کرونا و زبال گردی
کسانی که پاسخ رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت آخوند روحانی به اعتراض یک کارگر درباره افزایش حقوق کارگران را خوانده‌اند، نسبت به واژهٔ «شرم» تأمل بیشتری می‌کنند.
«محمد باقر نوبخت در توئیتی نوشت: «کارگر عزیزی مرا خطاب قرار داد که چرا فقط پیگیر افزایش حقوق شاغلین و بازنشستگان لشگری و کشوری هستم و در برابر کارگران و مستمری بگیران تأمین اجتماعی احساس مسئولیت نمی‌کنم؟
خدا می‌داند احساس شرمندگی کردم اما قانون در خصوص این عزیزان ساز و کاری مشخص کرده که خارج از اختیار من است».(ساعت۲۴-۱۵فروردین ۹۹)
همه ثروت و دارایی و منابع زیر زمینی و توش و توان این مملکت را غصب کرده‌اند و حال پس از ۴۰سال کشیدن شیره جان و هستی مردم محروم ایران و به‌ویژه کارگران و زحمتکشان، می‌گویند: «اختیاری ندارند»! و حالا فرض کنیم بگویند سخنان ما تحریف شده است و ما شیفته‌گان خدمت به مستضعفان عالم‌ایم! اما با بی‌خیالی و هرج و مرج در تصمیم‌گیریهای شرکا و دوستان گرمابه و گلستان‌شان؛ آن هم در زمانه هجوم ویروس کرونا به جان آدمی و بیکاری و نبود آذوقه برای خانواده و هزار و یک درد لاعلاج چه می‌کنند؟
بلاتکلیفی چتر حمایتی دولت برای کارگران روزمزد
«در حالی کمیسیون ویژه حمایت از تولید به بحث پرداخت بسته حمایتی برای کارگران روزمزد را مصوب کرده است که هنوز وزارت کار شناسایی مشمولان را انجام نداده است. طبق گفته‌ٔ نوبخت شناسایی این افراد به عهده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است. با توجه به این‌که دولت قصد دارد اقساط این وام را از کمک معیشتی برداشت کند، به‌نظر می‌رسد که لیست پرداخت این وامها از لیست افراد مشمول کمک معیشتی خواهند بود که در دوره‌های قبلی پرداخت این بسته حمایتی (بنزینی) بخش زیادی از کارگران و رانندگان تاکسی، مسافرکشهای شخصی، دستفروش‌ها و... از آن محروم شدند».(مشرق ۱۴فروردین ۹۹)
خوب تا اینجا معلوم شد غیر از شرمندگی و نداشتن اختیار، در این شرایط، وزارت کار هم اصلاً به روز نیست و کسی نمی‌داند با میلیون ها نفر بیکار و از کار افتاده و از معیشت و درآمد مانده چه کند، در حالی که قرار است به همه این افراد ثبت نشده در هیچ لیست و پرونده‌ای، انبوه انبوه کالا و خدمات عرضه شود!
روحانی: ۴میلیون تن کالا وارد کشور خواهد شد
«حسن روحانی گفت: «امروز حدود ۴میلیون تن کالا از کالاهای اساسی در گمرکات است. باید تلاش کنیم زندگی مردم به‌گونه‌ای باشد که نیازمندیها تأمین شود؛ آنهایی که باید سر کسب و کارشان باشند و فعالیت اقتصادی بکنند هم بتوانند فعالیت اقتصادی کنند و هم اصول بهداشتی دقیقاً مورد مراعات قرار بگیرد. هر دو اصل برای ما مهم است. مبارزه با فقر هم شبیه با کرونا است هر دوی اینها باید در دو جبهه مد نظر باشد».(خبرگزاری حکومتی تسنیم۱۴فروردین ۹۹)
پس تا اینجا سازمان برنامه اختیاری برای تأمین معیشت کارگران و زحمتکشان تأمین اجتماعی و روز مزد ندارد. وزارت کار هم هنوز مشمولان کمک دولتی را شناسایی نکرده است و ۴میلیون کالاهم در گمرکات معطل ترخیص برای نیازمندان است!
اختصاص کارت اعتباری ۱و ۲میلیون تومانی به اقشار آسیب‌پذیر
از سوی دیگر بر اساس مصوبه هیأت دولت، دستورالعمل اختصاص کارت اعتباری ۱و ۲میلیون تومانی به اقشار آسیب‌پذیر ابلاغ شد. تا به اقشار آسیب‌پذیر فاقد درآمد ثابت از قبیل رانندگان تاکسی، اتوبوس، مینی‌بوس و کرایه‌های بین‌شهری، دستفروشان و کارگران فصلی تا سقف ۴میلیون خانوار به تشخیص وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تعلق می‌گیرد.
این همه آوازه‌ها از «صندوق توسعه» و «چاپ اسکناس» بود
«نهاوندیان معاون اقتصادی آخوند روحانی گفت: «بر اساس برآورد ما بیماری کرونا ۱۵درصد جامعه شاغل و تولید ناخالص ملی را تحت تأثیر قرار داده است. خسارت به تولید ناخالص ملی ۱۵درصد اما تابع بازه زمانی است. بسته حمایتی ۱۰۰هزار میلیارد تومانی را که برابر ۳درصد تولید ناخالص ملی کشور است برای حمایت از اقتصاد کشور تصویب کردیم.» وی اضافه کرد: «۲۵هزار میلیارد تومان از این رقم از منابع ملی و ۷۵هزار میلیارد تومان از منابع بانکی است»!
