کانون‌های شورشی... .
روز ۳۰ مهر یکی از روزهای مهم در تاریخ مقاومت ایران است، زیرا در این روز خانم مریم رجوی به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت برای دوران انتقال توسط شورای ملی مقاومت ایران انتخاب شد. این انتخاب، نماد شکوه و امید به آینده‌ای آزاد و برابر برای مردم ایران، به‌ویژه زنان، است.
خانم رجوی با تلاشی پیگیر برای مبارزه با استبداد و دفاع از حقوق مردم ایران به‌ویژه زنان، به چهره‌ای پیشرو در مبارزات آزادیخواهانه کشورمان تبدیل شد و به‌مثابه کاراترین سلاح استراتژیک بر قلب رژیم آخوندهای زن‌ستیز شلیک شد. این انتخاب در عین حال راه هر گونه فرصت‌طلبی و میوه‌چینی بعد از سرنگونی رژیم آخوندی را مسدود می‌کند
یک بنر و هزار حرف!
واحدهای سازمان‌یافته مقاومت ایران در داخل کشور به‌مناسبت روز ۳۰مهر به یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌های خود یعنی شکستن طلسم اختناق و روشنگری در جامعه قیام کردند.
آنها از چند روز قبل به استقبال این روز رفتند. در چندین شهر از جمله تهران، مشهد، کرج، رشت، ساری، کرمانشاه، بندرعباس، اسلام‌آباد غرب و فومن بر دیوارهای بلند تصاویر خانم رجوی را به همراه برخی جملات انگیزاننده از وی در مقابل چشمان منتظر هم‌میهنان قرار دادند. این پیشتازان در دهها شهر دیگر سلسله پراتیک گسترده‌یی راه انداختند و پیام مقاومت را از لاهیجان و مشهد در مدار شمالی ایران‌زمین تا کرمان و بلوچستان در جنوب کشور منتشر کردند.
این واحدهای قهرمان که مصادیق بارز شرف و استقلال میهن هستند، با دید عمیق و نگاه سیاسی خود از بین تمام سخنرانی‌ها و گفته‌های پرمحتوای خانم رجوی، جملاتی از وی را انتخاب کرده بودند که پاسخگوی نیازها و سؤالات این روزهای جامعهٔ ماست. در حالی که میهن ما یکی از خطیرترین مراحل خود در کل چهار دهه از حاکمیت آخوندی را می‌گذراند و منطقه خاورمیانه در تب و تاب است، چارچوب‌ها و اصول مبارزاتی سازمان پیشتاز خود را در قالب صحبت‌های خانم رجوی به‌عنوان هدایا و رهنمودهایی به تغییر جویان و پیکارگران میهن تقدیم کردند.
در یکی از اقدامات کانونها در شهر کرج و در یک پراتیک ویژه سه بنر بزرگ از تصاویر رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت ایران از یک پل عابر پیاده آویزان شده و در معرض دید عابران قرار گرفته بود. بر بنر وسطی نوشته شده بود: «مریم رجوی: هیچ ارتش و نیرویی در جهان از اراده ما برای آزادی قوی‌تر نیست».
این گزاره اگر چه یکی از مبانی حرکت مقاومت ایران طی دهه‌های اخیر بوده ولی به‌طور خاص در حال حاضر، یکی از محکماتی است که در بین همهٔ هیاهوهای جنگ و اخبار متحول سیاسی هم‌چون کلیدی پاسخگوی بسیاری از ابهامات و سؤالهایی است که ممکن است بر سر راه هر جوانی قرار گیرد.
اکنون این جان شیفتگان آزادی سمبلهای استراتژی «کس نخارد» در داخل میهن اشغال‌شده و در دنیای واقعی، مبارزه می‌کنند. آنها معتقدند «ارادهٔ» آنهاست که در نهایت آینده و آزادی میهن را تعیین‌تکلیف می‌کند و اگر قرار است تغییری در وضعیت کشور ایجاد شود و جامعهٔ ما به ساحل آزادی و دموکراسی و جمهوری حقیقی برسد، این تغییر باید به دست پرتوان و باغیرت خودمان مردم ایران انجام شود. «ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» یعنی همین. یعنی در پس هر نشیب و فراز و زد و خوردی، در نهایت تعدادی، قومی، گروهی، یگانهایی از دلیرترین فرزندان مردم ایران باید با لشکر جرار سپاه و بسیج برزمند، بجنگند و پنجه در پنجه بیندازند. وگرنه که بی‌مایه فطیر است و خودبه‌خودی سرنگون نمی‌شود. میوه گندیدهٔ ولایت بر درخت تنومند ایران با هیچ بمب یا موشکی نمی‌افتد و باید مردم و مقاومت ایران آنرا بیندازند!
آنچه گفته شد دربارهٔ یکی از بنرها و جملهٔ «هیچ ارتش و نیرویی در جهان از اراده ما برای آزادی قوی‌تر نیست» بود. می‌توان درباره تک‌تک دیوارنویسی‌ها، پلاکاردها، تصویرنگاریها و بقیه پراتیک‌ها و بقیهٔ جملات و محکمات نیز ساعتها گفت و نوشت. محکماتی هم‌چون: «زن ایران کابوس پایانی ناپذیر خامنه‌ای است»، «با مقاومت جوانان و زنان ایرانی این رژیم زن‌ستیز در هم می‌شکند»، «تضمین ایران آزاد فردا با اجرای برنامه ۱۰ماده‌ای مریم رجوی» و...
هر کدام از این محکمات بازگوکنندهٔ بخشی از نقشه‌مسیر و چشم‌انداز پرشکوه مبارزات جوانان و مردم ایران برای مرحله آینده است.
بدیهی است که این پراتیک‌های کانونها قرین با عملیات آتشین آنهاست و این شیراوژنان با هر پراتیک یا عملیاتی در حال مانور و آمادگی برای روز بزرگ سرنگونی هستند.
روز ۳۰مهر امسال با چنین کانون‌های دلاور و جنگنده و آگاهی که همواره در حال نشر محکمات سیاسی مبارزاتی و ضربه زدن به نهادی سرکوبگر رژیم هستند، به‌راستی برای خلق قهرمان ایران مبارک بود.
