محمد ریاضت، مهدی فراحی شاندیز، امیرعلی مرادی و محمد آشتیانی عراقی شماری از زندانیان سیاسی ندامتگاه کرج (زندان مرکزی کرج) با نوشتن بیانیه‌ای از درون زندان، انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی را تحریم کردند.
در بیانیه این زندانیان آمده است:
«عقیده ما همچون تمامی سنوات گذشته تحریم انتخابات و شرکت نکردن در این سیاه بازی سردمداران جمهوری اسلامی است. بی تردید اگر امروز ما ملت با صندوق قهر کردیم پیامی محکم با انعکاس و صدایی رسا در دنیا طنین انداز کردیم که آی خلایق ما مردم ایران دیگر جمهوری اسلامی و رهبرش را نمیخواهیم، ما دیگر نه اصلاح طلب را می پسندیم نه اصول گرا را»
گلرخ ابراهیمی ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین هم با نوشتن نامه‌ای اعلام کرد که «در نمایش اهانت‌آمیز حکومتی که دستان زمامدارانش به خون فرزادها، زانیارها، لقمان‌ها و رامین‌هایمان آلوده است شرکت نمی‌کند.»
در قسمتی از نامه گلرخ ابراهیمی ایرایی آمده است:
«هزار و پانصد کشته و هزاران بازداشتی و زخمی و بسیاری که محروم از حقوق شهروندی شده‌اند، ماحصل اعتراضات اخیر است. اگر قدرت سازماندهی داشتیم و ابزارهای مورد نیاز را فراهم کرده بودیم، از خشم و اعتراض دستاوردی داشتیم. برای مدیریت اعتراضات باید فضایی ایجاد شود تا تحرکات مردمی سازماندهی شود و هزینه‌های تحمیلی مالی و جانی به فرصتی برای در هم شکستن تخت استبداد تبدیل شود.»
گلرخ ابراهیمی ایرایی در قسمت دیگری از نامه خود با اشاره به بحث انتخابت می‌نویسد:
«این رنج تا زمانی خواهد بود که باور کنیم که حق‌مان این نیست هر بار از میان غربال‌هایشان افرادی را انتخاب کنیم. انتخابات آن است که حضور احزاب و گروه‌های مختلف آزاد باشد؛ احزابی با تشکیلات مشخص و منسجم. دارای بیوگرافی و مرام‌نامه و برآمده از تفکرات گوناگون. انتخابات در نظام‌های تک‌حزبی که تحت لوای یک شخص اداره می‌شوند، بی‌معناست و نمایش آن اهانت به شعور جمعی است. اکنون نه‌تنها در نمایش اهانت‌آمیز حکومتی که دستان زمامدارانش به خون فرزادها، زانیارها، لقمان‌ها و رامین‌هایمان آلوده است، شرکت نمی‌کنیم. نه‌تنها ملعبه دست حکومتیان و ملیجک‌های درباری‌شان نمی‌شویم، نه‌تنها فریب اپوزیسیون‌سازی درون حکومتی‌شان را نمی‌خوریم، بلکه مراقب فرصت‌طلبان در پوشش و با ادبیاتی متفاوت از آن سوی مرزها نیز هستیم؛ و از مسیر مبارزه و آزادی‌خواهی منحرف نخواهیم شد.»
سهیل عربی، زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ هم با نوشتن بیانیه‌ای اعلام کرده که جمهوری اسلامی را به رسمیت نمی‌شناسد و « واکنش به برگزاری انتخابات بعد از جنایت‌های اخیر رژیم در زمین و آسمان، باید فراتر از تحریم باشد.»
در بخشی از بیانیه سهیل عربی آمده است:
«صندوق انتخابات رژیم جور و جهل، صندوق انتخابات متقلبان جنایتکار، هرگز عرصه نبرد ما نبوده و نخواهد بود.»
سهیل عربی در بیانیه خود نوشته که «دوران مدارا و بخشش به پایان رسیده است» و «نگران فردای پس از جمهوری اسلامی نیست» بنابراین از هیچ تلاشی برای سرنگونی جمهوری اسلامی دریغ نخواهد کرد و اجازه برگزاری انتخابات را به آنها نخواهد داد.
پیش از این ۱۶۴ فعال سیاسی و مدنی خارج از ایران هفته گذشته با امضای بیانیه‌ای با عنوان «اسفند بدون رأی» تحریم انتخابات را فرصت مناسبی برای تداوم اعتراضات و ایجاد «یک جنبش اجتماعی توانمند و فراگیر» دانستند. نرگس محمدی، زندانی سیاسی در ایران نیز «به حرمت خون کشته شدگان» اعتراضات اخیر ایران خواهان تحریم انتخابات شده بود. ابوالفضل قدیانی هم نوشته بود «برخلاف آنچه که برخی می‌گویند تحریم انتخابات انفعال نیست، شرکت در انتخابات مجلسی نمایشی-فرمایشی که چنین عقیم و افلیج شده انفعال کامل است.» شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل طی یادداشتی تأکید کرده «تنها راه رسیدن به دموکراسی، تغییر ساختار سیاسی و عبور از قانون اساسی فعلی» است. او در گفت‌و‌گو با «زمانه» گفت که این تغییر ساختار سیاسی در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی امکانپذیر نیست.
انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی دوم اسفندماه سال جاری برگزار خواهد شد. بر مبنای آخرین نظرسنجی زمانه اکثریت مطلق پاسخ‌دهندگان به تحریم فعال انتخابات گرایش دارند و برای ترکیب آینده مجلس، حتی در صورت کنترل تندروها بر آن، اهمیتی قائل نیستند. مقایسه این نظرسنجی با نظرسنجی‌های پیشین از افزایش شمار تحریم‌کنندگان فعال انتخابات حکایت دارد.
