مادران و بستگان قربانیان سرکوب‌ها در جمهوری اسلامی در بیانیه‌ای از مردم ایران و جامعه بین‌المللی خواسته‌اند روز ۵ دی مصادف با چهلمین روز کشته‌شدن فرزندان‌شان “روز بین‌المللی ادای احترام به قربانیان آبان‌ماه” اعلام شود.
در بیانیه جمعی از مادران و بستگان قربانیان سرکوب‌ها در جمهوری اسلامی ایران که روز جمعه ۲۲ آذر (۱۳ دسامبر) منتشر شد، آمده است: «فرزندان ما در ایران برای برخورداری از آزادی و زندگی انسانی به خیابان می‌آیند و توسط نیروهای حکومتی به قتل می‌رسند. آخرین مورد اعتراضات مردم ایران در اواخر آبان ماه ۱۳۹۸ بود که در اعتراض به بالا رفتن قیمت بنزین شکل گرفت و مردم جان به لب رسیده که خواهان آزادی و پایان دادن به فقر و تبعیض و بی‌عدالتی هستند، اعتراض‌شان را در شهرهای مختلف ایران در خیابان‌ها نشان دادند.»
این بیانیه می‌گوید که پاسخ حکومت ایران به معترضان “شلیک مستقیم گلوله و خفه کردن صدای‌شان با قطع ارتباط آن‌ها با دنیا از طریق قطع اینترنت بود. متاسفانه در این اعتراضات صدها نفر به قتل رسیدند و چند هزار نفر بازداشت شدند و هم اکنون زیر شکنجه هستند و حتی به کودکان زیر ۱۸ سال نیز رحم نکرده و بیش از ده کودک کشته شدند”.
ناهید شیربیشه، مادر پویا بختیاری، از قربانیان آبان ۹۸، شهناز اکملی، مادر مصطفی کریم بیگی و شهین مهین‌فر، مادر امیرارشد تاج‌میر، دو تن از قربانیان جنبش سبز در سال ۱۳۸۸، اکرم نقابی، مادر سعید زینالی، از قربانیان اعتراض‌های دانشجویی سال ۱۳۷۸، گل‌جهان اشرف‌پور، مادر اکبر محمدی، فعال دانشجویی که در مرداد ۱۳۸۵ به طرز مشکوکی در زندان درگذشت و نیز منصوره بهکیش که شش تن از اعضای خانواده‌اش را در اعدام‌های دهه ۱۳۶۰ از دست داده، از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
در ادامه این بیانیه آمده است: «ما مادران ساکت نمی‌نشینیم. ما مادران و خانواده‌های داغدیده که در طی ۴۰ سال فرزندان‌مان، جان خود را در راه آزادی و برقراری عدالت از دست داده‌اند، از مردم شریف و آزاده ایران و جامعه بین‌المللی می‌خواهیم که روز ۵ دی‌ماه (۲۶ دسامبر) مصادف با چهلمین روز کشته شدن فرزندان‌مان، را روز بین‌المللی ادای احترام به قربانیان آبان‌ماه اعلام کرده و با برگزاری مراسم یادبود، یک دقیقه سکوت کنیم. یا به هر طریق که می‌توانیم یاد عزیزان‌مان را گرامی داشته و این جنایات را محکوم کنیم.»
امضاکنندگان بیانیه هم‌چنین خواستار اعزام کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای بازدید به ایران و تشکیل کمیته حقیقت‌یاب با حضور و نظارت خانواده‌های آسیب‌دیده برای بررسی ابعاد فاجعه و اعلام دقیق تعداد کشته‌شدگان، مجروحان و بازداشت‌شدگان و روشن‌شدن وضعیت فرزندان‌شان و هم‌چنین “شناسایی عوامل دست‌اندرکار در این جنایت” شده‌اند.
در پایان نامه آمده است: «به گمان ما این جنایت مصداق بارز جنایت علیه بشریت است و باید عوامل مستقیم آن را در دادگاه‌های بین‌المللی و علنی به پاسخ‌گویی بکشانیم تا بتوانیم جلوی تکرار این جنایت‌ها را بگیریم.»
