سخن روز
مردم تربت‌جام روز ۲۶دی، به‌پا خاستند و با فریادهای «مرگ بر خامنه‌ای» به‌فرمانداری رژیم در این شهر حمله و آن را تسخیر کردند. جوانان خیابان‌ها را بستند و ضمن شعار علیه تمامیت حاکمیت غارتگر آخوندی، با نیروهای گارد سرکوبگر خامنه‌ای درگیر شدند.
جرقهٔ این خیزش، غارت گاز مردم و رها کردن آنها در سرمای استخوان‌سوز منفی ۲۰درجه است. کارشناسان هواشناسی هشدار داده بودند که «از۲۰دی هوای بسیار سرد و استخوان سوز سیبری سبب یخبندان شدید» در ایران خواهد شد (شهرآرانیوز-۱۸دی) و کارگزاران رژیم هم به‌خوبی از فاجعهٔ پیش رو آگاهی داشتند. اما نه‌تنها هیچ کاری نکردند، بلکه به‌اصطلاح «مدیریت بحران» رژیم از «افت فشار گاز» در «استانهای خراسان جنوبی، خراسان شمالی، خراسان رضوی، گلستان و مازندران» خبر داد و کوشکی، رئیس مرکز راهبری شرکت گاز رژیم، هم، «افت فشار در سرشاخه‌ها» و «قطع گاز در برخی شهرها» را مورد تأیید قرار داد (تجارت نیوز-۲۵دی).
در بسیاری از شهرها دولت رئیسی گاز خانه‌ها را قطع کرد و تنها در تربت‌جام اعلام شد که گاز خانگی ۱۷هزار مشترک قطع شده است. اگر هر مشترک را یک خانه و در هر خانه یک خانواده به‌طور متوسط ۴نفره حساب کنیم، یعنی حتی با عدد کوچک‌نمایی شدهٔ رژیم هم، حدود ۶۸هزار نفر در موج سرمای منفی ۲۰درجه آمده از سیبری، بدون هیچگونه گرمایشی رها شدند.
در شبکه‌های اجتماعی تصاویر دردناکی از مردمی منتشر شده که در شهرهای مختلف در صف‌های طولانی نفت و بنزین و گاز ایستاده‌اند، اما سوختی نیست که دریافت کنند. اوجی وزیر نفت رئیسی هم با وقاحت گفت خبری از گاز و سوخت نیست و در خانه «مردم لباس گرم بپوشند» (۲۱دی).
مافیای بیت خامنه‌ای هم که در کمین این فرصتهاست به‌سرعت دست به‌کار شد تا قیمت بخاری و وسایل گرمایشی را ۱۲برابر کند و مردم فقرزدهٔ ایران را بین مرگ در سرمای منفی ۲۰درجه و از دست دادن آخرین بازمانده‌ها و سرمایه‌های زندگی، مخیر کند. کلیپ پیرمرد تربت جامی که می‌گوید گاز را بازار سیاه کرده‌اند و هر کپسول گاز را ۲۰۰هزار تومان می‌فروشند، گوشه‌یی از عملکرد این مافیا را نشان می‌دهد.
اکنون وقتی همین مردم برای پایه‌ای‌ترین حق، یعنی زندگی و زنده ماندن در برابر طبیعت به‌پا خاستند، پاسخ خامنه‌ای و گزمه‌هایش گاز اشک‌آور بود و گلوله‌های زجرآور ساچمه‌یی که البته با مقاومت جوانان تربت‌جام روبه‌رو شد و بی‌درنگ شعارها شخص خامنه‌ای را نشانه رفت.
خیزش مردم تربت‌جام را می‌توان نمودی از وضعیت کنونی جامعهٔ ایران دانست. در شرایطی که سران و کارگزاران رژیم از جمله خود خامنه‌ای تلاش می‌کنند در تبلیغات خود وانمود کنند که «دشمن موفق نشد... و محاسبه‌ای که روی نظام کرده بود، محاسبهٔ درستی نبود» (خامنه‌ای- ۲۲دی)؛ و «تلاش‌های دشمنان علیه جمهوری اسلامی شکست خورد» (رئیسی-۶دی۱۴۰۱)؛ خیزش مردم تربت‌جام جامعه‌یی را به‌تصویر کشید که در مرحله انفجار است و نمودی بود از این‌که خامنه‌ای و رژیمش از قیام و سرنگونی در امان نیستند. در این شرایط عینی و در حالی که ذهنیت بالفعل جامعه، هم‌چنان‌که تربت‌جام نشان داد، با شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و با کانون‌های شورشی و مقاومت سازمان‌یافته پیوند خورده، هر عاملی پتانسیل انقلاب و ریشه‌کن کردن رژیم جلادان را دربر دارد. همان وضعیتی که کارشناسان رژیم هم به‌روشنی نسبت به‌آن ابراز وحشت می‌کنند که «در ماه‌های آینده، هم با اعتراضات سیاسی و اجتماعی جدید و هم، با درهم‌ریزیهای شدید اقتصادی روبه‌رو هستیم» (محسن رنانی-سایت انتخاب-۲۵دی۱۴۰۱).
