میگل رودریگز رئیسجمهور کاستاریکا ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴
میگل رودریگز رئیسجمهور کاستاریکا ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴ از امضا کنندگان نامه ۱۲۴تن از رهبران جهان در حمایت از قیام مردم ایران برای جمهوری دموکراتیک و برنامه ده مادهیی خانم مریم رجوی طی مقالهیی در اینفوبائه آرژانتین نوشت: ۳۵سال از قتلعام زندانیان سیاسی در ایران میگذرد ضروری است که جهان، سران جمهوری اسلامی را بهخاطر جنایاتشان علیه مردم مورد حسابرسی قرار بدهد.
تعداد دقیق زندانیان اعدام شده مشخص نیست. عفو بینالملل اسامی ۴۴۸۲زندانی اعدام شده را ثبت کرده است، اما گروههای مخالف معتقدند که بیش از ۳۰۰۰۰نفر و حدود ۱۰درصد آنها زن هستند.
۱۹ ژوئیه گذشته سی و پنجمین سالگرد آغاز اعدامهای دستهجمعی زندانیان سیاسی بود که ایران را خونبار کرد و حدود ۵ماه به طول انجامید. این اعدامها بهدنبال دستور محرمانه خمینی بود، فتوایی رسمی که کمیسیونهای ویژهیی را با دستور برای اجرای اعدامها پس از محاکمههای خلاصه تشکیل داد.
آنها بهصورت مخفیانه اعدام شدند و قربانیان بدون اینکه خانوادههایشان بتوانند آنها را دفن کنند و با سختی بسیار در گورهای دستهجمعی دفن شدند تا کسی نتواند از سرنوشت آنها مطلع شود.
در گزارش سال۱۹۹۰ عفو بینالملل آمده است: «بیشتر اعدامها مربوط به زندانیان سیاسی بود، از جمله تعداد نامعلومی از زندانیان عقیدتی که قبلاً چندین سال را در زندان سپری کرده بودند. آنها ممکن است هیچ نقشی در تهاجمات مسلحانه نداشته باشند و در موقعیتی نبودند که در فعالیتهای جاسوسی یا تروریستی شرکت کنند. بسیاری از کشتهشدگان در اوایل دهه۱۹۸۰ محاکمه و به حبس محکوم شده بودند. بسیاری از آنها برای جنایات غیرخشونتآمیز، مانند توزیع روزنامه و جزوه، شرکت در تظاهرات یا جمعآوری کمکهای مالی برای خانوادههای زندانیان».
مردم ایران سزاوار آزادی هستند. آنها سزاوار زندگی با عزت و رعایت حقوق انسانی خود هستند. این حق ذاتی هر فرد است.
اکنون مردم ایران بار دیگر دچار نقض ظالمانه اساسیترین حقوق انسانی خود شدهاند.
از سپتامبر ۲۰۲۳، شاهد نمایش چشمگیر شجاعت مردم ایران با هدایت عزم راسخ زنانشان بودهایم. آنها به نفع آزادی، دموکراسی و حقوق برابر برای زنان موضع گرفتهاند.
متأسفانه حکومت خودکامه ایران در واکنش به این خیزش گسترده مردمی راه وحشیگری را برگزید. تخمین زده میشود که حدود ۷۵۰معترض جان خود را از دست دادهاند و حدود ۳۰۰۰۰نفر به اشتباه بازداشت شدهاند.
مفتخرم که چندماه پیش به همراه ۱۲۳تن از رهبران برجسته سابق جهان نامهیی را به مقامات کانادا، ایالات متحده، بریتانیا و اتحادیه اروپا امضا کردم که در آن از آنها خواسته شد در همبستگی با مردم ایران بایستند.
جامعه جهانی برای مدت طولانی در مقابل تخلفات ایران سکوت کرده و غیرفعال بوده است. این سکوت به تداوم فرهنگ معافیت از مجازات در داخل کشور کمک کرده است. ضروری است که جهان، رهبری جمهوری اسلامی را بهخاطر جنایاتش علیه مردم خود پاسخگو باشد.
ما آمریکاییهای لاتین با توجه به روابط نزدیک دولت آن کشور با حکومتهای خودکامه کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا باید توجه ویژهیی به وقایع ایران داشته باشیم. متأسفانه تحقیقات سازمانهای بینالمللی حقوقبشر و سازمان ملل بسیار سهل انگارانه بود