گزیده روزنامه‌های حکومتی
روزنامه‌های حکومتی در روزهای گذشته صحنه بروز تشدید شکافهای درونی رژیم بر اثر بحرانهای داخلی و بین‌المللی نظام بودند. تاثیر اظهارات خامنه‌ای در روزنامه‌های حکومتی امروز دیده می‌شود.
حرفهای خامنه‌ای را اغلب روزنامه‌های هم‌سو با خودش هم چندان تحویل نگرفته‌اند و در حد گزارشهای معمول انعکاس داده‌اند. فقط یکی دو روزنامه مثل کیهان به انشاءنویسیهای مبتذل و بی‌محتوا پرداخته‌اند. بقیه روزنامه‌ها هم نکاتی گفته‌اند که بیشتر تخفیف جایگاه ولی‌فقیه است.
مثلا جهان صنعت در حالی که نیروهای وارفته خامنه‌ای را «جامعه» نامیده،نوشته است که اظهارات خامنه‌ای برای بازسازی روحیه جامعه بود. و ایران ارگان دولت روحانی هم با نقل قسمتهایی از حرفهای خامنه‌ای دست روی تناقض گفتارش گذاشته و گفته است خامنه‌ای «بر قدرت اقتصادی تأکید کردند. طبیعی است که قدرت سیاسی نیز مؤلفه مهم برای ورود به هر مذاکره‌ای است» بعد از این مقدمه تلویحا نتیجه گرفته است که اگر مهره‌های این باند را در نمایش انتخابات راه ندهد مشارکتی در نمایش انتخابات در کار نخواهد بود. اما فضای سایر مطالب روزنامه‌های حکومتی امروز مثل روزهای قبل بحران درونی نظام بر سر انتخابات، سقوط هواپیما، سیل، بودجه ۹۹ و اف.ای.تی.اف است. که البته روح حاکم بر تمام این بحرانها، وحشت از قیام و استمرار قیام و هشدار نسبت به قیام است.
روزنامه مستقل: از ابتدای اعتراضات، خواسته‌ها و شعارها از جریان مثبت اندیشی به سمت هنجارشکنی، تغییر حکومت و اکنون به تغییر نظام سوق گرفته است... در اعتراضات آبان ماه سال جاری ضمن این‌که اعتراض دارای جنبه سیاسی- اجتماعی- اقتصادی بود، تبدیل به جنبش اعتراضی گسترده و شورشی در کشور شد و جنبه‌ای هنجارشکنانه به خود گرفت. اعتراضات موجود بعد از حادثه جانگداز سقوط هواپیمای اوکراینی پیرو همان اعتراضات رخ داد و شعارها بسی فراتر، جرأت‌مندانه و جسارت آمیزانه‌تر مطرح شدند.
ماهیت اعتراضات نشان می‌دهد که شکل و نمادشان در سیر تاریخی به‌تدریج مهندسی و مدیریت شده‌اند.
روزنامه ایران ارگان دولت روحانی: نزدیک شدن بازه‌های اعتراض عمومی در کشور به‌لحاظ زمانی، دخیل شدن اقشار بیشتری در این دست اعتراضات، گسترده‌تر شدن دامنه مطالبات مطرح در اعتراضات به مسائل متنوع‌تر و در بر گرفتن حوزه‌های بیشتری در این زمینه نشانه‌های واضح و آشکاری است برای هر ناظری تا بداند جامعه ایرانی در شرایط عادی به‌سر نمی‌برد.
ابتکار: قرائت غیروحدتبخشِ برخی از رسانه‌های رسمی، سهم مهمی در فشردنِ فنرِ خشم معترضانی داشت که ابتدای هفته گذشته در اعتراض به ماجرای هواپیمای اکراینی به خیابان ریختند... مصادره کردن کنشهای اجتماعیِ این روزهای ایران، کاری است که امروز پارهای از رسانه‌های مدعی انقلابیگری به همراه رسانه‌های اپوزیسیون سخت نظام، به آن اشتغال دارند.
