزدوران نظام در خارج میشود و با اسم امدادرسانی به مستضعفان در