دو ـــ مبارزه ی همراه با مجاهدین، ضد هیولای آدم‌خواری به اسم جمهوری اسلامی، کار آسانی نیست و کار هرکسی هم نیست. اما اگر کسی از روی تفکر و تحقیق و تجربه، این راه را برگزیند و در اتخاذ تصمیمش جز آگاهی و اراده‌ی خودش هیچ‌کس و هیچ جیزی نقش نداشته باشد، لحظه لحظه این همراهی و مبارزه سرشار از شیرینی و افتخار می شود.
سه ـــ من برای پیکار با جمهوری اسلامی، پیش از پیوستن به این مقاومت سال‌ها با زنده یاد دکتر شاپور بختیار بودم. نزدیک به بیست و نه سال پیش، ضمن حفظ احترامم به بختیار و به نیکی یاد کردن از او، بنا به عللی نتوانستم ادامه دهم. به مبارزه فردی اعتقاد نداشتم و به همین دلیل می خواستم برای تحقق هدفم که سرنگونی حاکمیت آخوندی بود با کسانی همراه شوم که یا هم‌اندیشه بامن باشند یا هدف و راه و شیوه ی مورد نظرم را بطور حداکثری در هدف، راه و شیوه کار آنها ببینم!
چهار ـــ بر این پایه پس از حدود دوسال مطالعه روی برنامه و کار گروه‌های مختلف اپوزیسیون از جمهوری خواه تا مشروطه خواه، از کمونیست تا خدا پرست ووو، در حد توان و امکانم، سرانجام خودم، آگاهانه و با اراده ی صد درصد خودم، به شورای ملی مقاومت پیوستم و نیروی محوری آن را که مجاهدین خلق ایران هستند، صادق ترین نیروی حاضر در صحنه ی پیکار برای سرنگونی جمهوری اسلامی شناختم. این نیروی معتقد و متکی به ایدئولوژی اسلامی (با تفسیر و تعبیر و تبیینی که از اسلام ارائه می کنند) را یکی از جدی ترین و بهتر است بگویم جدی ترین نیروی مؤثر در پیکار با جمهوری اسلامی دیدم که هم در تئوری و هم در عمل خواستار یک "جمهوری دموکراتیک" برای آینده ایران و پس از سرنگونی حاکمیت کنونی است!
پنج ـــ برای من جمهوری با صفت دموکراتیک ویژگی هایی دارد که آنها را در اساسنامه، برنامه و طرح های شورا، طرح جبهه ی همبستگی ملی و برنامه ی ده ماده ای پیشنهادی خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت برای دوران گذار از جمهوری اسلامی، متبلور شده یافته‌ام! با توجه به این برنامه ها، من "جمهوری دموکراتیک" را در شش ویژگی و بطور خلاصه برای خودم به این صورت تنظیم و تبیین کرده ام:
۱ ـــ مبتنی بر اراده و تصمیم همه‌ی شهروندان کشور است.
این اراده و تصمیم در همه ی انتخاب ها و رفراندم های پیش بینی شده در قانون اساسی اِعمال می شود! با این توضیح که شرط حد اقل و حد اکثر سن شهروند تصمیم گیرنده، در قانون اساسی کشور مشخص می شود. برای مثال: "شهروندان با داشتن شانزده سال تمام می توانند برای انتخاب رئیس جمهوری، رای بدهند"!
۲ ـــ همه ی شهروندان جامعه با تصریح قانون، حقوق شهروندی مدنی و سیاسی برابر دارند. براین پایه، میان شهروندان هیچ‌گونه تبعیض و تمایزجنسی،دینی،ایدئولوژیک،قومی، فرهنگی و جغرافیایی نیست!
۳ ـــ کلیه مقام ها و مسؤلیت هایی که در چارچوب حوزه ی حاکمیتی تعریف می شوند(دارندگان جایگاه های اصلی تصمیم گیری در بخش اجرایی، قانون‌گزاری و داوری(قضایی) انتخابی هستند. و هر شهروند علی‌الاصول می تواند به داوطلبان احراز این مقام ها رای بدهد و یا خود داوطلب آحراز آنها شود! مدت ماندن در این مقام ها، محدودیت زمانی دارند. برای مثال: "مدت ریاست جمهوری چهار سال و حد اکثر دو دوره چهارساله"! به این ترتیب هیچ شهروندی نه دارای مقام و مسؤلیت تمام عمر است و نه مقامی به صورت موروثی به کسی می رسد!
۴ ـــ در یک جمهوری دموکراتیک، همه ی آزادی‌ها و حقوق انسانی مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر، با پشتوانه‌ی قانونی و تصریح در قانون اساسی، لحاظ و مراعات می شود!
۵ ـــ از آنجا که منشاء قانون و حاکمیت در جامعه، مردم هستند، کلیه قوانین برای اعمال این حاکمیت، خاستگاه مردمی و زمینی دارد و با اراده اکثریت، تصویب و اجرا می شوند!
۶ ـــ در یک جمهوری دموکراتیک، اراده و رای اکثریت نمی تواند ناقض همه یا بخشی از حقوق برابر و قانونی شهروندی باشد!
باری، امروز و در بیست و هفتمین سال همدلی و همراهی‌ام با مجاهدین و مقاومت، بر پیمانی که برای این همدلی و همراهی، پیش از هرکس با خودم بسته ام استوارم.
برای انتخابم به خودم افتخار می کنم و می‌بالم. انتخابم را برای خودم همچنین یک پیروزی شخصی نیز محسوب می کنم.
من تحصیل دانشگاهی ام برا دوره‌ی دکتری را نیمه تمام رها کردم. علت‌هایش یکسره خصوصی بوده اند. اما بی‌اغراق می گویم که در دانشکده‌ی این مقاومت بیش از یک دکتر متخصص در علوم سیاسی و تاریخ، دانش و معرفت گرفته ام.
بزرگ ترین دستاورد برای من، در این راه روشن این بوده است که از فراز و نشیب‌ها نهراسم، پیروزی‌ها را نردبان فراتر رفتن کنم و شکست‌ها را چراغ برای پیش گیری از اشتباه و خطا.
در بیست و هفت سالگی اینهمه همدلی و همراهی با مقاومت سرفراز ایران. به خودم صمیمانه تبریک می گویم و آرزویم این است که تا آخر در این کاروان شرف و مردمی بمانم!
