قاضی باز پرسید : حتا وقتی که در پشت اتاق دادگاه در محاصره داروغه های مسلح هستی ! جواب داد که : اگر عدالت باشد حق را از داروغه ها چه باک . قاضی حکم به زندان و تازیانه اش داد تا معنی ترس را بداند . محکوم گفت : چون به حق درآمدم این را خوانده بودم. قاضی برآشفت و گفت : حکم می دهم بردارت کنند با سنگسار خلایق . مرد گفت : ای قاضی غازی ! اوباش مجری حکم تو اند و نه خلایق که با منند و جرأت اظهارشان نیست
این را به مصداق مقاومت ایران و شهامت مبارزاتی آن گفتم . مقاومتی که نه برای فصل های خاص با انتظارات خام و میوه چینی به میدان مبارزه آمد بل مقاومتی که می دانست چه راه دشوار طولانی و سراسر آسیب و زیان در پیش دارد. یعنی از آغاز پیه همه مصایب و صدمات احتمالی را به تن مالیده بود . البته در علم مبارزاتی این فداکاری آگاهانه بدان معنا نیست که برای مقابله با دشمن و موازنه وجود از امکانات ریز و درشت بین المللی استفاده نکند . رهبر مقاومت به درستی گفت که « کس نخارد … » . راز و رمز پایداری مقاومت در میزان پتانسیل پر دینامیک خود است و بنابراین اگر فصل بهار هم به ناگهان زمستان سخت سیاه شود ، مقاومت سرفراز ایران غافلگیر نخواهد شد. و اگر زمستان چنان بنماید که انگار بهاری در خود دارد ، آب از دهان ذوق زدگی مقاومت ایران جاری نمی شود ، دست و پای خود را گم نمی کند ، اتکای به خود و خلق خود را از دست نمی دهد چنانکه از زمان دولت آقای ترامپ دیگران سر از پا نشناخته ، آستین ها را بالا روفته و دهان طمع را گشوده که یا صاحب سفره شوند یا جایی در پای سفره پیدا کنند. چون نیک بنگریم این جماعت ظاهربین که فاقد تشخیص و تحلیل واقعی سیاسی هستند باورشان شد و انگار هنوز هم در شدن است که با آمدن دولت جدید آمریکا ، رژیم کلاغ پر می شود. وقتی اصحاب حریص آقای رضا پهلوی هی از بی عملی و بی برنامگی او شکوه ها می کنند ، آن بنده خدای ول معطل انجمن « ققنوس » اعلام می کند یعنی متخصصان ، تکنوکرات ها بیایید برای دوره بعد از ملایان برنامه ریزی کنیم !! . خر نخریده را افسار بستن به این می گویند. باید یکی پیدا شود به آقازاده بگوید تو و حضراتت با ققنوس چکار ؟ ملایان به حد کافی واژگان را لوث و قلب معنی کرده اند ، تو هم آری ؟ انجمن شما باید انجمن کبوتران خانگی باشد و نه ققنوس که مصداق زنده سیاسی آن مقاومت ایران است .
درست است که امروز رژیم جنایتکار و دغلباز ملایان حکم گلوله باروت نم کشیده یی دارد که برسر شمشیر دو تیغه یی اظهار وجود می کند. یک تیغه نیروهای مسلح بی رحم خودش و یک تیغه هم سیاست دوپهلوی استعمار ولی برای برانداختن آن قدرت از خود گذشته می خواهد ، صبر و حوصله فوق ایوبی می خواهد ، جان و هستی دادن های بی دریغ می خواهد ، همان چیزهایی می خواهد که در شمایان نیست و چون نیست ، آنان را که هست بدتر از رژیم در بوق گرمابه تان می کنید. دیر یا زود رژیم یا سرنگون می شود به اراده و همت خلق و نیروی پیشتاز آن یا سر انجام به حکم ماهیت ضد خلقی و تاریخی و فساد فراگیر ناعلاجش در خود فروخواهد ریخت . بهتر آن باشد که اجالتا پهلوان پنبه ها در خانه های خود به فراغت ، استراحت بفرمایند.