نهاوندیان گفت: «۱میلیارد یورو از صندوق توسعه ملی برای تأمین ۲۵هزار میلیارد تومان کمک بلاعوض برداشت می‌شود. مکاتبه‌های رسمی با صندوق بین‌المللی پول برای دریافت تسهیلات یا تلاش‌های جدی برای آزادسازی ذخایر ارزی کشور مان در دیگر کشورها انجام شده است اما منابع بسته حمایتی یکصد هزار میلیارد تومانی به هیچ منبع خارجی اتکا ندارد»! (تسنیم۱۲فروردین ۹۹)
پس همه چیز معلوم شد، قرار است به نیازمندانی که هنوز شناشایی نشده‌اند کالاهایی که در گمرک است داده شود اما در واقع به حساب خودشان یعنی یک میلیارد یورو از صندوق توسعه ملی برداشت شود و ۷۵هزار میلیارد تومان هم از منابع بانکی گرفته شود که همان چاپ اسکناس بدون پشتوانه است و بعد همه کارشناسان جهان انگشت به دهان بمانند که چطور به چند میلیون آدم بدون درآمد و پشتوانه، این همه کمک‌رسانی شده است! و تازه این‌که چیزی نیست فعلاً از صندوق کمک به کشورهای فقیر که اپیک تقبل کرده است ۵۰۰هزار دلار هم گرفته‌اند و با بقیه نهادهای زیر نظر استکبار جهانی مشغول مراوده و مکاتبه و التماس و درخواست هستند تا بلکه آنها کرم نمایند مقداری پول و آذوقه به نظام ولایت فقیه برسانند تا بتوانند مملکت داری کنند!
پیشنهادهای خجالت‌آور برای تأمین مستضعفان!
از سوی دیگر اعضای مجلسی که با ورود ویروس کرونا، بحث و بررسی مهمترین سند سالیانه مجلس یعنی بودجه را رها و در مجلس ارتجاع را تخته کردند، حالا به صحنه نمایش(البته دیجیتالی)! برگشته و پیشنهادهای بهت آفرینی هم می‌دهند: «حاجی دلیگانی گفت: افراد زیادی در شرایط سخت کنونی دچار آسیب شده‌اند، چند پیشنهاد مطرح می‌کنم.
ملت شریف ایران، در یک پویش مردمی، نذورات خود برای اعیاد شعبانیه را صرف رسیدگی به خانواده‌هایی کنند که درآمد آنها متأثر از شیوع ویروس کرونا صفر شده است...» (فارس۱۰/۱/۹۹)
این در حالی است که کارگرانی که نان بازوی خود را می‌خورند و نیازی به راه‌حل مرتجعانی نظیر نمایندگان مجلس آخوندی ندارند، در این نظام، دسته‌دسته اخراج می‌شوند و به جمعیت میلیونی بیکاران می‌پیوندند.
کرونا بهانه جدید اخراج کارگران/ کارگرانی که قراردادشان تمدید نشد
«دبیرکل کانون عالی انجمنهای صنفی کارگران با اشاره به این‌که تعدادی از کارگران به بهانه کرونا اخراج شدند گفت: اگر قرار است شعار سال تحقق یابد، سود کارخانه اول باید به کارگر برسد. در حال حاضر کارفرمایان به بهانه‌های مختلف کارگران خود را اخراج کرده‌اند. دولت باید به این مسأله توجه کند که کارگری که در منزل بنشیند از کجا می‌تواند معیشت خانواده خود را تأمین کند؟ درست است که دولت تدبیر بیمه بیکاری را لحاظ کرد اما کسانی می‌توانند برای ثبت نام بیمه بیکاری اقدام کنند که بیمه تأمین اجتماعی را داشتند. مسأله مهم اینجاست که تعداد زیادی از کارگران صنفی بیمه تأمین اجتماعی ندارند چگونه می‌توانند به بیمه بیکاری مراجعه و ثبت نام کنند؟...» (تسنیم ۱۵فروردین۹۹)
آخر راه کجاست؟
محمود جامساز، یکی از اقتصاددانان حکومتی گوشه‌ای از انتهای تونلی که رژیم آخوندی با سرعت در حال رفتن به سوی آن است، را نشان داده است و می‌گوید: «طبق اطلاعات مرکز آمار نرخ رشد ۹ماهه این سال به رقم منفی ۷.۶درصد رسید. بیشتر پیش‌بینی‌ها حاکی از این است که نرخ رشد تولید ناخالص داخلی در ایران در سال آینده نزدیک به صفر (مثبت یا منفی) باشد. سرمایه‌گذاری اهمیت بسیار بالاتری دارد که متأسفانه در ایران به‌شدت افت داشته است. انباشت سرمایه‌ای هم که در اختیار ۷تا ۱۰درصد جامعه، یعنی آنهایی که در ارتباط با دولت و بهره‌مند از رانت هستند، قرار دارد، به سمت تولید حرکت نمی‌کند. این وضعیت در کنار رشد اقتصادی منفی و درآمد پایین، فشار را بر طبقات زحمتکش و متوسط جامعه افزایش خواهد داد. دولت ابراز می‌کند ۶۰میلیون نفر نیاز به یارانه معیشت دارند که این خود نشان از نزول طبقه متوسط به طبقه فقیر و افزایش تعداد افرادی است که به زیر خط فقر نزول کرده‌اند. فقط ۱۰درصد از جامعه هستند که توان داشتن زندگی‌اشرافی و امکان انجام سفرهای درمانی به خارج از کشور یا امکان تحصیل فرزندانشان در خارج از کشور را دارند و قاطبه مردم این اختلاف را هم می‌بینند. این امر هم می‌تواند پتانسیل اعتراضی شدیدی را نسبت به مدیریت دولتی در جامعه ایجاد کند».(ایرناپلاس ۱۴فروردین۹۹)
