روز شنبه ۲۴خرداد مراسم تشییع هنرمندی بود که صدایش صدای شورش زنان ایرانی و بخشی از وجدان غنی، لطیف و تسلیم‌ناپذیر جامعه ایران شد
واشنگتن پست: «خواننده ایرانی که تبدیل به سمبل شورش شد، در ۷۱سالگی درگذشت».
شوک سیاسی همبستگی گسترده با هنرمند محبوب مقاومت در داخل و خارج ایران، زمین سیاسی و فرهنگی نظام زن‌ستیز را لرزاند.
فریدون ژورک: «راهگشا بود به‌نظر من برای کسانی که حتی اگر ذره‌یی از آزادیخواهی و انسانیت رو درک کرده باشند به‌خصوص برای جامعه هنری».
اکنون این مرجان است که با خاطره و یادبودش هم در جنگ با استبداد، موجب روشنگری و برانگیختگی مردمی و اجتماعی است.
قسمتی از ترانهٔ امیر آرام در مراسم وداع با مرجان: «عشق تو پاینده باد، ماه تو تابنده باد، چرخ ترا بنده باد، از چه رمیدی بگو
شور خرابات ما، نور مناجات ما، پرده حاجات ما، هم‌چو دریدی بگو».
اکنون این شور و شکیبایی او در پیمودن مسیری ست که حتی در نبودش هم گل می‌دهد و همبستگی می‌آفریند؛ مسیری سبز، میان دل و دشت که در آن عشق مهم است و گذشت.
از سخنان فریدون ژورک در مراسم وداع با مرجان:
زندگی کوچه سبزی‌ست میان دل و دشت
که در آن عشق مهم است و گذشت
زندگی مزرعه خوبیهاست
زندگی راه رسیدن به خداست
این شعری بود که همیشه مرجان می‌خوند...
