بیشمار یاوه و کدهای استعماری و ارتجاعی یا هزارباره تکرار واژه های نشخواری رژیم و حامیان نه اما تنها از زبان مزدوران نشاندار وطنی بلکه از مدیای احزاب خانگی! گروه های تک نفری! و تشکلهای بی شمایل نیز چنان تراوید که ایکاش همه پرمدعیان محض رعایت ظاهر امر هم که شده با زبانی متفاوت با زوزه و زنجموره های آخوندی به صدا می‌آمدند و این را گرچه البته کسی تأیید آنها نسبت به جایگاه والای ارزشی مجاهدین در تاریخ مبارزات ایران، انسجام پولادین تشکیلات آنان پس از سی و هشت سال عبور از انواع گردنه های مرگبار و نقش آنان در انگیزش هسته های مقاومت داخل و زندانیان سیاسی ارزیابی نمیکرد ـ مشک خود بوید نه با گویش عطاران دکاندار ـ اما لااقل مردم محروم و دردمند ایران، هر آزاده زن و مرد شریف هموطن و هر انسان غیرسیاسی نیز ـ که انسان ذاتاً موجود سیاسی ست ـ صد باره به اینان به طعنه نمی‌گفتند: مدعیان پرگوی بی‌عمل تا چند با خیال خام، مردم فریبی و یاوه، یاوه نشخوار واژه های آخوندی که مجاهدین التقاطی اند، مذهبی و ضد زن با سابقه ی تروریستی و جنگ طلب، پایگاه داخلی هم ندارند ـ لابد آمارگیری هم توسط افراد و دسته های یاد شده مستقیماً در ایران انجام شده ؟!! ـ و تازه بعد از اینهمه همنوایی در انتقاد، رد و تقبیح ”جشن کوچک “مجاهدین و با همه لغت های جدید ساختگی !! توسط آدمهای ”جلبی“ باز هم کار سرانجام به قهر و قطع بده بستانهای سیاسی؟! در جامهای جهان نمای جوراجور انجامید ....
حالا که با اینهمه حرفها و یاوه ها اما جشن کوچک؟! مجاهدین به هر حال به عنوان یگانه آلترناتیو حاضر و فعال، توان تشکیلاتی و قدرت غول آسای سازماندهی آنان را نیز در معرض تماشای جهانیان و مردم ایران قرار داده است، خوشا روزی که نیروی رها شده ی خلق رنجدیده نیز برای سرنگونی تمام عیار جلادان بنیادگرای اسلامی و برپایی جامعه ای عاری از بی عدالتی، ستم و امتیاز مذهبی به یاری هسته های مقاومت بشتابد و در این راستا قیام کند و آن روز هم البته نه دور که پیش روست.
