روز ۲۷آذر ۹۸ پاسدار علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ضمن اشاره به فشار حداکثری آمریکا در زمینه‌های سیاسی-اقتصادی، در مورد قبول یا رد لوایح مربوط به FATF گفت: «ما نمی‌توانیم هم تحریم شویم هم تحریم را به شکل شفاف و اقدامات دور زدن تحریم را در سی‌اف‌دی یا پالرمو به نمایش بگذاریم اینها قابل جمع نیست».(خبرگزاری ایرنا ۲۷آذر ۹۸)
این اظهارات پاسدار شمخانی بیانگر بن‌بست و سرگردانی نظام در زمینه لوایح FATF است.
رد پای این بن‌بست در میان نوشته‌ها و اظهارات رسانه‌ها و عناصر هر دو باند حکومتی هم مشاهده می‌شود.
در خلال این نوشته‌ها و اظهارات، سایهٔ ترس از انفجار اجتماعی به‌روشنی دیده می‌شود. این ترس در مباحث مربوط به FATF با کلیدواژه‌های «افزایش مشکلات» و «بالا رفتن انتظارات» بیان شده است.
کیهان خامنه‌ای در مطلبی با عنوان: چرا دولت حاضر به پذیرش تبعات FATF نیست نوشت: «هشدار‌های متعدد نسبت به عدم الحاق ایران به FATF نیز اگر منجر به کوتاه‌آمدن منتقدان و تصویب الحاق شود، تصمیم کل نظام تلقی می‌گردد و در این صورت رفع هر مشکل احتمالی به پای دولت و بروز هر مسأله‌ای نیز به پای کل نظام نوشته خواهد شد».
رسالت دیگر رسانه باند خامنه‌ای با حمله به موافقان لوایح نوشت: «چرا موافقان FATF واقعیت تحریم‌ها را نمی‌پذیرند»؟(کیهان ۲۸آذر ۹۸)
روزنامه ستاره صبح وابسته به باند روحانی با یادآوری این‌که عدم تصویب لوایح معادل «بسته شدن روزنه اقتصاد» است هشدار داد که «شرایط می‌تواند سخت‌تر شود».
نویسنده مقاله ستاره صبح با اشاره به انزوای جهانی و داخلی رژیم هشدار داد: «اگر بخواهیم با دنیا تعامل داشته باشیم نمی‌توانیم به‌تنهایی برای دنیا تعیین‌تکلیف کنیم، می‌توان با مذاکره و تعامل چارچوبهای داخلی را حفظ کرد. اگر در مقابل دنیا بایستیم نمی‌توانیم راه به‌جایی ببریم».(ستاره صبح ۲۸آذر ۹۸)
روزنامهٔ ایران وابسته به دولت نیز به نقل از علی نجفی خوشرودی، عضو کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع، نسبت به تعلل در تصویب لوایح در اثر تشتت درونی، با اشاره به فضای ملتهب جامعه هشدار داد: «انرژی که مسیر بررسی FATF تا اینجای کار از کشور گرفته، کم‌نظیر و کم‌مانند بوده است؛ از درگیر کردن طولانی‌مدت نهادهای اساسی کشور با این مسأله گرفته تا وقت و انرژی که درگیری بر سر این موضوع از فضای عمومی جامعه می‌گیرد».(ایران ۲۸آذر ۹۸)
ابن وضعیت بیانگر سرگردانی، بی‌راه‌حلی و بن‌بستی است که رژیم در زمینه اقتصادی، سیاسی و روابط بین‌المللی دچار آن شده است.
اگر چه خامنه‌ای تلاش می‌کند با اتلاف وقت و سیاست «از این ستون به آن ستون» و درمان موقتی و موضعی به درد بی‌درمان خفگی پاسخ دهد، اما بعد از تغییر فاز و سرفصل قیام سراسری آبان دیگر نمی‌تواند با مسکن به دردهای لاعلاج نظامش پاسخ دهد. موضوع FATF و حتی دیگر موضوع مذاکره هم چندان اهمیتی ندارد چرا که ـ به‌فرض محال ـ در صورت مذاکره هم با سلسله‌ای از عقب‌نشینی و جام‌زهرهای پیاپی در منطقه و اتمی و موشکی و... از چالهٔ تحریم به چاه «تنزل بی‌پایان» سقوط خواهد کرد.
اما حرف اصلی نه در میدان مذاکره و عقب‌نشینی یا انقباض که در میدان قیام توسط جوانان شورشگر زده می‌شود و همان‌طور که رهبر مقاومت در پیام شماره ۱۷ به تاریخ ۴آذر گفتند: «مردم و مقاومت ایران با بهای سنگین و خونین به جهشی عظیم و بازگشت‌ناپذیر دست یافتند. این بیمه‌نامه ما در تحولات آینده است».
