بسیاری از کارشناسان برنامۀ او را برای آیندۀ فرانسه خطرناک می‌دانند. یکی از پایه‌های اصلیِ آن، موضوع «ارجحیت ملی» است. این اصطلاح نخستین بار در سال ۱۹۸۵ به کار رفت و از آن زمان تاکنون به محور برنامه‌ریزی‌های راست افراطی برای فرانسه تبدیل شده است. اصطلاح «ارجحیت ملی» اصطلاحی کشدار است. به همین سبب، رهبرانِ راست افراطی هر زمان آن را متناسب با اوضاع و احوال سیاسی کشور تعریف و تفسیر می‌کنند.
کارشناسان با توجه به پیشینۀ بیگانه‌هراسی و نژادپرستی این جریانِ سیاسی معتقدند که با کاربستِ اصل «ارجحیت ملی» نه تنها خارجیان بلکه فرانسوی‌های غیراروپایی‌تبار از حقوق شهروندیِ یکسان و برابر با فرانسوی‌تبارها محروم خواهند بود. یک نمونه از کاربستِ این اصل را در سال ۱۹۹۸ خانم کاترین مِگره، شهردار راست افراطی شهر ویتروُل، به نمایش گذاشت. در آن سال شهرداری ویتروُل تصمیم گرفت به کودکانِ فرانسوی که از پدر و مادری اروپایی زاده شده‌اند، ۵۰۰۰ فرانک پاداش بدهد. سه ماه بعد دادگاه مارسِی آن تصمیم را غیرقانونی تشخیص داد و شهردار را به جرم «تبعیض» و «تحریک به تبعیض» محکوم کرد.
درواقع، اصل «ارجحیت ملی» در برنامۀ کاندیدای راست افراطی چیزی نیست جز «برترشمردن فرانسوی‌تبارها» یا، در بهترین حالت، «اروپایی‌تبار‌ها». اگرچه امروز مَرین لوُپِن و نزدیکان او در پاسخ به پرسش‌هایِ خبرنگاران دربارۀ این اصل گهگاه مدعی می‌شوند که «ارجحیت ملی» همۀ فرانسوی‌ها را جدا از تبار و تعلقِ قومی آنان در برمی‌گیرد، اما بسیاری از کارشناسان معتقدند که این تفسیر جدید از اصل «ارجحیت ملی» به منظور جلب آرای فرانسویان خارجی‌تبار انجام می‌گیرد و ایدئولوژی «اجتماع ملی» در بیشتر زمینه‌ها به ویژه در زمینۀ «برتر شمردن فرانسوی‌تبارها» ادامۀ ایدئولوژی «جبهۀ ملی» است.
اجتماع ملی یا «گردهم‌آیی ملی» تا سال ۲۰۱۸ «جبهۀ ملی» نام داشت. این حزب در سال ۱۹۷۲ تأسیس شد و رهبری آن را تا سال ۲۰۱۸ ژان مَری لوُپِن، پدر مرین لوُپِن، به عهده داشت. تشکیلاتِ «جبهۀ ملی»، درواقع، ویترینِ انتخاباتیِ جریانی نوفاشیستی به نام «نظم جدید» بود. خود این جریان دنبالۀ جریان نوفاشیستی و یهودستیزِ دیگری به نام «ملتِ جوان» بود که چند سالی پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته بود و نماد آن «صلیب سِلتی» بود. این نماد سپس به نماد جریان‌های یهودستیز در کشورهای دیگر اروپایی از جمله ایتالیا تبدیل شد.
یهودستیزیِ ژان مری لوُپِن، پدر مرین لوُپِن و رهبر پیشین جبهۀ ملی، بر کسی پوشیده نیست. او تاکنون بارها در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایش یهودیان را به صرف یهودی بودن تحقیر و حتی تهدید کرده و به همین سبب چندین بار به جرم خوار داشتن و هراسانیدنِ یهودیان دادگاهی و محکوم شده است. گردانندگانِ حزب «اجتماع ملی» از جمله رهبر آن مدعی‌اند که این حزب از ایدئولوژیِ ژان مری لوُپِن، پدر مرین لوُپِن، فاصله گرفته و دوران او را پشت سر گذاشته است. با این حال، بسیاری از کارشناسان معتقدند که یهودستیزی در میان مبارزان و گردانندگان این جریان ریشه دارتر از آن است که با تغییر رهبریِ آن از میان برود.
چند سال پیش مرین لوُپِن در مصاحبه‌ای با یک روزنامۀ آمریکایی گفت: من نه تنها یهودستیز نیستم، بلکه به هموطنان یهودی‌ام توضیح داده ام جنبشی که بیشترین توانایی را در محافظت از آنان دارد، «جبهه ملی» است. امروز بزرگ‌ترین خطر، رشد یهودستیزی در حومه‌های شهرهای فرانسه است که بنیادگرایانِ مسلمان آن را دامن می‌زنند.
اما شخصیت‌هایِ برجستۀ یهودی در فرانسه مانند «سِرژ کلارسْفِلد» و همسرش «به‌آته کلارسْفِلد» اعلام کرده‌اند که در پس شعار «ارجحیت ملیِ» مرین لوُپِن افکار نژادپرستانه نهفته است و در صورت انتخاب او به ریاست جمهوری شاهد گسترش نژادپرستی و یهودستیزی خواهیم بود. سرژ کلارسْفِلد یکی از جان به در بردگانِ هولوکاست است و به سبب کوشش‌های خستگی‌ناپذیرش در به دام انداختن نازی‌ها «شکارچی نازی» لقب گرفته است. او، همسرش به‌آته و پسرش آرنوُ زندگانی‌شان را وقف تعقیب و محاکمۀ نازی‌ها کرده‌اند.
به گفتۀ آنان، حزب «اجتماع ملی» مرین لوُپِن ادامۀ «جبهۀ ملی» پدر اوست که بنیان‌گذارانش همدستان مارشال پِتن و اعضای ارتش سرّی فرانسه بودند. چگونه می‌توان این وابستگی را نادیده گرفت؟ مرین لوُپِن سال‌ها پرچم «جبهۀ ملی» را به دوش می‌کشید که ۷۷ درصد کادرهای آن به نژادپرستی و یهودستیزیِ خویش می‌بالیدند.