از سمت و سوی وحدت نه تنها خبری نیست بلکه به هر بحرانی که نگاه می‌کنیم این‌قدر که روزنامه‌ها نشان می‌دهند، تضادها تشدید شده است. مثلا روزنامه ستارهٔ صبح نوشته است: «می‌توان برای کسب و توسعه اعتماد عمومی، موضوع سیستم بانکی و FATF و هم‌چنین برداشتن گام پنجم هسته‌یی در برجام را به رأی مردم گذاشت و نظر آنان را جویا شد». بعد هم پیشنهاد جمع کردن نهادهای موازی مجلس یعنی شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت، آدرس اهرمهای دست ولی‌فقیه را داده است. جالب این است که این تشدید بحران، تنها بین دو باند حاکم نیست و در روزنامه‌های حکومتی می‌بینیم که بحران در درون خود باندها هم تشدید شده است.
ستاره صبح: محمدصادق جوادی حصار: اگر شورای نگهبان حاضر به تجدیدنظر نشد به عقیده من دلیلی ندارد که در رقابتی از پیش باخته شرکت کنیم... اصلاً این‌ها چه‌کاره‌اند که برای مردم این‌قدر تعیین‌تکلیف می‌کنند؟ پیشاپیش خود را برنده و رقیب را فتنه‌گر اعلام می‌کنند... مردم به‌خاطر رفتارهای این گروه در انتخابات شرکت نمی‌کنند و بعد می‌گویند دیگران فتنه می‌کنند. فتنه خود آنها و تمام اعمال و رفتار آنها است.
جمهوری اسلامی: وقتی رئیس‌جمهور می‌گوید وجود ۱۷داوطلب برای هر کرسی مجلس از یک جناح انتخابات نیست چون رقابت محسوب نمی‌شود، در واقع به‌عملکرد هیأت‌های نظارت انتقاد کرده است...اما وقتی سخنگوی شورای نگهبان در پاسخ به انتقاد رئیس‌جمهور، او را پیشگام یک جریان «ضدملی» می‌نامد، چنین تهمتی را نه می‌توان پاسخ به انتقاد دانست و نه تنویر افکار عمومی...همه از فرهنگ غلط «خود ملت پنداری» دست بردارند و هرکس حد و اندازه خود را بفهمد و اندازه نگهدارد.
جهان صنعت: جریان اصلاحات چه هویتی دارد؟ واقعاً اکنون اصلاح‌طلبان با اصول‌گرایان چه تفاوتی دارند؟ اگر قرار به بررسی باشد اصلاح‌طلبان کدام مشخصه را دارند که اصول‌گرایان ندارند یا بالعکس؟»
این نمونه‌ها همه مربوط به روزنامه‌های موسوم به اصلاح‌طلب و هم‌سو با روحانی بودند. در روزنامه‌های سمت ولی‌فقیه این بحرانها چطور دیده می‌شود؟
کیهان: محافل رسانه‌یی با وجود تأکید بر لزوم روشن شدن ابعاد حادثه تلخ سرنگونی هواپیما و بررسی قصور و تقصیرهای احتمالی، مشی و رویه دولت را خلاف این مطالبه روحانی می‌دانند.
به‌عنوان مثال روحانی هرگز خواستار تشکیل دادگاه درباره بی‌تدبیری اخیر بنزین که خسارت‌های بزرگی برای کشور و جان مردم داشت، برخورد دو قطار و قربانی شدن ۴۸زائر حرم رضوی، فاجعه معدن زمستان یورت، خسارتها و تلفات حاصل از بی‌تدبیری و کم‌کاری مدیران ذی‌ربط در سیل‌های گلستان و خوزستان و لرستان، بی‌کفایتی‌های اقتصادی منتهی به نابودی صدها هزار شغل و... نشده است.
وطن امروز: روحانی در موضعی عجیب و با پشت پا زدن به اصول پیشین خود در مواجهه با مشکلات از «نمی‌گذارند»هایی که هر بار مخاطبش دستگاه یا جناحی خاص بود عبور و این بار مسأله را در سطحی کلان‌تر یعنی «بلد نیستم» تعریف کرد.
سیاست روز: تمام اقتصاددانان چه آنها که راه‌کار اقتصاد کشور را در دروازه‌های بیرون از کشور جستجو می‌کنند و چه آنها که مدعی هستند که درمان درد را در ریشه درون جست و برای آن مرهمی یافت؛ بر این مهم متفق‌القول هستند که آنچه اقتصاد ایران را به شرایط کنونی دچار کرده مسأله‌ای فراتر از تحریم و فشارهای غربی است و آن چیزی نیست جز سوء‌مدیریت.
