مجاهد خلق بابک خلیلی متولد ۱۳۳۵ در ماسال گیلان، پس از ۳۲ سال مجاهدت درصفوف مجاهدین و ارتش آزادیبخش ملی روز دوشنبه ۱۸ فروردین براثر سکته وسیع قلبی و مؤثر واقع نشدن آنژیوگرافی و معالجات پزشکان در بیمارستان آلبانی درگذشت.
بابک که از سال ۱۳۵۲ وارد ارتش شده بود، در شمار پرسنل مردمی ارتش با شروع تظاهرات ضدسلطنتی صفوف ارتش شاه را ترک کرد و با تظاهرات مردم همراه شد. پس از انقلاب ضدسلطنتی مجددا به ارتش بازگشت و در سال ۶۷ هنگامی که استواردوم لشکر زرهی قزوین بود در جریان جنگ ضدمیهنی که خمینی دجال برادامه آن اصرار داشت در عملیات بزرگ چلچراغ با تانکی که فرماندهی آن را بر عهده داشت، به رزمندگان ارتش صلح و آزادی پیوست .او درعملیات فروغ جاویدان و مروارید دلیرانه با پاسدارن ظلمت و تباهی جنگید و از آن پس نیز در تمام نبردها و درگیریهای ارتش آزادیبخش در صفوف مقدم شرکت داشت.
مجاهد قهرمان و پاکباز بابک خلیلی که در پرتو انقلاب درونی مجاهدین زندگی مبارزاتی و تشکیلاتی نوینی را آغاز کرده بود، در دوران۱۴ساله پایداری پرشکوه در اشرف و لیبرتی به‌اوج رسید. او در هجومهای وحشیانة مزدوران مالکی و قاسم سلیمانی در ۶و۷ مرداد ۸۸ و ۱۹فرردین ۹۰ به اشرف، جانانه جنگید و پیوسته می‌گفت «باید می‌ایستادیم و از اشرف دفاع میکردیم».
در شب قدر مصادف با ۴خرداد۱۳۹۸ سالگرد شهادت بنیانگذاران مجاهدین، بابک صدیق نوشت: اکنون “با توجه به‌شرایط داخلی، منطقه‌یی و بین‌المللی و تعیین تکلیف نهایی رژیم ضدبشری از توانمندیهای بسا بالاتری برای خیز نهایی و غلبه بر دشمن خدا و خلق برخوردار هستیم ... با پایبندی به عهد و پیمانم تا آخرین نفس و تا آخرین قطرة خونم برآن پای می‌فشارم».
خانم رجوی با درود به بابک قهرمان و پاکباز، فقدان او را به همرزمان و بستگانش و خانواده بزرگ مقاومت ایران تسلیت گفت.
