۱۳۹۸ اسفند ۶, سه‌شنبه

گدایان کاخ نشین* خمینی ملعون

گدایان کاخ نشین*






















  پدیدۀ «گدایان کاخ نشین»، تا پیش از پدیدآمدن حکومت آخوندجماعت، در دنیا بی سابقه بود. این پدیده با این حکومت به دنیا آمد و بی تردید، با سرنگونی این حکومت نیز از صفحۀ روزگار محو خواهدشد.

در «پرتال رسمی» خمینی از خانه یی که او بعد از انقلاب ۵۷ در جماران در آن زندگی می کرد، به عنوان «منزل اجاره یی» یاد می شود:
«منزل اجاره یی امام یک ساختمان آجری ساده با حیاطی به مساحت تقریبی چهل متر مربّع است. اتاق پذیرایی امام با یک کاناپه و طاقچه یی ساده، به اتاقی متّصل است که مجموعۀ محل زندگی و ملاقاتهای امام را تشکیل می داد». عکس «خانۀ اجاره یی» خمینی:


البته «مدّعیان» روایتهای دیگری از خانۀ اجاره یی خمینی در جماران بازگو می کنند. از جمله:

مهدی خزعلی: «دانشجویی که کار تحقیقی دربارۀ زندگی امام می‌کند، به من گفته خانۀ‌ دو اتاق خوابۀ‌ جماران برای ملاقات‌ها بوده و خود امام در باغ چند هزار متری پشت خانه، که متعلّق به آقای خسروشاهی بوده و از او گرفته و نهایتاً خریداری شده، زندگی می‌کرد» («شبکۀ خیر»، ایران فردا،۷فروردین۹۸).

***

   بعد از مرگ خمینی، میراث به جامانده از او، از این قرار بود:
روز ۲۴ خرداد۱۳۶۸ (ده روز پس از مرگ خمینی)، احمد خمینی در نامه یی خطاب به رئیس «دیوان عالی کشور» رژیم، خواستار رسیدگی به اموال شخصی خمینی شد و به ضمیمه، صورت دارایی خمینی به خط خود او را نیز فرستاد به این شرح: «بسمه تعالی، نام: روح الله، نام خانوادگی: مصطفوی معروف به خمینی، شمارۀ شناسنامه: ۲۷۴۴، محلّ صدور: خمین، سِمَت: روحانی.

 دارایی غیرمنقول با ذکر مشخّصات:
۱ ـ یک منزل مشتمل بر بیرونی و اندرونی در قم، محلۀ "باغ قلعه" که معروف است.

۲ـ قطعه زمینی است ارث پدری که حسب اطّلاع حضرت آقای پسندیده (=برادر خمینی) مُشاع است بین اینجانب و معظّم له و ورثۀ مرحوم اخوی، آقای هندی، که اجارۀ سهمیۀ اینجانب از قرار اطّلاع آقای اخوی سالی ۴۰۰۰ ریال است که داده نمی شود.

  دارایی منقول اَعَم از نقدی، موجودی یا سپردۀ بانکی، سهام و اموال غیر منقول دیگر با ذکر قیمت تقریبی:

 ۱ـ وجه مختصری است که در تهران نذورات و هدایای شخصی است؛

۲ ـ اثاث منزل ندارم. مختصر اثاثی است در قم و تهران، مِلک همسرم می باشد. دو قطعه قالی در منزل است، داده اند که اگر خواستم بابت خُمس حساب کنم و مال اینجانت و وَرَثه نیست، باید به سادات فقیر بدهند. چند جلد کتاب، بقیّه کتبی است که در زمان شاه مخلوغ به غارت رفت و نمی دانم چقدر است و چند جلد کتاب که در مدتی که در تهران هستم از طرف مؤلّفین هدیه شده است که قیمت تقریبی آنها را نمی دانم ولی قدر قابلی نیست. اثاثی که در منزل مسکونی فعلی در تهران است، مِلک صاحبان منزل است، احمد اطّلاع دارد؛

۳ ـ کلّیۀ وجوهی که در بانکها یا در منزل یا نزد اشخاصی است که آقای پسندیده مطّلع هستند، به استثنای وجه مختصری که اشاره شد، وجوه شرعیه می باشد و مِلک اینجانب نیست و ورثۀ اینجانب در آنها حقی ندارند و تکلیف آنها را به حسب وضعیّت تعیین نموده ام. ۲۴ دیماه ۵۹، ۷ربیع الاوّل ۱۴۰۱، روح الله الموسوی الخمینی» («شورا»، ماهنامۀ شورای ملی مقاومت ایران، شمارۀ ۴۸، خرداد و تیر ۱3۶۸، صفحۀ ۱۹۵).